Korintliⱪlarƣa 2 12
1 [Əpsus], mahtiniwerixning zɵrüriyiti bar. Gǝrqǝ uning paydisi bolmisimu, mǝn Rǝbdin kǝlgǝn alamǝt kɵrünüxlǝr wǝ wǝⱨiylǝr üstidǝ tohtilay.
Te roemen is mij waarlijk niet oorbaar; want ik zal komen tot gezichten en openbaringen des Heeren.
2 Mǝsiⱨdǝ bolƣan bir adǝmni tonuymǝn; u on tɵt yil ilgiri (tǝndǝ bolƣan ⱨaldimu, yaki tǝndin taxⱪirimu bilmǝymǝn, Huda bilidu) üqinqi ⱪat asmanƣa kɵtürüldi.
Ik ken een mens in Christus, voor veertien jaren (of het geschied zij in het lichaam, weet ik niet, of buiten het lichaam, weet ik niet, God weet het), dat de zodanige opgetrokken is geweest tot in den derden hemel;
3 Mǝn xundaⱪ bir kixini bilimǝn (tǝndǝ bolƣan ⱨaldimu, yaki tǝndin taxⱪirimu bilmǝymǝn, Huda bilidu) —
En ik ken een zodanig mens (of het in het lichaam, of buiten het lichaam geschied zij, weet ik niet, God weet het),
4 u jǝnnǝtkǝ kɵtürülüp, xu yǝrdǝ til bilǝn ipadiligili bolmaydiƣan, insanlarning deyixi mǝn’i ⱪilinƣan ajayip ixlarni anglidi.
Dat hij opgetrokken is geweest in het paradijs, en gehoord heeft onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken.
5 Xundaⱪ bir adǝm bilǝn mahtinimǝn, ɵzüm ⱨǝⱪⱪidǝ bolsa ajizliⱪmdin baxⱪa birǝr ix bilǝn mahtanmaymǝn.
Van den zodanige zal ik roemen, doch van mijzelven zal ik niet roemen, dan in mijn zwakheden.
6 Ⱨǝtta mahtinay desǝmmu ǝhmǝⱪ ⱨesablanmaymǝn; qünki mǝn ⱨǝⱪiⱪǝtni eytⱪan bolattim; ǝmma birsi mǝndǝ kɵrginidin yaki mǝn toƣruluⱪ angliƣinidin meni (manga axkarilanƣan wǝⱨiylǝrning ƣayǝt zor uluƣluⱪi tüpǝylidin) yuⱪiri oylap ⱪalmisun dǝp ɵzümni mahtinixtin yiƣdim. Muxu wǝⱨiylǝrning zor uluƣluⱪi tüpǝylidin kɵrǝnglǝp kǝtmǝslikim üqün ǝtlirimgǝ sanjilƣan bir tikǝn, yǝni meni urup tursun dǝp Xǝytanning bir ǝlqisi manga tǝⱪsim ⱪilinƣan; buning mǝⱪsiti, mening kɵrǝnglǝp kǝtmǝslikim üqündur.
Want zo ik roemen wil, ik zal niet onwijs zijn, want ik zal de waarheid zeggen; maar ik houde daarvan af, opdat niemand van mij denke boven hetgeen hij ziet, dat ik ben, of dat hij uit mij hoort.
En opdat ik mij door de uitnemendheid der openbaringen niet zou verheffen, zo is mij gegeven een scherpe doorn in het vlees, namelijk een engel des satans, dat hij mij met vuisten slaan zou, opdat ik mij niet zou verheffen.
8 Buning toƣrisida u mǝndin kǝtsun dǝp Rǝbgǝ üq ⱪetim yelindim;
Hierover heb ik den Heere driemaal gebeden, opdat hij van mij zou wijken.
9 lekin U manga: «Mening meⱨir-xǝpⱪitim sanga yetǝrlik; qünki Mening küq-Ⱪudritim insanning ajizliⱪida toluⱪ ǝmǝlgǝ axurulidu» — dedi. Xunga mǝn Mǝsiⱨning küq-ⱪudriti wujudumda tursun dǝp ajizliⱪlirimdin mahtinixni tehimu huxluⱪ bilǝn talliwalimǝn;
En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone.
