Луқа 5
1 Шундақ болдики, у Гиннисарәт көлиниң бойида турғанда, халайиқ Худаниң сөз-каламини аңлаш үчүн униң әтрапиға олишип қистилишип туратти.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁରେକଦା ଗିନେଷରଥ୍ଦସ୍ୟ ତୀର ଉତ୍ତିଷ୍ଠତି, ତଦା ଲୋକା ଈଶ୍ୱରୀଯକଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ତଦୁପରି ପ୍ରପତିତାଃ|
2 У көл бойида турған икки кемини көрди. Белиқчилар болса кемидин чүшүп, [қирғақта] торлирини жуюшувататти.
ତଦାନୀଂ ସ ହ୍ଦସ୍ୟ ତୀରସମୀପେ ନୌଦ୍ୱଯଂ ଦଦର୍ଶ କିଞ୍ଚ ମତ୍ସ୍ୟୋପଜୀୱିନୋ ନାୱଂ ୱିହାଯ ଜାଲଂ ପ୍ରକ୍ଷାଲଯନ୍ତି|
3 У кемиләрдин биригә, йәни Симонниңкигә чиқип, униңдин кемини қирғақтин сәл жирақлитишни илтимас қилди. Андин у кемидә олтирип топ-топ халайиққа тәлим бәрди.
ତତସ୍ତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ ଶିମୋନୋ ନାୱମାରୁହ୍ୟ ତୀରାତ୍ କିଞ୍ଚିଦ୍ଦୂରଂ ଯାତୁଂ ତସ୍ମିନ୍ ୱିନଯଂ କୃତ୍ୱା ନୌକାଯାମୁପୱିଶ୍ୟ ଲୋକାନ୍ ପ୍ରୋପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
4 Сөзи түгигәндин кейин, у Симонға: — Кемини чоңқуррақ йәргә һайдап берип, белиқларни тутушқа торлириңларни селиңлар, — деди.
ପଶ୍ଚାତ୍ ତଂ ପ୍ରସ୍ତାୱଂ ସମାପ୍ୟ ସ ଶିମୋନଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ଗଭୀରଂ ଜଲଂ ଗତ୍ୱା ମତ୍ସ୍ୟାନ୍ ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଜାଲଂ ନିକ୍ଷିପ|
5 Симон униңға җававән: — Устаз, биз пүтүн кечичә җапа тартип һеч нәрсә туталмидуқ. Бирақ сениң сөзүң билән торни салсам салай, деди.
ତତଃ ଶିମୋନ ବଭାଷେ, ହେ ଗୁରୋ ଯଦ୍ୟପି ୱଯଂ କୃତ୍ସ୍ନାଂ ଯାମିନୀଂ ପରିଶ୍ରମ୍ୟ ମତ୍ସ୍ୟୈକମପି ନ ପ୍ରାପ୍ତାସ୍ତଥାପି ଭୱତୋ ନିଦେଶତୋ ଜାଲଂ କ୍ଷିପାମଃ|
6 Улар шундақ қиливиди, нурғун белиқлар торға чүшти; тор сөкүлүшкә башлиди.
ଅଥ ଜାଲେ କ୍ଷିପ୍ତେ ବହୁମତ୍ସ୍ୟପତନାଦ୍ ଆନାଯଃ ପ୍ରଚ୍ଛିନ୍ନଃ|
7 Шуниң билән улар башқа кемидики шериклирини ярдәмгә келишкә ишарәт қилишти. Улар келип, [белиқларни] икки кемигә лиқ қачиливиди, кемиләр чөкүп кетәй дәп қалди.
ତସ୍ମାଦ୍ ଉପକର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅନ୍ୟନୌସ୍ଥାନ୍ ସଙ୍ଗିନ ଆଯାତୁମ୍ ଇଙ୍ଗିତେନ ସମାହ୍ୱଯନ୍ ତତସ୍ତ ଆଗତ୍ୟ ମତ୍ସ୍ୟୈ ର୍ନୌଦ୍ୱଯଂ ପ୍ରପୂରଯାମାସୁ ର୍ୟୈ ର୍ନୌଦ୍ୱଯଂ ପ୍ରମଗ୍ନମ୍|
8 Симон Петрус бу ишни көрүп, Әйсаниң тизлири алдида жиқилип: — Мәндин жирақлашқайсән, и Рәб! Чүнки мән гунакармән! — деди.
