< Mezmurlar 137 >

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;
Junto dos rios de Babilônia, ali nos assentamos e choramos, quando nos lembramos de Sião:
2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.
Sobre os salgueiros que há no meio dela, penduramos as nossas harpas.
3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.
Pois lá aqueles que nos levaram cativos, nos pediam uma canção; e os que nos destruiram, que os alegrassemos, dizendo; cantai-nos uma das canções de Sião
4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?
Como cantaremos a canção do Senhor em terra estranha?
5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.
Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha direita da sua destreza.
6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!
Se me não lembrar de ti, apegue-se-me a língua ao meu paladar; se não prefiro Jerusalém à minha maior alegria.
7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.
Lembra-te, Senhor, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Descobri-a, descobri-a até aos seus alicerces.
8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!
Ah! filha de Babilônia, que vais ser assolada; feliz aquele que te retribuir o pago que tu nos pagaste a nós.
9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!
Feliz aquele que pegar em teus filhos e der com eles pelas pedras.

< Mezmurlar 137 >