अय्यू 29

1 और अय्यूब फिर अपनी मिसाल लाकर कहने लगा,

І Йов далі вів мову свою та й сказав:

2 “काश कि मैं ऐसा होता जैसे गुज़रे महीनों में, या'नी जैसा उन दिनों में जब ख़ुदा मेरी हिफ़ाज़त करता था।

„О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли борони́в мене Бог,

3 जब उसका चराग़ मेरे सिर पर रोशन रहता था, और मैं अँधेरे में उसके नूर के ज़रिए' से चलता था।

коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті́,

4 जैसा में अपनी बरोमन्दी के दिनों में था, जब ख़ुदा की ख़ुशनूदी मेरे ख़ेमे पर थी।

як був я за днів тих своєї погожої о́сени, коли Божа милість була над наме́том моїм,

5 जब क़ादिर — ए — मुतलक़ भी मेरे साथ था, और मेरे बच्चे मेरे साथ थे।

коли Всемогу́тній зо мною ще був, а навко́ло мене — мої діти,

6 जब मेरे क़दम मख्खन से धुलते थे, और चट्टान मेरे लिए तेल की नदियाँ बहाती थी।

коли мої кро́ки купалися в маслі, а скеля оли́вні струмки́ біля мене лила́!

7 जब मैं शहर के फाटक पर जाता और अपने लिए चौक में बैठक तैयार करता था;

Коли я вихо́див до брами при місті, і ставив на площі сиді́ння своє,

8 तो जवान मुझे देखते और छिप जाते, और उम्र रसीदा उठ खड़े होते थे।

як тільки вбачали мене юнаки́ — то ховались, а ста́рші встава́ли й стояли,

9 हाकिम बोलना बंद कर देते, और अपने हाथ अपने मुँह पर रख लेते थे।

зве́рхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої, —

10 रईसों की आवाज़ थम जाती, और उनकी ज़बान तालू से चिपक जाती थी।

ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпа́в їм був до піднебі́ння,

11 क्यूँकि कान जब मेरी सुन लेता तो मुझे मुबारक कहता था, और आँख जब मुझे देख लेती तो मेरी गावाही देती थी;

Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаже́нним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене, —

12 क्यूँकि मैं ग़रीब को जब वह फ़रियाद करता छुड़ाता था और यतीमों को भी जिसका कोई मददगार न था।

бо я рятував бідаря́, що про поміч кричав, і сироту́ та безпо́мічного.

13 हलाक होनेवाला मुझे दुआ देता था, और मैं बेवा के दिल को ऐसा ख़ुश करता था कि वह गाने लगती थी।

Благослове́ння гинучого на ме́не прихо́дило, а серце вдовиці чинив я співа́ючим!

14 मैंने सदाक़त को पहना और उससे मुलब्बस हुआ: मेरा इन्साफ़ गोया जुब्बा और 'अमामा था।

Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та заві́й було право моє.

15 मैं अंधों के लिए आँखें था, और लंगड़ों के लिए पाँव।

Очима я був для сліпого, а кривому — ногами я був.

16 मैं मोहताज का बाप था, और मैं अजनबी के मु'आमिले की भी तहक़ीक़ करता था।

Бідаря́м я був батьком, супере́чку ж, якої не знав, я досліджував.

17 मैं नारास्त के जबड़ों को तोड़ डालता, और उसके दाँतों से शिकार छुड़ालेता था।

Й я торо́щив злочинцеві ще́лепи, і виривав із зубів його схо́плене.

18 तब मैं कहता था, कि मैं अपने आशियाने में हूँगा और मैं अपने दिनों को रेत की तरह बे शुमार करूँगा,

І я говорив: Умру я в своєму гнізді́, і свої дні я помно́жу, немов той пісок:

19 मेरी जड़ें पानी तक फैल गई हैं, और रात भर ओस मेरी शाखों पर रहती है;

для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй.

20 मेरी शौकत मुझ में ताज़ा है, और मेरी कमान मेरे हाथ में नई की जाती है।

Моя слава була при мені все нова́, і в руці моїй лук мій відно́влював силу.

21 'लोग मेरी तरफ़ कान लगाते और मुन्तज़िर रहते, और मेरी मशवरत के लिए ख़ामोश हो जाते थे।

Мене слу́халися й дожида́ли, і мовчали на раду мою.

22 मेरी बातों के बा'द, वह फिर न बोलते थे; और मेरी तक़रीर उन पर टपकती थी

По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них кра́плями.

23 वह मेरा ऐसा इन्तिज़ार करते थे जैसा बारिश का; और अपना मुँह ऐसा फैलाते थे जैसे पिछले मेंह के लिए।

І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик.

24 जब वह मायूस होते थे तो मैं उन पर मुस्कराता था, और मेरे चेहरे की रोनक की उन्होंने कभी न बिगाड़ा।

Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гаси́ли.

25 मैं उनकी राह को चुनता, और सरदार की तरह बैठता, और ऐसे रहता था जैसे फ़ौज में बादशाह, और जैसे वह जो ग़मज़दों को तसल्ली देता है।

Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі́, і пробува́в, немов цар той у ві́йську, коли тішить засму́чених він!