Luka 24
1 Kadınlar haftanın ilk günü, sabah çok erkenden, hazırlamış oldukları baharatı alıp mezara gittiler.
But on the first day of the week, at early dawn, they came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
2 Taşı mezarın girişinden yuvarlanmış buldular.
They found the stone rolled away from the tomb.
3 Ama içeri girince Rab İsa'nın cesedini bulamadılar.
They entered in, and did not find the body of the Lord Jesus.
4 Onlar bu durum karşısında şaşırıp kalmışken, şimşek gibi parıldayan giysilere bürünmüş iki kişi yanlarında belirdi.
It happened, while they were greatly perplexed about this, look, two men stood by them in dazzling clothing.
5 Korkuya kapılan kadınlar başlarını yere eğdiler. Adamlar ise onlara, “Diri olanı neden ölüler arasında arıyorsunuz?” dediler.
Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. They said to them, "Why do you seek the living among the dead?
6 “O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size söylediğini anımsayın.
He is not here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,
7 İnsanoğlu'nun günahlı insanların eline verilmesi, çarmıha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini bildirmişti.”
saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again?"
8 O zaman kadınlar İsa'nın sözlerini anımsadılar.
Then they remembered his words.
9 Mezardan dönüp bütün bunları Onbirler'e ve ötekilerin hepsine bildirdiler.
And returning from the tomb, they told all these things to the eleven and to all the rest.
10 Bunları elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohanna, Yakup'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan öbür kadınlardı.
Now they were Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James and the other women with them who told these things to the apostles.
11 Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadınlara inanmadılar.
These words seemed to them to be nonsense, and they did not believe them.
12 Yine de, Petrus kalkıp mezara koştu. Eğilip içeri baktığında keten bezlerden başka bir şey görmedi. Olay karşısında şaşkına dönmüş bir halde oradan uzaklaştı.
But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.
13 Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalim'den altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.
And look, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
14 Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.
They talked with each other about all of these things which had happened.
15 Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.
It happened, while they talked and questioned together, that Jesus himself came near, and went with them.
16 Ama onların gözleri O'nu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.
But their eyes were kept from recognizing him.
17 İsa, “Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?” dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.
And he said to them, "What are these words that you are exchanging with each other as you walk?" And they stood still, looking sad.
18 Bunlardan adı Kleopas olan O'na, “Yeruşalim'de bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?” diye karşılık verdi.
One of them, named Cleopas, answered him, "Are you the only stranger in Jerusalem who does not know the things which have happened there in these days?"
19 İsa onlara, “Hangi olup bitenleri?” dedi. O'na, “Nasıralı İsa'yla ilgili olayları” dediler. “O adam, Tanrı'nın ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.
He said to them, "What things?" They said to him, "The things concerning Jesus, the Nazarene, a man who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;
20 Başkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz O'nun, İsrail'i kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsa'nın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.
and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.
Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;
and when they did not find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
24 Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama O'nu görmemişler.”
Some of us went to the tomb, and found it just like the women had said, but they did not see him."
25 İsa onlara, “Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!
Then he said to them, "O foolish ones, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken.
26 Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?” dedi.
Did not the Messiah have to suffer these things and to enter into his glory?"
27 Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.
Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
28 Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, “Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere” diyerek O'nu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
They drew near to the village, where they were going, and he acted like he would go further.
They urged him, saying, "Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over." He went in to stay with them.
30 Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.
It happened, that when he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave to them.
31 O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.
Their eyes were opened, and they recognized him, and he vanished out of their sight.
32 Onlar birbirine, “Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazılar'ı bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?” dediler.
And they said to one another, "Weren't our hearts burning within us, while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?"
33 Kalkıp hemen Yeruşalim'e döndüler. Onbirler'i ve onlarla birlikte olanları toplanmış buldular.
They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,
34 Bunlar, “Rab gerçekten dirildi, Simun'a görünmüş!” diyorlardı.
saying, "The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon."
35 Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeği böldüğü zaman İsa'yı nasıl tanıdıklarını anlattılar.
They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.
36 Bunları anlatırlarken İsa gelip aralarında durdu. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, "Peace be to you."
37 Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar.
But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.
38 İsa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? Neden kuşkular doğuyor içinizde?” dedi.
He said to them, "Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?
39 “Ellerime, ayaklarıma bakın; işte benim! Dokunun da görün. Hayaletin eti kemiği olmaz, ama görüyorsunuz, benim var.”
See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit does not have flesh and bones, as you see that I have."
40 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi.
When he had said this, he showed them his hands and his feet.
41 Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu.
While they still did not believe for joy, and wondered, he said to them, "Do you have anything here to eat?"
42 Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler.
And they gave him a piece of a broiled fish.
43 İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi.
And he took it and ate in front of them.
44 Sonra onlara şöyle dedi: “Daha sizlerle birlikteyken, ‘Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir’ demiştim.”
And he said to them, "This is what I told you, while I was still with you, that all things which are written in the Law of Moses, the Prophets, and the Psalms, concerning me must be fulfilled."
45 Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı.
Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.
46 Onlara dedi ki, “Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.
He said to them, "Thus it is written, for the Messiah to suffer and to rise from the dead the third day,
and that repentance leading to forgiveness of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.
48 Sizler bu olayların tanıklarısınız.
You are witnesses of these things.
49 Ben de Babam'ın vaat ettiğini size göndereceğim. Ama siz, yücelerden gelecek güçle kuşanıncaya dek kentte kalın.”
And look, I send forth the promise of my Father on you. But wait in the city until you are clothed with power from on high."
50 İsa onları kentin dışına, Beytanya'nın yakınlarına kadar götürdü. Ellerini kaldırarak onları kutsadı.
He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands, and blessed them.
51 Ve onları kutsarken yanlarından ayrıldı, göğe alındı.
It happened, while he blessed them, that he departed from them, and was carried up into heaven.
52 Öğrencileri O'na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim'e döndüler.
They worshiped him, and returned to Jerusalem with great joy,
53 Sürekli tapınakta bulunuyor, Tanrı'yı övüyorlardı.
and were continually in the temple, praising and blessing God.
