Eyüp 29

1 Eyüp yine anlatmaya başladı:

۱ و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,

۲ «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

۳ هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,

۴ چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

۵ وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

۶ حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

۷ چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

۸ جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

۹ سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

۱۰ آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

۱۱ زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

۱۲ زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

۱۳ برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

۱۴ عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

15 Körlere göz, Topallara ayaktım.

۱۵ من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

۱۶ برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

۱۷ دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

۱۸ «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

۱۹ ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

۲۰ جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

۲۱ مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

۲۲ بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

۲۳ و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

۲۴ اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.

۲۵ راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.