Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
After this, Job opened his mouth and cursed his day.
And Job answered and said,
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
That day — let it be darkness, let not God care for it from above, neither let light shine upon it:
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
That night — let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
Wherefore did I not die from the womb, — come forth from the belly and expire?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
The small and great are there, and the bondman freed from his master.
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? —
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
To the man whose way is hidden, and whom God hath hedged in?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.
