Приповісті 9
1 Мудрість свій дім збудувала, сім стовпі́в своїх ви́тесала.
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 Зарізала те, що було на зарі́з, змішала вино своє, і трапе́зу свою пригото́вила.
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Дівчат своїх вислала, і кличе вона на висо́тах міськи́х:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 „Хто бідний на розум, хай при́йде сюди, “а хто нерозумний, говорить йому:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 „Ходіть, споживайте із хліба мого́, та пийте з вина, що його́ я змішала!
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Покиньте глупо́ту — і будете жити, і ходіте дорогою розуму!“
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Хто карта́є насмішника, той собі га́ньбу бере, хто ж безбожникові виговорює, сором собі набуває.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Не доріка́й пересмі́шникові, щоб тебе не знена́видів він, ви́картай мудрого — й він покохає тебе.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Дай мудрому — й він помудріє іще, навчи праведного — і прибі́льшить він мудрости!
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 Страх Госпо́дній — початок премудрости, а пізна́ння Святого — це розум, —
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 бо мною помно́жаться дні твої, і додаду́ть тобі ро́ків життя.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Якщо ти змудрів — то для себе змудрів, а як станеш насмі́шником, сам понесе́ш!
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Жінка безглу́зда крикли́ва, нерозумна, і нічого не знає!
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 Сідає вона на сидінні при вході до дому свого́, на висо́костях міста,
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 щоб кликати тих, хто дорогою йде, хто путтю своєю просту́є:
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 „Хто бідний на розум, хай при́йде сюди, “а хто нерозумний, то каже йому́:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 „Вода кра́дена — солодка, і приє́мний прихо́ваний хліб“.
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
