Аюп 5
1 Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
3 Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
4 Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
5 Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
6 Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
7 Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
8 Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
9 У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
10 У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:
11 У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:
12 У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:
13 У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
14 Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
15 Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
16 Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
17 Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
18 Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
19 У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
20 Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
21 Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
22 Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
23 Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24 Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
26 Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
