< Nomipā 14 >

1 Pea naʻe hiki hake ʻae leʻo ʻoe kakai kotoa pē, ʻo tangi; pea naʻe tangi ʻae kakai ʻi he pō ko ia.
Entonces toda la congregación alzaron grito, y dieron voces; y el pueblo lloró aquella noche.
2 Pea naʻe lāunga ʻae fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli kia Mōsese pea mo ʻElone: pea naʻe pehē ʻe he kakai kotoa pē kiate kinaua, “ʻAmusiaange ʻekimautolu ne mau mate ʻi he fonua ko ʻIsipite! Pea ʻamusiaange ʻekimautolu naʻa mau mate ʻi he toafa ni!
Y se quejaron contra Moisés y contra Aarón todos los hijos de Israel; y les dijo toda la multitud: ¡Mejor que muriéramos en la tierra de Egipto; o en este desierto que muriéramos!
3 Pea ko e hā kuo ʻomi ai ʻe Sihova ʻakimautolu ki he fonua ni, ke mau tō ʻi he heletā, kae tuku homau uaifi mo ʻemau fānau ke pōpula? ʻIkai ʻe lelei hake ʻemau toe foki ki ʻIsipite?”
¿Y por qué nos trae el SEÑOR a esta tierra para caer a cuchillo y que nuestras mujeres y nuestros chiquitos sean por presa? ¿No nos sería mejor volvernos a Egipto?
4 Pea naʻa nau fealēleaʻaki, ʻo pehē, “Ke tau fakanofo ha ʻeiki, pea tau foki ki ʻIsipite.
Y decían el uno al otro: Hagamos un capitán, y volvámonos a Egipto.
5 Pea naʻe tō foʻohifo ʻa Mōsese mo ʻElone ki hona mata ʻi he ʻao ʻoe fakataha ʻoe kakai ʻoe fānau ʻa ʻIsileli.”
Entonces Moisés y Aarón cayeron sobre sus rostros delante de toda la multitud de la congregación de los hijos de Israel.
6 Pea ko Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe vakai ki he fonua, pea naʻa na hae hona kofu:
Y Josué hijo de Nun, y Caleb hijo de Jefone, que eran de los que habían reconocido la tierra, rompieron sus vestidos;
7 Pea naʻa na lea ki he fakataha ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻo pehē, “Ko e fonua naʻa mau ʻalu ke vakai ki ai, ko e fungani fonua lelei.
y hablaron a toda la congregación de los hijos de Israel, diciendo: La tierra por donde pasamos para reconocerla, es tierra en gran manera buena.
8 Kapau ʻe fiemālie ʻa Sihova ʻiate kitautolu, pea te ne ʻave ʻakitautolu ki he fonua ko ia, ʻo foaki ia kiate kitautolu; ko e fonua ʻoku pito ʻi he huʻahuhu mo e honi.
Si el SEÑOR se agradare de nosotros, él nos meterá en esta tierra, y nos la entregará; tierra que fluye leche y miel.
9 Ke ʻoua pe naʻa mou angatuʻu kia Sihova, pea ʻoua naʻa mou manavahē ki he kakai ʻoe fonua; he ko e meʻakai maʻatautolu ʻakinautolu: kuo mole honau mālohi ʻiate kinautolu, pea ʻoku ʻiate kitautolu ʻa Sihova: ʻoua naʻa mou manavahē kiate kinautolu.”
Por tanto, no seáis rebeldes contra el SEÑOR, ni temáis al pueblo de esta tierra, porque nuestro pan son; su amparo se ha apartado de ellos, y con nosotros está el SEÑOR; no los temáis.
10 Ka naʻe tala ʻe he kakai kotoa pē ke lisingi ʻakinaua ʻaki ʻae maka. Pea naʻe hā mai ʻae nāunau ʻo Sihova ʻi he fale fehikitaki ʻoe kakai ʻi he ʻao ʻoe fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli.
Entonces toda la multitud habló de apedrearlos con piedras. Mas la gloria del SEÑOR se mostró en el tabernáculo del testimonio a todos los hijos de Israel.
11 Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “ʻE fēfē hono fuoloa ʻoe fakaʻita mai ʻae kakai ni kiate au? ʻE fēfē hono fuoloa mo e teʻeki tenau tui kiate au, ʻi he ngaahi fakaʻilonga ne u fakahā kiate kinautolu?
Y el SEÑOR dijo a Moisés: ¿Hasta cuándo me ha de irritar este pueblo? ¿Hasta cuándo no me ha de creer con todas las señales que he hecho en medio de ellos?
