Луқа 5
1 Шундақ болдики, у Гиннисарәт көлиниң бойида турғанда, халайиқ Худаниң сөз-каламини аңлаш үчүн униң әтрапиға олишип қистилишип туратти.
Now it happened that, when the crowds pressed toward him, so that they might hear the word of God, he was standing beside the lake of Genesaret.
2 У көл бойида турған икки кемини көрди. Белиқчилар болса кемидин чүшүп, [қирғақта] торлирини жуюшувататти.
And he saw two boats standing beside the lake. But the fishermen had climbed down, and they were washing their nets.
3 У кемиләрдин биригә, йәни Симонниңкигә чиқип, униңдин кемини қирғақтин сәл жирақлитишни илтимас қилди. Андин у кемидә олтирип топ-топ халайиққа тәлим бәрди.
And so, climbing into one of the boats, which belonged to Simon, he asked him to draw back a little from the land. And sitting down, he taught the crowds from the boat.
4 Сөзи түгигәндин кейин, у Симонға: — Кемини чоңқуррақ йәргә һайдап берип, белиқларни тутушқа торлириңларни селиңлар, — деди.
Then, when he had ceased speaking, he said to Simon, “Lead us into deep water, and release your nets for a catch.”
5 Симон униңға җававән: — Устаз, биз пүтүн кечичә җапа тартип һеч нәрсә туталмидуқ. Бирақ сениң сөзүң билән торни салсам салай, деди.
And in response, Simon said to him: “Teacher, working throughout the night, we caught nothing. But on your word, I will release the net.”
6 Улар шундақ қиливиди, нурғун белиқлар торға чүшти; тор сөкүлүшкә башлиди.
And when they had done this, they enclosed such a copious multitude of fish that their net was rupturing.
7 Шуниң билән улар башқа кемидики шериклирини ярдәмгә келишкә ишарәт қилишти. Улар келип, [белиқларни] икки кемигә лиқ қачиливиди, кемиләр чөкүп кетәй дәп қалди.
And they signaled to their associates, who were in the other boat, so that they would come and help them. And they came and filled both boats, so that they were nearly submerged.
8 Симон Петрус бу ишни көрүп, Әйсаниң тизлири алдида жиқилип: — Мәндин жирақлашқайсән, и Рәб! Чүнки мән гунакармән! — деди.
But when Simon Peter had seen this, he fell down at the knees of Jesus, saying, “Depart from me, Lord, for I am a sinful man.”
9 Чүнки бунчә көп белиқ тутулғанлиғидин у вә униңға һәмраһ болғанлирини һәйранлиқ басқан еди.
For astonishment had enveloped him, and all who were with him, at the catch of fish that they had taken.
10 Вә Симонниң шериклири — Зәбәдийниң оғуллири Яқуп билән Юһаннаму һәм шундақ һәйран қалди. Әнди Әйса Симонға: — Қорқмиғин, буниңдин кейин сән адәм тутқучи болисән — деди.
Now the same was true of James and John, the sons of Zebedee, who were associates of Simon. And Jesus said to Simon: “Do not be afraid. From now on, you will be catching men.”
11 Улар кемиләрни қирғаққа чиқирип, һәммә нәрсини ташлап қоюп, униңға әгишип маңди.
And having led their boats to land, leaving behind everything, they followed him.
12 Шундақ болдики, у шәһәр-йезиларниң биридә болғанда, мана шу йәрдә, пүтүн бәдинини мохо бесип кәткән бир адәм бар еди; у Әйсани көрүпла униң айиғиға өзини етип униңдин: — Тәхсир, әгәр сән халисаң, мени сақайтип пак қилалайсән! — дәп ялвурди.
And it happened that, while he was in a certain city, behold, there was a man full of leprosy who, upon seeing Jesus and falling to his face, petitioned him, saying: “Lord, if you are willing, you are able to cleanse me.”