ତଦା ଶିମୋନ୍ପିତରସ୍ତଦ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ଯୀଶୋଶ୍ଚରଣଯୋଃ ପତିତ୍ୱା, ହେ ପ୍ରଭୋହଂ ପାପୀ ନରୋ ମମ ନିକଟାଦ୍ ଭୱାନ୍ ଯାତୁ, ଇତି କଥିତୱାନ୍|
9 Чүнки бунчә көп белиқ тутулғанлиғидин у вә униңға һәмраһ болғанлирини һәйранлиқ басқан еди.
ଯତୋ ଜାଲେ ପତିତାନାଂ ମତ୍ସ୍ୟାନାଂ ଯୂଥାତ୍ ଶିମୋନ୍ ତତ୍ସଙ୍ଗିନଶ୍ଚ ଚମତ୍କୃତୱନ୍ତଃ; ଶିମୋନଃ ସହକାରିଣୌ ସିୱଦେଃ ପୁତ୍ରୌ ଯାକୂବ୍ ଯୋହନ୍ ଚେମୌ ତାଦୃଶୌ ବଭୂୱତୁଃ|
10 Вә Симонниң шериклири — Зәбәдийниң оғуллири Яқуп билән Юһаннаму һәм шундақ һәйран қалди. Әнди Әйса Симонға: — Қорқмиғин, буниңдин кейин сән адәм тутқучи болисән — деди.
ତଦା ଯୀଶୁଃ ଶିମୋନଂ ଜଗାଦ ମା ଭୈଷୀରଦ୍ୟାରଭ୍ୟ ତ୍ୱଂ ମନୁଷ୍ୟଧରୋ ଭୱିଷ୍ୟସି|
11 Улар кемиләрни қирғаққа чиқирип, һәммә нәрсини ташлап қоюп, униңға әгишип маңди.
ଅନନ୍ତରଂ ସର୍ୱ୍ୱାସୁ ନୌସୁ ତୀରମ୍ ଆନୀତାସୁ ତେ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନୋ ବଭୂୱୁଃ|
12 Шундақ болдики, у шәһәр-йезиларниң биридә болғанда, мана шу йәрдә, пүтүн бәдинини мохо бесип кәткән бир адәм бар еди; у Әйсани көрүпла униң айиғиға өзини етип униңдин: — Тәхсир, әгәр сән халисаң, мени сақайтип пак қилалайсән! — дәп ялвурди.
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୌ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିତ୍ ପୁରେ ତିଷ୍ଠତି ଜନ ଏକଃ ସର୍ୱ୍ୱାଙ୍ଗକୁଷ୍ଠସ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ନ୍ୟୁବ୍ଜଃ ପତିତ୍ୱା ସୱିନଯଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, ହେ ପ୍ରଭୋ ଯଦି ଭୱାନିଚ୍ଛତି ତର୍ହି ମାଂ ପରିଷ୍କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
13 Әйса қолини созуп униңға тәккүзүп туруп: — Халаймән, пакланғин! — девиди, бу адәмниң мохо кесили дәрһал униңдин кәтти.
ତଦାନୀଂ ସ ପାଣିଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ତଦଙ୍ଗଂ ସ୍ପୃଶନ୍ ବଭାଷେ ତ୍ୱଂ ପରିଷ୍କ୍ରିଯସ୍ୱେତି ମମେଚ୍ଛାସ୍ତି ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ସ କୁଷ୍ଠାତ୍ ମୁକ୍ତଃ|
14 Әйса униңға: — Һазир бу ишни һеч кимгә ейтма, бәлки удул берип каһинға өзүңни көрситип, уларда бир гувалиқ болуш үчүн, Муса бу ишта әмир қилғандәк өзүңниң сақайтилғиниң үчүн бир [қурбанлиқни] сунғин, — деди.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତମାଜ୍ଞାପଯାମାସ କଥାମିମାଂ କସ୍ମୈଚିଦ୍ ଅକଥଯିତ୍ୱା ଯାଜକସ୍ୟ ସମୀପଞ୍ଚ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱଂ ଦର୍ଶଯ, ଲୋକେଭ୍ୟୋ ନିଜପରିଷ୍କୃତତ୍ୱସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଦାନାଯ ମୂସାଜ୍ଞାନୁସାରେଣ ଦ୍ରୱ୍ୟମୁତ୍ମୃଜସ୍ୱ ଚ|
15 Лекин у тоғрисидики хәвәр техиму тарқилип пур кәтти; шуниң билән топ-топ хәлиқ униң сөзини аңлаш вә өз ағриқ-кесәллирини сақайтиши үчүн униң алдиға жиғилип келәтти.