10 xunga mǝn Mǝsiⱨ üqün ajizliⱪlarni, ⱨaⱪarǝtlǝrni, ⱪiyinqiliⱪlarni, ziyankǝxliklǝrni wǝ azab-oⱪubǝtlǝrni hursǝnlik dǝp bilimǝn. Qünki ⱪaqan ajiz bolsam, xu qaƣda küqlük bolimǝn.
Daarom heb ik een welbehagen in zwakheden, in smaadheden, in noden, in vervolgingen, in benauwdheden, om Christus' wil; want als ik zwak ben, dan ben ik machtig.
11 Mǝn [mahtinip] dǝrwǝⱪǝ ǝhmǝⱪ bolup ⱪaldim! Lekin ɵzünglar meni buningƣa mǝjbur ⱪildinglar. Əmǝliyǝttǝ ǝslidǝ mǝn silǝr tǝripinglardin tǝriplinixim kerǝk bolatti; qünki ⱨeq ǝrzimǝs bolsammu, mǝn ⱨeliⱪi «ⱪaltis uluƣ rosullar»din ⱨeq tǝrǝptǝ ⱨeq ixta kǝm ǝmǝsmǝn.
Ik ben roemende onwijs geworden; gij hebt mij genoodzaakt, want ik behoorde van u geprezen te zijn; want ik ben in geen ding minder geweest dan de uitnemendste apostelen, hoewel ik niets ben.
12 Dǝrwǝⱪǝ mǝn aranglarda bolƣan qaƣda rosulning bexarǝtlik alamǝtliri, ⱨǝrtǝrǝplik qidam-sǝwrqanliⱪ iqidǝ mɵjizilik alamǝtlǝr, karamǝtlǝr ⱨǝm ⱪudrǝtlik mɵjizilǝr bilǝn ǝmǝldǝ kɵrsitilgǝn.
De merktekenen van een apostel zijn onder u betoond in alle lijdzaamheid, met tekenen, en wonderen, en krachten.
13 Silǝrni baxⱪa jamaǝtlǝrdin ⱪaysi tǝrǝptǝ tɵwǝn orunƣa ⱪoydum? — pǝⱪǝtla ɵzümni silǝrning üstünglǝrgǝ yük ⱪilip artip ⱪoymiƣinim bilǝnmu?! Mening bu adalǝtsizlikimni ǝpu ⱪilƣaysilǝr!
Want wat is er, waarin gij minder geweest zijt dan de andere Gemeenten, anders, dan dat ikzelf u niet lastig ben geweest? Vergeeft mij dit ongelijk.
14 Mana, ⱨazir yeninglarƣa üqinqi ⱪetim berixⱪa tǝyyarmǝn, xuning bilǝn silǝrgǝ ⱨeq yük eƣirimni salƣum yoⱪ. Qünki izdiginim igilikinglar ǝmǝs, bǝlki ɵzünglardur; pǝrzǝntliri ata-anilar üqün ǝmǝs, bǝlki ata-anilar pǝrzǝntliri üqün mal-mülük yiƣixi kerǝk.
Ziet, ik ben ten derden male gereed, om tot u te komen, en zal u niet lastig zijn; want ik zoek niet het uwe, maar u; want de kinderen moeten niet schatten vergaderen voor de ouders, maar de ouders voor de kinderen.
15 Əmdi jeninglar üqün igilikimdin huxluⱪ bilǝn sǝrp ⱪilimǝn ⱨǝmdǝ ɵzümni sǝrp ⱪilimǝn — gǝrqǝ mǝn silǝrni ⱪanqǝ sɵygǝnseri mǝn xunqǝ az sɵyülsǝmmu.
En ik zal zeer gaarne de kosten doen, en voor uw zielen ten koste gegeven worden; hoewel ik, u overvloediger beminnende, weiniger bemind worde.
