Eyüp 16

1 Eyüp şöyle yanıtladı:

Então respondeu Job, e disse:

2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.

3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?

4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Falaria eu também como vós falais, se a vossa alma estivesse em lugar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?

5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Antes vos fortaleceria com a minha boca, e a consolação dos meus lábios abrandaria a dor.

6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Se eu falar, a minha dor não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?

7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.

8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Testemunha disto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.

9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Na sua ira me despedaçou, e ele me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversário os seus olhos contra mim.

10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

Bocejam com a sua boca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.

11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos ímpios me faz cair.

12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Descançado estava eu, porém ele me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; também me pôs por seu alvo.

13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Cercam-me os seus flecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.

14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremete contra mim como um valente.

15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Cosi sobre a minha pele o saco, e revolvi a minha cabeça no pó.

16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas pálpebras está a sombra da morte:

17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

Não havendo porém violência nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.

18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja lugar para o meu clamor!

19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Eis que também agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.

20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;

Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.

21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

Ah! se se pudesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!

22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

Porque se passarão poucos anos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.