Зәбур 104
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
Thou didst cover it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
They give drink to every beast of the field: the wild donkeys quench their thirst.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart.
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep forth.
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
The sun ariseth, they withdraw, and lay themselves down in their dens.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
Man goeth forth to his work and to his labour until the evening.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
O LORD, how many are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
So is this great and wide sea, in which are creeping things innumerable, both small and great beasts.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
There go the ships: there is that leviathan, which thou hast made to play in it.
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
These wait all upon thee; that thou mayest give them their food in due season.
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
That which thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