12 Te u taaʻi ʻaki ʻakinautolu ʻae mahaki fakaʻauha, pea te u liʻaki ʻakinautolu, pea te u ngaohi koe ko e puleʻanga lahi mo mālohi ʻiate kinautolu.”
Yo los heriré de mortandad, y los destruiré, y de ti haré una nación más grande y más fuerte que ellos.
13 Pea naʻe pehē ʻe Mōsese kia Sihova, “ʻE toki fanongo ki ai ʻae kakai ʻIsipite, (he naʻa ke ʻomi ʻi ho mālohi ʻae kakai ni meiate kinautolu; )
Y Moisés respondió al SEÑOR: Lo oirán luego los egipcios, porque de en medio de ellos sacaste a este pueblo con tu fortaleza;
14 Pea tenau tala ia ki he kakai ʻoe fonua ni: he kuo nau fanongo ko koe ko Sihova ʻoku ke ʻi he kakai ni, kuo ke femamataʻaki pe, pea kuo tuʻu hoʻo ʻao ʻi ʻolunga ʻiate kinautolu, pea ʻoku ke muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻi he pou ʻoe ʻao ʻi he ʻaho, pea mo e pou ʻoe afi ʻi he pō.
y dirán los habitantes de esta tierra, los cuales ya han oído que tú, oh SEÑOR, estabas en medio de este pueblo, que ojo a ojo aparecías tú, oh SEÑOR, y que tu nube estaba sobre ellos, y que de día ibas delante de ellos en columna de nube, y de noche en columna de fuego;
15 Pea ko eni, kapau te ke tāmateʻi ʻae kakai ni kotoa pē, ʻo hangē ko ha tangata ʻe tokotaha, ʻe toki lea ai ʻae ngaahi puleʻanga kuo nau fanongo ki ho ongoongo, ʻo pehē,
y que has hecho morir a este pueblo como a un hombre; y los gentiles que hubieren oído tu fama hablarán, diciendo:
16 Koeʻuhi kuo ʻikai faʻa ʻomi ʻe Sihova ʻae kakai ni ki he fonua naʻa ne fuakava ai kiate kinautolu, ko ia kuo ne tāmateʻi ai ʻakinautolu ʻi he toafa.
Porque no pudo el SEÑOR meter este pueblo en la tierra de la cual les había jurado, los mató en el desierto.
17 Pea ko eni, ʻoku ou kole ki hoʻo ʻafio, tuku ke lahi ʻae mālohi ʻo hoku ʻOtua, ʻo hangē ko hoʻo folofola, naʻe pehē,
Ahora, pues, yo te ruego que sea magnificada la fortaleza del Señor, como lo hablaste, diciendo:
18 ‌ʻOku kātaki fuoloa ʻa Sihova, pea ʻoku lahi ʻene ʻaloʻofa, ʻoku faʻa fakamolemole ʻe ia ʻae angahala mo e fai meʻa kovi, ka ʻe ʻikai ʻaupito fakatonuhiaʻi ʻe ia ʻae halaia: ʻoku fakahoko ki he fānau hono nunuʻa ʻoe hia ʻae mātuʻa ʻo aʻu ki he toʻutangata ʻe tolu mo hono fā.
El SEÑOR, tardo de ira y grande en misericordia, que suelta la iniquidad y la rebelión, y absolviendo no absolverá al culpado; que visita la maldad de los padres sobre los hijos hasta las terceras y hasta las cuartas generaciones.
19 ‌ʻOku ou kole ki hoʻo ʻafio, ke ke fakamolemole ʻae angahala ʻae kakai ni ʻo tatau mo hono lahi ʻo hoʻo ʻaloʻofa, pea hangē ko hoʻo fakamolemole ʻae kakai ni, mei ʻIsipite ʻo aʻu mai ki heni.”
Perdona ahora la iniquidad de este pueblo según la grandeza de tu misericordia, y como has perdonado a este pueblo desde Egipto hasta aquí.
20 Pea naʻe pehē ʻe Sihova, “Kuo u fakamolemole ʻo hangē ko hoʻo lea.
Entonces el SEÑOR dijo: Yo lo he perdonado conforme a tu dicho.
21 Ka e hangē ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, ʻe pito ʻa māmani kotoa pē ʻi he nāunau ʻo Sihova.
Mas, tan ciertamente como vivo yo, la gloria del SEÑOR llenará toda la tierra.