ତଥାପି ଯୀଶୋଃ ସୁଖ୍ୟାତି ର୍ବହୁ ୱ୍ୟାପ୍ତୁମାରେଭେ କିଞ୍ଚ ତସ୍ୟ କଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ସ୍ୱୀଯରୋଗେଭ୍ୟୋ ମୋକ୍ତୁଞ୍ଚ ଲୋକା ଆଜଗ୍ମୁଃ|
16 Һалбуки, у пат-пат улардин чекинип чөллүк йәрләргә берип дуа қилатти.
ଅଥ ସ ପ୍ରାନ୍ତରଂ ଗତ୍ୱା ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରେ|
17 Шу күнләрниң биридә шундақ болдики, у тәлим бериватқанда, йенида Пәрисийләр вә Тәврат әһлилири олтиратти. Улар Галилийә, Йәһудийә өлкилириниң һәр қайси йеза-қишлақлири вә Йерусалимдин кәлгән еди. Пәрвәрдигарниң кесәлләрни сақайтиш күч-қудрити униңға яр болди.
ଅପରଞ୍ଚ ଏକଦା ଯୀଶୁରୁପଦିଶତି, ଏତର୍ହି ଗାଲୀଲ୍ୟିହୂଦାପ୍ରଦେଶଯୋଃ ସର୍ୱ୍ୱନଗରେଭ୍ୟୋ ଯିରୂଶାଲମଶ୍ଚ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିଲୋକା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାଶ୍ଚ ସମାଗତ୍ୟ ତଦନ୍ତିକେ ସମୁପୱିୱିଶୁଃ, ତସ୍ମିନ୍ କାଲେ ଲୋକାନାମାରୋଗ୍ୟକାରଣାତ୍ ପ୍ରଭୋଃ ପ୍ରଭାୱଃ ପ୍ରଚକାଶେ|
18 Шу пәйттә, мана бир қанчә киши зәмбилгә ятқузулған бир паләчни көтирип кәлди. Улар уни униң алдиға әкиришкә интилишти.
ପଶ୍ଚାତ୍ କିଯନ୍ତୋ ଲୋକା ଏକଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଖଟ୍ୱାଯାଂ ନିଧାଯ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାନେତୁଂ ସମ୍ମୁଖେ ସ୍ଥାପଯିତୁଞ୍ଚ ୱ୍ୟାପ୍ରିଯନ୍ତ|
19 Бирақ адәмләрниң толилиғидин кесәлни әкиришкә амал тапалмай, улар өгүзгә елип чиқип, өгүздики каһишларни ечип, кесәлни өйниң ичигә зәмбилдә ятқан һалда халайиқниң оттурисиға, Әйсаниң алдиға чүшүрди.
କିନ୍ତୁ ବହୁଜନନିୱହସମ୍ୱାଧାତ୍ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତୋ ଗୃହୋପରି ଗତ୍ୱା ଗୃହପୃଷ୍ଠଂ ଖନିତ୍ୱା ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ସଖଟ୍ୱଂ ଗୃହମଧ୍ୟେ ଯୀଶୋଃ ସମ୍ମୁଖେ ଽୱରୋହଯାମାସୁଃ|
20 У уларниң ишәшини көрүп [паләчкә]: — Бурадәр, гуналириң кәчүрүм қилинди! — деди.
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାମ୍ ଈଦୃଶଂ ୱିଶ୍ୱାସଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ହେ ମାନୱ ତୱ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ|
21 Тәврат устазлири билән Пәрисийләр көңүллиридә: — Бундақ күпүрлүк сөзлигән бу адәм кимдур?! Худадин башқа гуналарни кәчүрәләйдиған ким бар? — дәп ойлашти.
ତସ୍ମାଦ୍ ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ଚିତ୍ତୈରିତ୍ଥଂ ପ୍ରଚିନ୍ତିତୱନ୍ତଃ, ଏଷ ଜନ ଈଶ୍ୱରଂ ନିନ୍ଦତି କୋଯଂ? କେୱଲମୀଶ୍ୱରଂ ୱିନା ପାପଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ କଃ ଶକ୍ନୋତି?
