Eyüp 30

1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

Et maintenant, je suis la risée d'hommes plus jeunes que moi, dont je n'aurais pas daigné mettre les pères parmi les chiens de mon troupeau.

2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

Qu'aurais-je fait de la force de leurs bras? Ils sont privés de toute vigueur.

3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

Desséchés par la misère et la faim, ils broutent le désert, un sol depuis longtemps aride et désolé.

4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

Ils cueillent sur les buissons des bourgeons amers, ils n'ont pour pain que la racine des genêts.

5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

On les écarte de la société des hommes, on crie après eux comme après le voleur.

6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

Ils habitent dans d'affreuses vallées, dans les cavernes de la terre et les rochers.

7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

On entend leurs cris sauvages parmi les broussailles, ils se couchent ensemble sous les ronces:

8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

gens insensés, race sans nom, bannis avec mépris de la terre habitée!

9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

Et maintenant je suis l'objet de leurs chansons, je suis en butte à leurs propos.

10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

Ils ont horreur de moi, ils me fuient, ils ne détournent pas leur crachat de mon visage.

11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

Ils se donnent libre carrière pour m'outrager, ils rejettent tout frein devant moi.

12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

Des misérables se lèvent à ma droite, ils cherchent à ébranler mes pieds, ils frayent jusqu'à moi leurs routes meurtrières.

13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

Ils ont bouleversé mes sentiers, ils travaillent à ma ruine, eux à qui personne ne porterait secours.

14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

Ils fondent sur moi, comme par une large brèche, ils se précipitent parmi les décombres.

15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

Les terreurs m'assiègent, ma prospérité est emportée comme un souffle, mon bonheur a passé comme un nuage.

16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

Et maintenant, mon âme s'épanche en moi, les jours d'affliction m'ont saisi.

17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

La nuit perce mes os, les consume, le mal qui me ronge ne dort pas.

18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

Par sa violence, mon vêtement a perdu sa forme, il me serre comme une tunique.

19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

Dieu m'a jeté dans la fange, je suis comme la poussière et la cendre.

20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens debout, et tu me regardes avec indifférence.

21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

Tu deviens cruel à mon égard, tu m'attaques avec toute la force de ton bras.

22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

Tu m'enlèves, tu me fais voler au gré du vent, et tu m'anéantis dans le fracas de la tempête.

23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

Car, je le sais, tu me mènes à la mort, au rendez-vous de tous les vivants.

24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

Cependant celui qui va périr n'étendra-t-il pas les mains et, dans sa détresse, ne poussera-t-il pas un cri?

25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

N'avais-je pas des larmes pour l'infortuné? Mon cœur ne s'est-il pas attendri sur l'indigent?

26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

J'attendais le bonheur, et le malheur est arrivé; j'espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.

27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

Mes entrailles bouillonnent sans relâche, les jours d'affliction ont fondu sur moi.

28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

Je marche dans le deuil, sans soleil; si je me lève dans l'assemblée, c'est pour pousser des cris.

29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

Je suis devenu le frère des chacals, le compagnon des filles de l'autruche.

30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

Ma peau livide tombe en lambeaux, mes os sont brûlés par un feu intérieur.

31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

Ma cithare ne rend plus que des accords lugubres, mon chalumeau que des sons plaintifs.