अय्यू 4

1 तब तेमानी इलिफ़ज़ कहने लगा,

І відповів теманянин Еліфа́з та й сказав:

2 अगर कोई तुझ से बात चीत करने की कोशिश करे तो क्या तू अफ़सोस करेगा?, लेकिन बोले बगै़र कौन रह सकता है?

„Коли спро́бувать слово до те́бе, — чи мука не бу́де ще більша? Та хто стри́мати зможе слова́?

3 देख, तू ने बहुतों को सिखाया, और कमज़ोर हाथों को मज़बूत किया।

Таж ти́ багатьо́х був навчав, а ру́ки осла́блі зміцняв,

4 तेरी बातों ने गिरते हुए को संभाला, और तू ने लड़खड़ाते घुटनों को मज़बूत किया।

того, хто́ спотика́всь, підіймали слова́ твої, а коліна тремткі́ ти зміцняв!

5 लेकिन अब तो तुझी पर आ पड़ी और तू कमज़ोर हुआ जाता है। उसने तुझे छुआ और तू घबरा उठा।

А тепер, як нещастя на тебе найшло, то ти змучився, тебе досягло́ воно — і ти налякався.

6 क्या तेरे ख़ुदा का डर ही तेरा भरोसा नहीं? क्या तेरी राहों की रास्ती तेरी उम्मीद नहीं?

Хіба не була́ бого бійність твоя за наді́ю твою, за твоє сподіва́ння — невинність доріг твоїх?

7 क्या तुझे याद है कि कभी कोई मा'सूम भी हलाक हुआ है? या कहीं रास्तबाज़ भी काट डाले गए?

Пригада́й но, чи гинув невинний, і де праведні ви́гублені?

8 मेरे देखने में तो जो गुनाह को जोतते और दुख बोते हैं, वही उसको काटते हैं।

Як я бачив таких, що орали були́ беззако́ння, та сі́яли кривду, то й жали її:

9 वह ख़ुदा के दम से हलाक होते, और उसके ग़ुस्से के झोंके से भस्म होते हैं।

вони гинуть від по́диху Божого, і́ від духу гнівно́го Його погибають!

10 बबर की ग़रज़ और खू़ँख़्वार बबर की दहाड़, और बबर के बच्चों के दाँत, यह सब तोड़े जाते हैं।

Леви́не рича́ння й рик лютого лева минає, і левчука́м вилуща́ються зуби.

11 शिकार न पाने से बूढ़ा बबर हलाक होता, और शेरनी के बच्चे तितर — बितर हो जाते हैं।

Гине лев, як немає здоби́чі, і левеня́та леви́ці втікають.

12 एक बात चुपके से मेरे पास पहुँचाई गई, उसकी भनक मेरे कान में पड़ी।

І закрада́ється слово до мене, і моє ухо почуло ось де́що від нього.

13 रात के ख़्वाबों के ख़्यालों के बीच, जब लोगों को गहरी नींद आती है।

У розду́муваннях над нічни́ми виді́ннями, коли́ міцний сон обіймає людей,

14 मुझे ख़ौफ़ और कपकपी ने ऐसा पकड़ा, कि मेरी सब हड्डियों को हिला डाला।

спіткав мене жах та тремті́ння, і багато косте́й моїх він струсону́в, —

15 तब एक रूह मेरे सामने से गुज़री, और मेरे रोंगटे खड़े हो गए।

і дух перейшов по обличчі моїм, стало ду́ба воло́сся на тілі моїм.

16 वह चुपचाप खड़ी हो गई लेकिन मैं उसकी शक्ल पहचान न सका; एक सूरत मेरी आँखों के सामने थी और सन्नाटा था। फिर मैंने एक आवाज़ सुनी:

Він стояв, але я не пізнав його ви́гляду, — образ навпро́ти очей моїх був, і тихий голос почув я:

17 कि क्या फ़ानी इंसान ख़ुदा से ज़्यादा होगा? क्या आदमी अपने ख़ालिक़ से ज़्यादा पाक ठहरेगा?

„Хіба́ праведні́ша люди́на за Бога, хіба чоловік за свойо́го Творця́ є чистіший?

18 देख, उसे अपने ख़ादिमों का 'ऐतबार नहीं, और वह अपने फ़रिश्तों पर हिमाक़त को 'आइद करता है।

Таж рабам Своїм Він не йме віри, і накладає вину й на Своїх Анголі́в!

19 फिर भला उनकी क्या हक़ीक़त है, जो मिट्टी के मकानों में रहते हैं। जिनकी बुन्नियाद ख़ाक में है, और जो पतंगे से भी जल्दी पिस जाते हैं।

Що́ ж тоді ме́шканці гли́няних хат, що в по́росі їхня основа? — Як міль, вион будуть розча́влені!

20 वह सुबह से शाम तक हलाक होते हैं, वह हमेशा के लिए फ़ना हो जाते हैं, और कोई उनका ख़याल भी नहीं करता।

Вони то́вчені зра́нку до вечора, — і без по́мочі гинуть наза́вжди.

21 क्या उनके ख़ेमे की डोरी उनके अन्दर ही अन्दर तोड़ी नहीं जाती? वह मरते हैं और यह भी बगै़र दानाई के।

Слава їхня мина́ється з ними, — вони помирають не в мудрості!