13 Әйса қолини созуп униңға тәккүзүп туруп: — Халаймән, пакланғин! — девиди, бу адәмниң мохо кесили дәрһал униңдин кәтти.
And extending his hand, he touched him, saying: “I am willing. Be cleansed.” And at once, the leprosy departed from him.
14 Әйса униңға: — Һазир бу ишни һеч кимгә ейтма, бәлки удул берип каһинға өзүңни көрситип, уларда бир гувалиқ болуш үчүн, Муса бу ишта әмир қилғандәк өзүңниң сақайтилғиниң үчүн бир [қурбанлиқни] сунғин, — деди.
And he instructed him that he should tell no one, “But go, show yourself to the priest, and make the offering for your cleansing, just as Moses has commanded, as a testimony for them.”
15 Лекин у тоғрисидики хәвәр техиму тарқилип пур кәтти; шуниң билән топ-топ хәлиқ униң сөзини аңлаш вә өз ағриқ-кесәллирини сақайтиши үчүн униң алдиға жиғилип келәтти.
Yet word of him traveled around all the more. And great crowds came together, so that they might listen and be cured by him from their infirmities.
16 Һалбуки, у пат-пат улардин чекинип чөллүк йәрләргә берип дуа қилатти.
And he withdrew into the desert and prayed.
17 Шу күнләрниң биридә шундақ болдики, у тәлим бериватқанда, йенида Пәрисийләр вә Тәврат әһлилири олтиратти. Улар Галилийә, Йәһудийә өлкилириниң һәр қайси йеза-қишлақлири вә Йерусалимдин кәлгән еди. Пәрвәрдигарниң кесәлләрни сақайтиш күч-қудрити униңға яр болди.
And it happened, on a certain day, that he again sat down, teaching. And there were Pharisees and doctors of the law sitting nearby, who had come from every town of Galilee and Judea and Jerusalem. And the power of the Lord was present, to heal them.
18 Шу пәйттә, мана бир қанчә киши зәмбилгә ятқузулған бир паләчни көтирип кәлди. Улар уни униң алдиға әкиришкә интилишти.
And behold, some men were carrying in the bed of a man who was paralyzed. And they sought a way to bring him in, and to place him before him.
19 Бирақ адәмләрниң толилиғидин кесәлни әкиришкә амал тапалмай, улар өгүзгә елип чиқип, өгүздики каһишларни ечип, кесәлни өйниң ичигә зәмбилдә ятқан һалда халайиқниң оттурисиға, Әйсаниң алдиға чүшүрди.
And not finding a way by which they might bring him in, because of the crowd, they climbed up to the roof, and they let him down through the roof tiles with his bed, into their midst, in front of Jesus.
20 У уларниң ишәшини көрүп [паләчкә]: — Бурадәр, гуналириң кәчүрүм қилинди! — деди.
And when he saw his faith, he said, “Man, your sins are forgiven you.”
21 Тәврат устазлири билән Пәрисийләр көңүллиридә: — Бундақ күпүрлүк сөзлигән бу адәм кимдур?! Худадин башқа гуналарни кәчүрәләйдиған ким бар? — дәп ойлашти.
And the scribes and Pharisees began to think, saying: “Who is this, who is speaking blasphemies? Who is able to forgive sins, except God alone?”
22 Бирақ Әйса уларниң көңлидә әйип издәшлирини билип йетип, җававән: — Силәр көңлүңларда немишкә әйип издәйсиләр?
But when Jesus realized their thoughts, responding, he said to them: “What are you thinking in your hearts?
23 «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму яки «Орнуңдин тур, маң!» дейишму?
Which is easier to say: ‘Your sins are forgiven you,’ or to say, ‘Rise up and walk?’
24 Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә: — Саңа ейтайки, орнуңдин тур, орнуңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — дәп буйруди.
But so that you may know that the Son of man has authority on earth to forgive sins,” he said to the paralytic, “I say to you to: Rise up, take up your bed, and go into your house.”
