Eyüp 14
1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
A man is borun of a womman, and lyueth schort tyme, and is fillid with many wretchidnessis.
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
Which goith out, and is defoulid as a flour; and fleeth as schadewe, and dwellith neuere perfitli in the same staat.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
And gessist thou it worthi to opene thin iyen on siche a man; and to brynge hym in to doom with thee?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
Who may make a man clene conseyued of vnclene seed? Whether not thou, which art aloone?
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
The daies of man ben schorte, the noumbre of his monethis is at thee; thou hast set, ethir ordeyned, hise termes, whiche moun not be passid.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
Therfor go thou awey fro hym a litil, `that is, bi withdrawyng of bodili lijf, that he haue reste; til the meede coueitid come, and his dai is as the dai of an hirid man.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
A tree hath hope, if it is kit doun; and eft it wexith greene, and hise braunches spreden forth.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
If the roote therof is eeld in the erthe, and the stok therof is nyy deed in dust;
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
it schal buriowne at the odour of watir, and it schal make heer, as whanne it was plauntid first.
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
But whanne a man is deed, and maad nakid, and wastid; Y preye, where is he?
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
As if watris goen awei fro the see, and a ryuer maad voide wexe drie,
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
so a man, whanne he hath slept, `that is, deed, he schal not rise ayen, til heuene be brokun, `that is, be maad newe; he schal not wake, nether he schal ryse togidere fro his sleep.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
Who yiueth this to me, that thou defende me in helle, and that thou hide me, til thi greet veniaunce passe; and thou sette to me a tyme, in which thou haue mynde on me? (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
Gessist thou, whethir a deed man schal lyue ayen? In alle the daies, in whiche Y holde knyythod, now Y abide, til my chaungyng come.
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
Thou schalt clepe me, and Y schal answere thee; thou schalt dresse the riyt half, `that is, blis, to the werk of thin hondis.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
Sotheli thou hast noumbrid my steppis; but spare thou my synnes.
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
Thou hast seelid as in a bagge my trespassis, but thou hast curid my wickidnesse.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
An hil fallynge droppith doun; and a rooche of stoon is borun ouer fro his place.
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
Watris maken stoonys holowe, and the erthe is wastid litil and litil bi waischyng a wey of watir; and therfor thou schalt leese men in lijk maner.
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
Thou madist a man strong a litil, that he schulde passe with outen ende; thou schalt chaunge his face, and schalt sende hym out.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
Whether hise sones ben noble, ether vnnoble, he schal not vndurstonde.
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
Netheles his fleisch, while he lyueth, schal haue sorewe, and his soule schal morne on hym silf.
