Luka 14
1 Bir Şabat Günü İsa Ferisiler'in ileri gelenlerinden birinin evine yemek yemeye gitti. Herkes O'nu dikkatle gözlüyordu.
On one occasion, as Jesus was going, on a Sabbath into the house of one of the leading Pharisees to dine, they were watching him closely.
2 Önünde, vücudu su toplamış bir adam vardı.
There he saw before him a man who was suffering from dropsy.
3 İsa, Kutsal Yasa uzmanlarına ve Ferisiler'e, “Şabat Günü bir hastayı iyileştirmek Kutsal Yasa'ya uygun mudur, değil midir?” diye sordu.
“Is it allowable,” said Jesus, addressing the students of the Law and the Pharisees, “to work a cure on the Sabbath, or is it not?”
4 Onlar ses çıkarmadılar. İsa adamı tutup iyileştirdi, sonra eve gönderdi.
They remained silent. Jesus took hold of the man and cured him, and sent him away.
5 İsa onlara şöyle dedi: “Hanginiz oğlu ya da öküzü Şabat Günü kuyuya düşer de hemen çıkarmaz?”
And he said to them, “Which of you, finding that your son or your ox has fallen into a well, will not immediately pull them out on the Sabbath day?”
6 Onlar buna hiçbir karşılık veremediler.
And they could not make any answer to that.
7 Yemeğe çağrılanların başköşeleri seçtiğini farkeden İsa, onlara şu benzetmeyi anlattı: “Biri seni düğüne çağırdığı zaman başköşeye kurulma. Belki senden daha saygın birini de çağırmıştır. İkinizi de çağıran gelip, ‘Yerini bu adama ver’ diyebilir. O zaman utançla kalkıp en arkaya geçersin.
Observing that the guests were choosing the best places for themselves, Jesus told them this parable –
“When you are invited by anyone to a wedding banquet, do not seat yourself in the best place. Someone of higher rank might have been invited by your host;
and the host who invited you both will come and say to you ‘Make room for this person,’ and then you will begin in confusion to take the lowest place.
10 Bir yere çağrıldığın zaman git, en arkada otur. Öyle ki, seni çağıran gelince, ‘Arkadaşım, daha öne buyurmaz mısın?’ desin. O zaman seninle birlikte sofrada oturan herkesin önünde onurlandırılmış olursun.
No, when you are invited, go and take the lowest place, so that, when the host who has invited you comes, he may say to you ‘Friend, come higher up’; and then you will be honored in the eyes of all your fellow guests.
11 Kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan yüceltilecektir.”
For everyone who exalts themselves will be humbled, and everyone who humbles themselves will be exalted.”
12 İsa kendisini yemeğe çağırmış olana da şöyle dedi: “Bir öğlen ya da akşam yemeği verdiğin zaman dostlarını, kardeşlerini, akrabalarını ve zengin komşularını çağırma. Yoksa onlar da seni çağırarak karşılık verirler.
Then Jesus went on to say to the man who had invited him, “When you give a breakfast or a dinner, do not ask your friends, or your brothers or sisters, or your relatives, or rich neighbors, because they might invite you in return, and so you should be repaid.
13 Ama ziyafet verdiğin zaman yoksulları, kötürümleri, sakatları, körleri çağır.
No, when you entertain, invite the poor, the crippled, the lame, the blind;
14 Böylece mutlu olursun. Çünkü bunlar sana karşılık verecek durumda değildirler. Karşılığı sana, doğru kişiler dirildiği zaman verilecektir.”
and then you will be happy indeed, since they cannot reward you; for you will be rewarded at the resurrection of the just.”
15 Sofrada oturanlardan biri bunu duyunca İsa'ya, “Tanrı'nın Egemenliği'nde yemek yiyecek olana ne mutlu!” dedi.
One of the guests heard what he said and exclaimed, “Happy will be the person who will eat bread in the kingdom of God!”
16 İsa ona şöyle dedi: “Adamın biri büyük bir şölen hazırlayıp birçok konuk çağırdı.
But Jesus said to him, “A man was once giving a great dinner. He invited many people,
17 Şölen saati gelince davetlilere, ‘Buyurun, her şey hazır’ diye haber vermek üzere kölesini gönderdi.
and sent his servant, when it was time for the dinner, to say to those who had been invited ‘Come, for everything is now ready.’
