< Batur Ⱨakimlar 17 >

1 Əfraimning taƣlirida Mikaⱨ isimlik bir kixi bar idi.
Or v’era un uomo nella contrada montuosa d’Efraim, che si chiamava Mica.
2 U anisiƣa: — Sening ⱨeliⱪi bir ming bir yüz kümüx tǝnggǝng oƣrilap ketilgǝnidi; sǝn tǝnggilǝrni ⱪarƣiding wǝ buni manga dǝp bǝrding. Mana, kümüx mǝndǝ, uni mǝn alƣandim, dewidi, anisi: — Əy oƣlum, Pǝrwǝrdigar seni bǝrikǝtligǝy!, — dedi.
Egli disse a sua madre: “I mille cento sicli d’argento che t’hanno rubato, e a proposito de’ quali hai pronunziato una maledizione, e l’hai pronunziata in mia presenza, ecco, li ho io; quel denaro l’avevo preso io”. E sua madre disse: “Benedetto sia dall’Eterno il mio figliuolo!”
3 Mikaⱨ bu bir ming bir yüz kümüx tǝnggini anisiƣa yandurup bǝrdi. Anisi: — Mǝn ǝslidǝ bu pulni sǝn oƣlumni dǝp Pǝrwǝrdigarƣa beƣixlap, uning bilǝn oyma but wǝ ⱪuyma but yasaxⱪa atiwǝtkǝnidim; ǝmdi yǝnila sanga berǝy, dedi.
Egli restituì a sua madre i mille cento sicli d’argento, e sua madre disse: “Io consacro di mano mia quest’argento a pro del mio figliuolo, per farne un’immagine scolpita e un’immagine di getto; or dunque te lo rendo”.
4 Lekin Mikaⱨ kümüxni anisiƣa ⱪayturup bǝrdi; anisi uningdin ikki yüz kümüx tǝnggini elip bir zǝrgǝrgǝ berip, bir oyma but bilǝn bir ⱪuyma but yasatti; ular Mikaⱨning ɵyigǝ ⱪoyup ⱪoyuldi.
E quand’egli ebbe restituito l’argento a sua madre, questa prese dugento sicli e li diede al fonditore, il quale ne fece un’immagine scolpita e un’immagine di getto, che furon messe in casa di Mica.
5 Mikaⱨ degǝn bu kixi ǝslidǝ bir buthana pǝyda ⱪilƣan, xuningdǝk ɵzigǝ bir ǝfod bilǝn birnǝqqǝ «tǝrafim»ni yasiƣanidi; andin ɵz oƣulliridin birini kaⱨinliⱪⱪa mǝhsus tǝyinlǝp, uni ɵzigǝ kaⱨin ⱪildi.
E quest’uomo, Mica, ebbe una casa di Dio; e fece un efod e degl’idoli, e consacrò uno de’ suoi figliuoli, che gli servì da sacerdote.
6 Xu künlǝrdǝ Israilda ⱨeq padixaⱨ bolmidi; ⱨǝrkim ɵz nǝziridǝ yahxi kɵrüngǝnni ⱪilatti.
In quel tempo non v’era re in Israele; ognuno faceva quel che gli pareva meglio.
7 Yǝⱨuda jǝmǝtining tǝwǝsidiki Bǝyt-Lǝⱨǝmdǝ Lawiy ⱪǝbilisidin bolƣan bir yigit bar idi; u xu yǝrdǝ musapir bolup turup ⱪalƣanidi.
Or v’era un giovine di Bethlehem di Giuda, della famiglia di Giuda, il quale era un Levita, e abitava quivi.
8 Bu yigit bir jay tepip turay dǝp, Yǝⱨudalarning yurtidiki Bǝyt-Lǝⱨǝm xǝⱨiridin qiⱪti. U sǝpǝr ⱪilip, Əfraim taƣliⱪiƣa, Mikaⱨning ɵyigǝ kelip qüxti.
Quest’uomo si partì dalla città di Bethlehem di Giuda, per stabilirsi in luogo che trovasse adatto; e, cammin facendo, giunse nella contrada montuosa di Efraim, alla casa di Mica.
9 Mikaⱨ uningdin: — Ⱪǝyǝrdin kǝlding, dǝp soriwidi, u uningƣa jawabǝn: — Mǝn Yǝⱨudalarning yurtidiki Bǝyt-Lǝⱨǝmlik bir Lawiymǝn, bir jay tepip turay dǝp qiⱪtim, — dedi.
Mica gli chiese: “Donde vieni?” Quello gli rispose: “Sono un Levita di Bethlehem di Giuda, e vado a stabilirmi dove troverò un luogo adatto”.
10 Mikaⱨ uningƣa: — Undaⱪ bolsa mǝn bilǝn turup, manga ⱨǝm ata ⱨǝm kaⱨin bolup bǝrgin; mǝn sanga ⱨǝr yili on kümüx tǝnggǝ, bir yürüx egin wǝ kündilik yemǝk-iqmikingni berǝy, — dedi. Buni anglap Lawiy kixi uningkigǝ kirdi.
Mica gli disse: “Rimani con me, e siimi padre e sacerdote; ti darò dieci sicli d’argento all’anno, un vestito completo, e il vitto”. E il Levita entrò.
11 Lawiy u kixi bilǝn turuxⱪa razi boldi; yigit xu kixigǝ ɵz oƣulliridin biridǝk bolup ⱪaldi.
Egli acconsentì a stare con quell’uomo, che trattò il giovine come uno de’ suoi figliuoli.
12 Andin Mikaⱨ bu Lawiy kixini [kaⱨinliⱪⱪa] mǝhsus tǝyinlidi. Xuning bilǝn [Lawiy] yigit uningƣa kaⱨin bolup, Mikaⱨning ɵyidǝ turup ⱪaldi.
Mica consacrò quel Levita; il giovine gli servì da sacerdote, e si stabilì in casa di lui.
13 Andin Mikaⱨ: — Bir Lawiy kixi manga kaⱨin bolƣini üqün, Pǝrwǝrdigarning manga yahxiliⱪ ⱪilidiƣinini bilimǝn, — dedi.
E Mica disse: “Ora so che l’Eterno mi farà del bene, perché ho un Levita come mio sacerdote”.

< Batur Ⱨakimlar 17 >