Job 30

1 “Ṣùgbọ́n nísinsin yìí, àwọn tí mo gbà ní àbúrò ń fi mí ṣe ẹlẹ́yà baba ẹni tí èmi kẹ́gàn láti tò pẹ̀lú àwọn ajá nínú agbo ẹran mi.

Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:

2 Kí ni ìwúlò agbára ọwọ́ wọn sí mi, níwọ̀n ìgbà tí agbára wọn ti fi wọ́n sílẹ̀?

Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.

3 Wọ́n rù nítorí àìní àti ìyàn wọ́n ń rìn káàkiri ní ilẹ̀ gbígbẹ ní ibi ìkọ̀sílẹ̀ ní òru.

Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.

4 Àwọn ẹni tí ń já ewé iyọ̀ ní ẹ̀bá igbó; gbogbo igikígi ni oúnjẹ jíjẹ wọn.

Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.

5 A lé wọn kúrò láàrín ènìyàn, àwọn ènìyàn sì pariwo lé wọn lórí bí ẹní pariwo lé olè lórí.

Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.

6 A mú wọn gbe inú pàlàpálá òkúta àfonífojì, nínú ihò ilẹ̀ àti ti òkúta.

In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.

7 Wọ́n ń dún ní àárín igbó wọ́n kó ara wọn jọ pọ̀ ní abẹ́ ẹ̀gún neteli.

Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.

8 Àwọn ọmọ ẹni tí òye kò yé, àní àwọn ọmọ lásán, a sì lé wọn jáde kúrò ní orí ilẹ̀.

Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.

9 “Ǹjẹ́ nísinsin yìí, àwọn ọmọ wọn ń fi mí ṣe ẹlẹ́yà nínú orin; àní èmi di ẹni ìṣọ̀rọ̀ sí láàrín wọn.

Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.

10 Wọ́n kórìíra mi; wọ́n sá kúrò jìnnà sí mi, wọn kò sì bìkítà láti tutọ́ sí mi lójú.

Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.

11 Nítorí Ọlọ́run ti tú okùn ìyè mi, ó sì pọ́n mi lójú; àwọn pẹ̀lú sì dẹ ìdẹ̀kùn níwájú mi.

Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.

12 Àwọn ènìyàn lásán dìde ní apá ọ̀tún mi; wọ́n tì ẹsẹ̀ mi kúrò, wọ́n sì la ipa ọ̀nà ìparun sílẹ̀ dè mí.

Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.

13 Wọ́n da ipa ọ̀nà mi rú; wọ́n sì sọ ìparun mi di púpọ̀, àwọn tí kò ní olùrànlọ́wọ́.

Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.

14 Wọ́n ya sí mi bí i omi tí ó ya gbuuru; ní ariwo ńlá ni wọ́n rọ́ wá.

Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.

15 Ẹ̀rù ńlá bà mí; wọ́n lépa ọkàn mi bí ẹ̀fúùfù, àlàáfíà mi sì kọjá lọ bí àwọ̀ sánmọ̀.

Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.

16 “Àti nísinsin yìí, ayé mi n yòrò lọ díẹ̀díẹ̀; ọjọ́ ìpọ́njú mi dì mímú.

Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.

17 Òru gún mi nínú egungun mi, èyí tí ó bù mí jẹ kò sì sinmi.

Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.

18 Nípa agbára ńlá rẹ̀ Ọlọ́run wà bí aṣọ ìbora fún mi, ó sì lẹ̀ mọ́ mi ní ara yíká bí aṣọ ìlekè mi.

In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.

19 Ọlọ́run ti mú mi lọ sínú ẹrẹ̀, èmi sì dàbí eruku àti eérú.

Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.

20 “Èmi ké pè ọ́ ìwọ Ọlọ́run, ṣùgbọ́n ìwọ kò dá mi lóhùn; èmi dìde dúró ìwọ sì wò mí lásán.

Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.

21 Ìwọ padà di ẹni ìkà sí mi; ọwọ́ agbára rẹ ni ìwọ fi dè mí ní ọ̀nà.

Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.

22 Ìwọ gbé mi sókè sí inú ẹ̀fúùfù, ìwọ mú mi fò lọ, bẹ́ẹ̀ ni ìwọ sì sọ mí di asán pátápátá.

Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.

23 Èmi sá à mọ̀ pé ìwọ yóò mú mi lọ sínú ikú, sí ilé ìpéjọ tí a yàn fún gbogbo alààyè.

Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.

24 “Bí ó ti wù kí ó rí, ẹnìkan kí yóò ha nawọ́ rẹ̀ nígbà ìṣubú rẹ̀, tàbí kì yóò ké nínú ìparun rẹ̀.

Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.

25 Èmi kò ha sọkún bí fún ẹni tí ó wà nínú ìṣòro? Ọkàn mi kò ha bàjẹ́ fún tálákà bí?

Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.

26 Nígbà tí mo fojú ṣọ́nà fún àlàáfíà, ibi sì dé; nígbà tí mo dúró de ìmọ́lẹ̀, òkùnkùn sì dé.

Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.

27 Ikùn mí n ru kò sì sinmi, ọjọ́ ìpọ́njú ti dé bá mi.

Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.

28 Èmí ń rìn kiri nínú ọ̀fọ̀, ṣùgbọ́n kì í ṣe nínú oòrùn; èmi dìde dúró ní àwùjọ mo sì kígbe fún ìrànlọ́wọ́.

Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.

29 Èmi ti di arákùnrin ìkookò, èmi di ẹgbẹ́ àwọn ògòǹgò.

Frater fui draconum, et socius struthionum.

30 Àwọ̀ mi di dúdú ní ara mi; egungun mi sì jórun fún ooru.

Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.

31 Ohun èlò orin mi pẹ̀lú sì di ti ọ̀fọ̀, àti ìpè orin mi sì di ohùn àwọn tí ń sọkún.

Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.