25 Һелиқи адәм дәрһал уларниң алдида орнидин дәс туруп, өзи ятқан зәмбилни елип, Худани улуқлиғиничә өйигә қайтти.
And at once, rising up in their sight, he took up the bed on which he was lying, and he went away to his own house, magnifying God.
26 Һәммәйләнни дәһшәтлик һәйранлиқ басти; улар Худани улуқлишип, қорқунучқа чөмгән һалда: — Биз бүгүн тилсимат ишларни көрдуқ! — дейишти.
And astonishment took hold of everyone, and they were magnifying God. And they were filled with fear, saying: “For we have seen miracles today.”
27 Бу ишлардин кейин, у йолға чиқип, Лавий исимлиқ бир баҗгирни көрди. У баҗ жиғидиған орунда олтиратти. У униңға: — Маңа әгәшкин! — деди.
And after these things, he went out, and he saw a tax collector named Levi, sitting at the customs office. And he said to him, “Follow me.”
28 У орнидин туруп, һәммини ташлап, униңға әгәшти.
And leaving behind everything, rising up, he followed him.
29 Лавий өйидә униңға катта бир зияпәт бәрди. Улар билән зор бир топ баҗгирлар вә башқиларму шу йәрдә һәмдәстихан болған еди.
And Levi made a great feast for him in his own house. And there was a large crowd of tax collectors and others, who were sitting at table with them.
30 Бирақ Пәрисийләр вә уларниң еқимидики Тәврат устазлири ғудуңшуп униң мухлислириға: — Силәр немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтирисиләр?! — дәп ағриништи.
But the Pharisees and scribes were murmuring, saying to his disciples, “Why do you eat and drink with tax collectors and sinners?”
31 Әйса уларға җававән: — Сағлам адәмләр әмәс, бәлки кесәл адәмләр тевипқа муһтаҗдур.
And responding, Jesus said to them: “It is not those who are well who need a doctor, but those who have maladies.
32 Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни товиға чақирғили кәлдим, — деди.
I have not come to call the just, but sinners to repentance.”
33 Андин улар униңдин: — Немишкә Йәһяниң мухлислири дайим роза тутуп дуа-тилавәт қилиду, Пәрисийләрниң мухлислириму шундақ қилиду, лекин сениң мухлислириң йәп-ичипла жүридиғу! — дәп сорашти.
But they said to him, “Why do the disciples of John fast frequently, and make supplications, and those of the Pharisees act similarly, while yours eat and drink?”
34 У уларға: — Тойи болуватқан жигит тойда той меһманлири билән һәмдәстихан олтарған чағда уларни роза тутқузаламсиләр?
And he said to them: “How can you cause the sons of the groom to fast, while the groom is still with them?
35 Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күнләрдә роза тутиду.
But the days will come when the groom will be taken away from them, and then they will fast, in those days.”
36 У уларға бир тәмсилму кәлтүрди: — Һеч ким йеңи көйнәктин житип, уни кона көйнәккә ямақ қилмайду. Ундақ қилса, йеңи көйнәкниму житқан болиду, шундақла йеңидин алған ямақму кона көйнәккә мас кәлмәйду.
Then he also made a comparison for them: “For no one sews a patch from a new garment onto an old garment. Otherwise, he both disrupts the new one, and the patch from the new one does not join together with the old one.
37 Шуниңдәк, һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Ундақ қилса, йеңи шарапниң [көпүши билән] тулумлар йерилиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду; тулумларму кардин чиқиду.
And no one puts new wine into old wineskins. Otherwise, the new wine ruptures the wineskins, and it will be poured out, and the wineskins will be lost.
38 Шуңа йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниш керәк, шундақта иккилиси сақлинип қалиду.
Instead, the new wine is put into new wineskins, and both are preserved.
39 Униң үстигә, һеч ким кона шараптин кейин йеңисини ичишни халимайду, чүнки у: «Болди, кониси яхши!» дәйду.
And no one who is drinking the old, soon wishes for the new. For he says, ‘The old is better.’”