16 Əmdi xundaⱪ bolƣini bilǝn, mǝn silǝrgǝ ⱨeq yük bolƣan ǝmǝsmǝn; biraⱪ ⱨeligǝrlik ⱪilip, mǝn silǝrni bablap ⱪoydum!
Doch het zij zo, ik heb u niet bezwaard; maar alzo ik listig was, heb ik u met bedrog gevangen.
17 Əjǝba, mǝn silǝrgǝ ǝwǝtkǝn adǝmlǝrning birǝrsi arⱪiliⱪ silǝrdin nǝp aldimmu?!
Heb ik door iemand dergenen, die ik tot u gezonden heb, van u mijn voordeel gezocht?
18 Mǝn Titusni silǝrning yeninglarƣa berixⱪa ündidim wǝ yǝnǝ ⱨeliⱪi ⱪerindaxnimu uning bilǝn billǝ ǝwǝttim. Titusning silǝrdin nǝp elip baⱪⱪan yeri barmu? Biz ikkiylǝn ohxax bir roⱨta yüriwatmamduⱪ? Bizning basⱪan izimiz ohxax ǝmǝsmikǝn?
Ik heb Titus gebeden, en den broeder medegezonden; heeft ook Titus van u zijn voordeel gezocht? Hebben wij niet in denzelfden geest gewandeld? Hebben wij niet gewandeld in dezelfde voetstappen?
19 Yaki silǝr ǝzǝldin bizni «Ular aldimizda ɵzlirini aⱪlap keliwatidu» dǝp oylawatamsilǝr? [Ix undaⱪ ǝmǝs]. Biz pǝⱪǝt Mǝsiⱨdǝ bolup Huda aldida sɵzlǝwatimiz; ⱪiliwatⱪan ⱨǝmmǝ ixlar, i sɵyümlüklirim, silǝrning etiⱪadinglarni ⱪurux üqündur.
Meent gij wederom, dat wij ons bij u verontschuldigen? Wij spreken in de tegenwoordigheid van God in Christus; en dit alles, geliefden, tot uw stichting.
20 Qünki mǝn yeninglarƣa barƣinimda, silǝrning ümid ⱪilƣan yerimdin qiⱪmay ⱪelixinglardin, ɵzümningmu silǝrning ümid ⱪilƣan yeringlardin qiⱪmay ⱪeliximdin, yǝni aranglarda ƣowƣa-jedǝl, ⱨǝsǝthorluⱪ, ƣǝzǝp-nǝprǝt, mǝnmǝnqilik, tɵⱨmǝthorluⱪ, ƣǝywǝthorluⱪ, tǝkǝbburluⱪ wǝ parakǝndiqiliklǝr bolarmikin dǝp ǝnsirǝymǝn;
Want ik vrees, dat als ik gekomen zal zijn, ik u niet enigszins zal vinden zodanigen als ik wil, en dat ik van u zal gevonden worden zodanig als gij niet wilt; dat er niet enigszins zijn twisten, nijdigheden, toorn, gekijf, achterklap, oorblazingen, opgeblazenheden, beroerten;
21 — bu ⱪetim silǝrning yeninglarƣa barƣinimda, aranglardiki gunaⱨ sadir ⱪilip, taki bügüngǝ ⱪǝdǝr ɵtküzgǝn napakliⱪ, buzuⱪluⱪ wǝ xǝⱨwaniy ixlardin tehi towa ⱪilmiƣan nurƣun adǝmlǝrning sǝwǝbidin Hudayim meni aldinglarda tɵwǝn ⱪilip ⱪoyarmikin, xularning ⱪilmixliri tüpǝylidin matǝm tutmay turalmaymǝnmikin, dǝp ǝnsirǝymǝn.
Opdat wederom, als ik zal gekomen zijn, mijn God mij niet vernedere bij u, en ik rouw hebbe over velen, die te voren gezondigd hebben, en die zich niet bekeerd zullen hebben van de onreinigheid, en hoererij, en ontuchtigheid, die zij gedaan hebben.
