Kwadwom 5

1 Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.

HERRE, kom vor skæbne i Hu, sku ned og se vor skændsel!

2 Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.

Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.

3 Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.

Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.

4 Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.

Vort Drikkevand må vi købe, betale må vi vort Brænde.

5 Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.

Åget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.

6 Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.

Ægypten rakte vi Hånd, Assur, for at mættes med Brød.

7 Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.

Vore Fædre, som synded, er borte, og vi må bære deres Skyld.

8 Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.

Over os råder Trælle, ingen frier os fra dem.

9 Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.

Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.

10 Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.

Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.

11 Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.

De skændede kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.

12 Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.

Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.

13 Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.

Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.

14 Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.

De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.

15 Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.

Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.

16 Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!

Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!

17 Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu

Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:

18 wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.

For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.

19 Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.

Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt står din trone.

20 Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?

Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle dage?

21 Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no

Omvend os, HERRE, til dig, så vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!

22 agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.

Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?