22 Бирақ Әйса уларниң көңлидә әйип издәшлирини билип йетип, җававән: — Силәр көңлүңларда немишкә әйип издәйсиләр?
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାମ୍ ଇତ୍ଥଂ ଚିନ୍ତନଂ ୱିଦିତ୍ୱା ତେଭ୍ୟୋକଥଯଦ୍ ଯୂଯଂ ମନୋଭିଃ କୁତୋ ୱିତର୍କଯଥ?
23 «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму яки «Орнуңдин тур, маң!» дейишму?
ତୱ ପାପକ୍ଷମା ଜାତା ଯଦ୍ୱା ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ୱ୍ରଜ ଏତଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ କା କଥା ସୁକଥ୍ୟା?
24 Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә: — Саңа ейтайки, орнуңдин тур, орнуңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — дәп буйруди.
କିନ୍ତୁ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ପାପଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ମାନୱସୁତସ୍ୟ ସାମର୍ଥ୍ୟମସ୍ତୀତି ଯଥା ଯୂଯଂ ଜ୍ଞାତୁଂ ଶକ୍ନୁଥ ତଦର୍ଥଂ (ସ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଜଗାଦ) ଉତ୍ତିଷ୍ଠ ସ୍ୱଶଯ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଗୃହଂ ଯାହୀତି ତ୍ୱାମାଦିଶାମି|
25 Һелиқи адәм дәрһал уларниң алдида орнидин дәс туруп, өзи ятқан зәмбилни елип, Худани улуқлиғиничә өйигә қайтти.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ତତ୍କ୍ଷଣମ୍ ଉତ୍ଥାଯ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ନିଜଶଯନୀଯଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ ନିଜନିୱେଶନଂ ଯଯୌ|
26 Һәммәйләнни дәһшәтлик һәйранлиқ басти; улар Худани улуқлишип, қорқунучқа чөмгән һалда: — Биз бүгүн тилсимат ишларни көрдуқ! — дейишти.
ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିସ୍ମଯ ପ୍ରାପ୍ତା ମନଃସୁ ଭୀତାଶ୍ଚ ୱଯମଦ୍ୟାସମ୍ଭୱକାର୍ୟ୍ୟାଣ୍ୟଦର୍ଶାମ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ପରମେଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ପ୍ରୋଦିତାଃ|
27 Бу ишлардин кейин, у йолға чиқип, Лавий исимлиқ бир баҗгирни көрди. У баҗ жиғидиған орунда олтиратти. У униңға: — Маңа әгәшкин! — деди.
ତତଃ ପରଂ ବହିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ କରସଞ୍ଚଯସ୍ଥାନେ ଲେୱିନାମାନଂ କରସଞ୍ଚାଯକଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଯୀଶୁସ୍ତମଭିଦଧେ ମମ ପଶ୍ଚାଦେହି|
28 У орнидин туруп, һәммини ташлап, униңға әгәшти.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦିଯାଯ|
29 Лавий өйидә униңға катта бир зияпәт бәрди. Улар билән зор бир топ баҗгирлар вә башқиларму шу йәрдә һәмдәстихан болған еди.
ଅନନ୍ତରଂ ଲେୱି ର୍ନିଜଗୃହେ ତଦର୍ଥଂ ମହାଭୋଜ୍ୟଂ ଚକାର, ତଦା ତୈଃ ସହାନେକେ କରସଞ୍ଚାଯିନସ୍ତଦନ୍ୟଲୋକାଶ୍ଚ ଭୋକ୍ତୁମୁପୱିୱିଶୁଃ|
30 Бирақ Пәрисийләр вә уларниң еқимидики Тәврат устазлири ғудуңшуп униң мухлислириға: — Силәр немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтирисиләр?! — дәп ағриништи.
ତସ୍ମାତ୍ କାରଣାତ୍ ଚଣ୍ଡାଲାନାଂ ପାପିଲୋକାନାଞ୍ଚ ସଙ୍ଗେ ଯୂଯଂ କୁତୋ ଭଂଗ୍ଧ୍ୱେ ପିୱଥ ଚେତି କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ଫିରୂଶିନୋଽଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସହ ୱାଗ୍ୟୁଦ୍ଧଂ କର୍ତ୍ତୁମାରେଭିରେ|
31 Әйса уларға җававән: — Сағлам адәмләр әмәс, бәлки кесәл адәмләр тевипқа муһтаҗдур.
