2 Samuel 22
1 RAB, Davut'u bütün düşmanlarının ve Saul'un elinden kurtardığı gün Davut RAB'be şu ezgiyi okudu.
And David spake unto Yahweh, the words of this song, in the day when Yahweh had rescued him, out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul;
2 Şöyle dedi: “RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır,
and he said, —Yahweh, was my mountain crag and my stronghold, and my deliverer—mine;
3 Tanrım, kayamdır, O'na sığınırım, Kalkanım, güçlü kurtarıcım, Korunağım, sığınacak yerimdir. Kurtarıcım, zorbalıktan beni sen kurtarırsın!
My God, was my rock, I sought refuge in him, —My shield, and my horn of salvation, my high tower, and my refuge, My Saviour! from violence, thou didst save me.
4 Övgüye değer RAB'be seslenir, Kurtulurum düşmanlarımdan.
As one worthy to be praised, called I on Yahweh, —And, from my foes, was I saved.
5 Çünkü ölüm dalgaları beni kuşattı, Yıkım selleri bastı,
When the breakers of death had encompassed me, —the torrents of perdition, made me afraid, —
the meshes of hades, had surrounded me, —the snares of death had confronted me, (Sheol h7585)
7 Sıkıntı içinde RAB'be yakardım, Tanrım'a seslendim. Tapınağından sesimi duydu, Haykırışım kulaklarına ulaştı.
In my distress, called I on Yahweh, Yea, unto my God, did I call, —and he hearkened, out of his temple, unto my voice, and, my cry for help, was in his ears!
8 O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı, Titreyip sarsıldı göklerin temelleri, Çünkü RAB öfkelenmişti.
Then did the earth shake and quake, the foundations of the heavens, were deeply moved, —yea they did shake, because he was angry,
9 Burnundan duman yükseldi, Ağzından kavurucu ateş Ve korlar fışkırdı.
There went up a smoke in his nostrils, and, a fire out of his mouth, devoured, —live coals, were kindled from it:
10 Kara buluta basarak Gökleri yarıp indi.
Then he stretched out the heavens, and came down, —and, thick gloom, was under his feet;
11 Bir Keruv'a binip uçtu, Rüzgarın kanatları üstünde belirdi.
Then he rode on a cherub, and flew, —and was seen on the wings of the wind;
12 Karanlığı örtündü, Kara bulutları kendine çardak yaptı.
And made of the darkness around him, pavilions, —gathering of waters, clouds of vapours.
13 Varlığının parıltısından Korlar savruluyordu.
Out of the brightness before him, were kindled live coals of fire;
14 RAB göklerden gürledi, Duyurdu sesini Yüceler Yücesi.
Thunder from the heavens, did Yahweh give forth, —yea, the Highest, uttered his voice;
15 Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı, Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.
And he sent forth arrows, and scattered them, —lightning, and confused them;
16 RAB'bin azarlamasından, Burnundan çıkan güçlü soluktan, Denizin dibi göründü, Yeryüzünün temelleri açığa çıktı.
Then appeared the channels of the sea, were uncovered the foundations of the world, —at the rebuke of Yahweh, the blast of the breath of his nostrils;
17 RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu, Çıkardı beni derin sulardan.
He sent from on high, he took me, —he drew me out of many waters;
18 Beni zorlu düşmanımdan, Benden nefret edenlerden kurtardı, Çünkü onlar benden daha güçlüydü.
He rescued me from my foe, in his might, —from them who hated me, because they were too strong for me:
19 Felaket günümde karşıma dikildiler, Ama RAB bana destek oldu.
They confronted me, in the day of my necessity, —then became Yahweh my stay:
20 Beni huzura kavuşturdu, Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.
And brought out, into a large place, even me, —he delivered me, because he delighted in me:
21 RAB doğruluğumun karşılığını verdi, Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.
Yahweh rewarded me, according to my righteousness—according to the cleanness of my hands, he repaid me:
22 Çünkü RAB'bin yolunda yürüdüm, Tanrım'dan uzaklaşarak kötülük yapmadım.
For I had kept the ways of Yahweh, —and not broken away from my God;
23 O'nun bütün ilkelerini göz önünde tuttum, Kurallarından ayrılmadım.
For, all his regulations, were before me, —and, as for his statutes, I turned not from them.
24 O'nun önünde kusursuzdum, Suç işlemekten sakındım.
So became I blameless towards him, —and kept myself from mine iniquity:
25 Bu yüzden RAB beni doğruluğuma Ve gözünde pak yaşayışıma göre ödüllendirdi.
Yahweh therefore repaid me, according to my righteousness, —according to my pureness before his eyes.
