Hiob 30
1 “Nanso seesei wɔsere me, nnipa a manyini sene wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nnwan ho nkraman tena.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Mfasoɔ bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, ɛberɛ a wɔn ahoɔden afiri wɔn mu?
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 Ohia ne ɛkɔm ama wɔn ho atete, wɔnante asase wesee ne asase bonini so anadwo.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Wɔboaboaa nkyenhahan ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde ɛserɛ so nnua nhini yɛɛ wɔn aduane.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 Wɔn mfɛfoɔ pamoo wɔn firii wɔn mu, na wɔhuroo wɔn sɛ akorɔmfoɔ.
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa nsuka a emu awo, abotan ne ɛfam ntokuro mu.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
7 Wɔsuu sɛ mfunumu wɔ wiram na wɔfoforee so wɔ ɔdɔtɔ ase.
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Ekuo a wɔmfra na wɔnni din, wɔpam wɔn firii asase no so.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 “Na ɛnnɛ yi wɔn mmammarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusudeɛ wɔ wɔn mu.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Wɔkyiri me na wɔnnka mma me ho; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasuo gu mʼanim.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ deɛ wɔpɛ wɔ mʼanim.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Abusuakuo no to hyɛ me so wɔ me nifa so; wɔsum me nan mfidie, na wɔsisi apie tia me.
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Wɔsisi mʼakwan; na wɔnya me sɛe me na obiara mmoa me.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 Wɔba te sɛ deɛ wɔfiri ntokuro a ano abae mu; wɔnam mmubuiɛ no mu munimuni ba.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Ahunahuna ma me ho dwiri me; mʼanimuonyam atu kɔ sɛdeɛ mframa abɔ agu, me banbɔ atu ayera sɛ omununkum.
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 “Na seesei, me nkwa resa; na amanehunu nna akyekyere me.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyea a ɛwe me no nnyae.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Onyankopɔn firi ne tumi mu yɛ sɛ aduradeɛ ma me; ɔmia me te sɛ mʼatadeɛ kɔn.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
19 Ɔto me twene atɛkyɛ mu na ɔma me yɛ sɛ mfuturo ne nsõ.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 “Ao Onyankopɔn, mesu mefrɛ wo, nanso wommua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Woba me so anibereɛ so; wode wʼabasa mu tumi to hyɛ me so.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 Wohwim me na wode mframa pia me; wodankyidankyi me wɔ ahum mu.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Menim sɛ wode me bɛkɔ owuo mu, baabi a woahyɛ ama ateasefoɔ nyinaa.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 “Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ ɛberɛ a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
25 Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu anaa? Me kra werɛ anho amma ahiafoɔ anaa?
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Nanso ɛberɛ a mʼani da papa so no, bɔne baeɛ; ɛberɛ a mepɛɛ hann no, esum na ɛduruuɛ.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 Meyafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
28 Menenam a mabiri a ɛnyɛ sɛ owia na ahye me; megyina adwaberem na mesu pɛ mmoa.
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Madane nnompo nuabarima, me ne apatuo na ɛbɔ.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Me honam ani abiri na ɛhwanehwane; huraeɛ ama me ho adɔ.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 Me sankuo bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyegyeɛ.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
