Аюп 11
1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!
Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)
Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.
Longior terra mensura eius, et latior mari.
10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.
Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,
Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;
Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;
Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.
Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.