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚଦ୍ ଅରୋଗଲୋକାନାଂ ଚିକିତ୍ସକେନ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି କିନ୍ତୁ ସରୋଗାଣାମେୱ|
32 Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни товиға чақирғили кәлдим, — деди.
ଅହଂ ଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ଆହ୍ୱାତୁଂ ନାଗତୋସ୍ମି କିନ୍ତୁ ମନଃ ପରାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ପାପିନ ଏୱ|
33 Андин улар униңдин: — Немишкә Йәһяниң мухлислири дайим роза тутуп дуа-тилавәт қилиду, Пәрисийләрниң мухлислириму шундақ қилиду, лекин сениң мухлислириң йәп-ичипла жүридиғу! — дәп сорашти.
ତତସ୍ତେ ପ୍ରୋଚୁଃ, ଯୋହନଃ ଫିରୂଶିନାଞ୍ଚ ଶିଷ୍ୟା ୱାରଂୱାରମ୍ ଉପୱସନ୍ତି ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ଚ କିନ୍ତୁ ତୱ ଶିଷ୍ୟାଃ କୁତୋ ଭୁଞ୍ଜତେ ପିୱନ୍ତି ଚ?
34 У уларға: — Тойи болуватқан жигит тойда той меһманлири билән һәмдәстихан олтарған чағда уларни роза тутқузаламсиләр?
ତଦା ସ ତାନାଚଖ୍ୟୌ ୱରେ ସଙ୍ଗେ ତିଷ୍ଠତି ୱରସ୍ୟ ସଖିଗଣଂ କିମୁପୱାସଯିତୁଂ ଶକ୍ନୁଥ?
35 Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күнләрдә роза тутиду.
କିନ୍ତୁ ଯଦା ତେଷାଂ ନିକଟାଦ୍ ୱରୋ ନେଷ୍ୟତେ ତଦା ତେ ସମୁପୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
36 У уларға бир тәмсилму кәлтүрди: — Һеч ким йеңи көйнәктин житип, уни кона көйнәккә ямақ қилмайду. Ундақ қилса, йеңи көйнәкниму житқан болиду, шундақла йеңидин алған ямақму кона көйнәккә мас кәлмәйду.
ସୋପରମପି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ କଥଯାମ୍ବଭୂୱ ପୁରାତନୱସ୍ତ୍ରେ କୋପି ନୁତନୱସ୍ତ୍ରଂ ନ ସୀୱ୍ୟତି ଯତସ୍ତେନ ସେୱନେନ ଜୀର୍ଣୱସ୍ତ୍ରଂ ଛିଦ୍ୟତେ, ନୂତନପୁରାତନୱସ୍ତ୍ରଯୋ ର୍ମେଲଞ୍ଚ ନ ଭୱତି|
37 Шуниңдәк, һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Ундақ қилса, йеңи шарапниң [көпүши билән] тулумлар йерилиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду; тулумларму кардин чиқиду.
ପୁରାତନ୍ୟାଂ କୁତ୍ୱାଂ କୋପି ନୁତନଂ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ନ ନିଦଧାତି, ଯତୋ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସସ୍ୟ ତେଜସା ପୁରାତନୀ କୁତୂ ର୍ୱିଦୀର୍ୟ୍ୟତେ ତତୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଃ ପତତି କୁତୂଶ୍ଚ ନଶ୍ୟତି|
38 Шуңа йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниш керәк, шундақта иккилиси сақлинип қалиду.
ତତୋ ହେତୋ ର୍ନୂତନ୍ୟାଂ କୁତ୍ୱାଂ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସଃ ନିଧାତୱ୍ୟସ୍ତେନୋଭଯସ୍ୟ ରକ୍ଷା ଭୱତି|
39 Униң үстигә, һеч ким кона шараптин кейин йеңисини ичишни халимайду, чүнки у: «Болди, кониси яхши!» дәйду.
ଅପରଞ୍ଚ ପୁରାତନଂ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ପୀତ୍ୱା କୋପି ନୂତନଂ ନ ୱାଞ୍ଛତି, ଯତଃ ସ ୱକ୍ତି ନୂତନାତ୍ ପୁରାତନମ୍ ପ୍ରଶସ୍ତମ୍|