18 “Ne var ki, hepsi anlaşmışçasına özür dilemeye başladılar. Birincisi, ‘Bir tarla satın aldım, gidip görmek zorundayım. Rica ederim, beni hoş gör’ dedi.
They all with one accord began to ask to be excused. The first said to the servant ‘I have bought a field and am obliged to go and look at it. I must ask you to consider me excused.’
19 “Bir başkası, ‘Beş çift öküz aldım, onları denemeye gidiyorum. Rica ederim, beni hoş gör’ dedi.
The next said ‘I have bought five pairs of bullocks, and I am on my way to try them. I must ask you to consider me excused’;
20 “Yine bir başkası, ‘Yeni evlendim, bu nedenle gelemiyorum’ dedi.
while the next said ‘I am just married, and for that reason I am unable to come.’
21 “Köle geri dönüp durumu efendisine bildirdi. Bunun üzerine ev sahibi öfkelenerek kölesine, ‘Koş’ dedi, ‘Kentin caddelerine, sokaklarına çık; yoksulları, kötürümleri, körleri, sakatları buraya getir.’
On his return the servant told his master all these answers. Then in anger the owner of the house said to his servant ‘Go out at once into the streets and alleys of the town, and bring in here the poor, and the crippled, and the blind, and the lame.’
22 “Köle, ‘Efendim, buyruğun yerine getirilmiştir, ama daha yer var’ dedi.
Presently the servant said ‘Sir, your order has been carried out, and still there is room.’
23 “Efendisi köleye, ‘Çıkıp yolları ve çit boylarını dolaş, bulduklarını gelmeye zorla da evim dolsun’ dedi.
‘Go out,’ the master said, ‘into the roads and hedgerows, and make people come in, so that my house may be filled;
24 ‘Size şunu söyleyeyim, ilk çağrılan o adamlardan hiçbiri benim yemeğimden tatmayacaktır.’”
for I tell you all that not one of those people who were invited will taste my dinner.’”
25 Kalabalık halk toplulukları İsa'yla birlikte yol alıyordu. İsa dönüp onlara şöyle dedi: “Biri bana gelip de babasını, annesini, karısını, çocuklarını, kardeşlerini, hatta kendi canını bile gözden çıkarmazsa, öğrencim olamaz.
One day, when great crowds of people were walking with Jesus, he turned and said to them,
“If any one comes to me and does not hate their father, and mother, and wife, and children, and brothers, and sisters, yes and even their life, he can be no disciple of mine.
27 Çarmıhını yüklenip ardımdan gelmeyen, öğrencim olamaz.
Whoever does not carry their own cross, and walk in my steps, can be no disciple of mine.
28 “Aranızdan biri bir kule yapmak isterse, bunu tamamlayacak kadar parası var mı yok mu diye önce oturup yapacağı masrafı hesap etmez mi?
Why, which of you, when you want to build a tower, does not first sit down and reckon the cost, to see if you have enough to complete it? –
29 Çünkü temel atıp da işi bitiremezse, durumu gören herkes, ‘Bu adam inşaata başladı, ama bitiremedi’ diyerek onunla eğlenmeye başlar.
Otherwise, if you have laid the foundation and are not able to finish it, everyone who sees it will laugh at you,
and say ‘Here is a person who began to build and was not able to finish!’
31 “Ya da hangi kral başka bir kralla savaşa gittiğinde, üzerine yirmi bin askerle yürüyen düşmana on bin askerle karşı koyabilir miyim diye önce oturup bir değerlendirme yapmaz?
Or what king, when he is setting out to fight another king, does not first sit down and consider if with ten thousand men he is able to meet one who is coming against him with twenty thousand?
32 Eğer karşı koyamayacaksa, öbürü henüz uzaktayken elçiler gönderip barış koşullarını ister.
And if he cannot, then, while the other is still at a distance, he sends envoys and asks for terms of peace.
33 Aynı şekilde sizden kim varını yoğunu gözden çıkarmazsa, öğrencim olamaz.
And so with everyone of you who does not bid farewell to all you have – you cannot be a disciple of mine.
34 “Tuz yararlıdır. Ama tuz tadını yitirirse, bir daha nasıl o tadı kazanabilir?
Yes, salt is good; but, if the salt itself should lose its strength, what will be used to season it?
35 Ne toprağa, ne de gübreye yarar; onu çöpe atarlar. İşitecek kulağı olan işitsin.”
It is not fit either for the land or for the manure heap. People throw it away. Let those who have ears to hear with hear!”
