Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
