Аюп 9
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then responded Job, and said—
2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