26 Sadık kuluna sadakat gösterir, Kusursuz olana kusursuz davranırsın.
With the loving, thou didst show thyself loving, —with the blameless hero, thou didst show thyself blameless;
27 Pak olanla pak olur, Eğriye eğri davranırsın.
With the pure, thou didst show thyself pure, —but, with the perverse, thou didst shew thyself ready to contend:
28 Alçakgönüllüleri kurtarır, Gururluları gözler, gururunu kırarsın.
And, a patient people, thou didst save, —but, thine eyes, were on the lofty—thou layedst them low;
29 Ya RAB, ışığım sensin! Karanlığımı aydınlatırsın.
For, thou, wast my lamp, O Yahweh, —and, Yahweh, enlightened my darkness;
30 Desteğinle akıncılara saldırır, Seninle surları aşarım, Tanrım.
For, by thee, I ran through a troop, —by my God, I leapt over a wall.
31 Tanrı'nın yolu kusursuzdur, RAB'bin sözü arıdır. O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.
As for God, blameless is his way, —the speech of Yahweh, hath been proved, a shield, he is to all who seek refuge in him.
32 Var mı RAB'den başka tanrı? Tanrımız'dan başka kaya var mı?
For who is a GOD, save Yahweh? and who a Rock, save our God?
33 Sığınağım Tanrı'dır, Yolumu doğru kılan O'dur.
GOD, is my fortress of strength, —and shewed to the blameless his way;
34 Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi, Doruklarda tutar beni.
Planting my feet like the hinds’, —yea, on my high places, he caused me to stand;
35 Bana savaşmayı öğretti, Kollarımla tunç bir yayı gereyim diye.
Teaching my hands, to war, —so that a bow of bronze was bent by mine arms;
36 Bana zafer kalkanını bağışlarsın, Alçakgönüllülüğün beni yüceltir.
Thus didst thou grant me, as a shield, thy salvation, —and, thy condescension, made me great.
37 Bastığım yerleri genişletirsin, Burkulmaz bileklerim.
Thou didst widen my stepping-places, under me, —so that mine ankles faltered not:
38 Düşmanlarımı kovalayıp yok ettim, Hepsi yok olmadan geri dönmedim.
I pursued my foes, and destroyed them, —and returned not, till they were consumed;
39 Onları ezip yok ettim, kalkamaz oldular, Ayaklarımın altına serildiler.
So I consumed them, and crushed them, and they rose not again, —thus fell they under my feet:
40 Savaş için beni güçle donattın, Bana başkaldıranları önümde yere serdin.
Thus didst thou gird me with strength, for the battle, —thou subduedst mine assailants under me:
41 Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın, Benden nefret edenleri yok ettim.
And, as for my foes, thou didst give me their neck, —yea, them who hated me, that I might destroy them:
42 Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı; RAB'bi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.
They cried out, but there was none to save, —unto Yahweh, but he answered them not.
43 Yerin tozu gibi onları ezdim, Sokak çamuru gibi ayağımın altında çiğnedim.
Then did I beat them in pieces, like the dust of the earth, —like the clay of the lanes, did I crush them, stamp them down.
44 Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın, Uluslara önder olarak beni korudun, Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.
Thus didst thou rescue me from the contentions of my people, didst keep me to be the head of nations: —a people whom I had not known, served me;
45 Yabancılar bana boyun eğiyor, Duyar duymaz sözümü dinliyorlar.
The sons of the foreigner, came cringing unto me, —at the hearing of the ear, they submitted to me, —
46 Yabancıların betleri benizleri attı, Titreyerek çıkıyorlar kalelerinden.
The sons of the foreigner, were disheartened, and came quaking, out of their fortresses.
47 RAB yaşıyor! Kayam'a övgüler olsun! Yücelsin kurtarıcım, Kayam Tanrım!
Yahweh liveth, and blessed be my rock, —and exalted be the God (of the rock) of my salvation: —
48 O'dur öcümü alan, Halkları bana bağımlı kılan.
The GOD who hath avenged me, and brought down peoples under me;
49 Düşmanlarımdan kurtarır, Başkaldıranlardan üstün kılar beni, Zorbaların elinden alır.
And brought me forth from among my foes, —yea, from mine assailants, hast thou set me on high, from the man of violence, hast thou delivered me.
50 Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB, Adını ilahilerle öveceğim.
For this cause, will I praise thee, O Yahweh, among the nations, —and, to thy name, will I touch the strings: —
51 RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır, Meshettiği krala, Davut'a ve soyuna Sonsuza dek sevgi gösterir.”
Who hath made great the victories of his King, —and shown lovingkindness to his Anointed One, to David and to his Seed, unto times age-abiding.