22 Koeʻuhi ko e kau tangata kotoa pē naʻe mamata ki hoku nāunau, pea mo ʻeku ngaahi ngāue mana, ʻaia ne u fai ʻi ʻIsipite, pea mo e toafa, kuo nau fakaʻitaʻi au ʻo liunga hongofulu, pea naʻe ʻikai tenau fanongo ki hoku leʻo;
Porque todos los que vieron mi gloria y mis señales que he hecho en Egipto y en el desierto, y me han tentado ya diez veces, y no han oído mi voz,
23 Ko e moʻoni ʻe ʻikai tenau mamata ki he fonua ne u fuakava ai ki heʻenau ngaahi tamai, pea ʻe ʻikai mamata ai ha taha ʻiate kinautolu naʻe fakaʻita kiate au:
no verán la tierra de la cual juré a sus padres; no, ninguno de los que me han irritado la verá.
24 Ka ko ʻeku tamaioʻeiki ko Kelepi, koeʻuhi naʻe ʻiate ia ʻae laumālie kehe, pea kuo muimui ʻaupito ia kiate au, ko ia te u ʻomi ai ia ki he fonua naʻe ʻalu ia ki ai; pea ʻe maʻu ia ʻe hono hako.
Pero mi siervo Caleb, por cuanto hubo en él otro espíritu, y cumplió de ir en pos de mí, yo le meteré en la tierra donde entró y su simiente la recibirá en heredad;
25 (Pea ko eni, naʻe nofo ʻi he vahaʻa moʻunga ʻae kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani, ) Mou toe foki ʻapongipongi, pea mou ō ki he toafa ʻi he hala ki he Tahi Kulokula.”
y aun al amalecita y al cananeo que habitan en el valle. Volveos mañana, y partíos al desierto, camino del mar Bermejo.
26 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese mo ʻElone, ʻo pehē,
Y el SEÑOR habló a Moisés y a Aarón, diciendo:
27 “ʻE fēfē hono fai fuoloa ʻae kakai kovi ni, mo ʻenau lāunga kiate au? Kuo u fanongo ki he lāunga ʻae fānau ʻa ʻIsileli, kuo nau lāunga ai kiate au.
¿Hasta cuándo oiré esta congregación perversa que murmura contra mí, las querellas de los hijos de Israel, que de mí se quejan?
28 Ke ke tala kiate kinautolu, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova, ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, pea te u fai kiate kimoutolu ʻo hangē ko hoʻomou lea ʻi hoku telinga:
Diles: Vivo yo, dice el SEÑOR, que según habéis hablado a mis oídos, así haré yo con vosotros.
29 ‌ʻE tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni ʻakinautolu kotoa pē naʻe lau ʻiate kimoutolu, ʻo fakatatau ki homou lau kotoa pē, mei hono taʻu ʻe uofulu tupu, ʻakinautolu ʻaia kuo lāunga kiate au,
En este desierto caerán vuestros cuerpos; todos vuestros contados según toda vuestra cuenta, de veinte años arriba, los cuales habéis murmurado contra mí;
30 Ko e moʻoni ʻe ʻikai te mou hoko atu ki he fonua, ʻaia ne u fuakava ke tuku kiate kimoutolu ke mou nofo ai, ka ko Kelepi ko e foha ʻo Sifune, mo Siosiua ko e foha ʻo Nuni.
vosotros a la verdad no entraréis en la tierra, por la cual alcé mi mano de haceros habitar en ella; exceptuando a Caleb hijo de Jefone, y a Josué hijo de Nun.
31 Ka ko hoʻomou fānau, ʻakinautolu naʻa mou pehē ki ai tenau pōpula, te u ʻomi ʻakinautolu ki ai, pea ʻe ʻilo ʻekinautolu ʻae fonua kuo mou liʻaki.
Mas vuestros chiquitos, de los cuales dijisteis que serían por presa, yo los introduciré, y ellos conocerán la tierra que vosotros despreciasteis.
32 Ka ko kimoutolu, ʻe tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni.
Y en cuanto a vosotros, vuestros cuerpos caerán en este desierto.
33 Pea ʻe ʻalu fano pe hoʻomou fānau ʻi he toafa ʻi he taʻu ʻe fāngofulu, ʻo fua hoʻomou feʻauaki, kaeʻoua ke ʻosiʻosi homou ʻangaʻanga ʻi he toafa.
Y vuestros hijos andarán pastoreando en el desierto cuarenta años, y ellos llevarán vuestras fornicaciones, hasta que vuestros cuerpos sean consumidos en el desierto.
34 ‌ʻE fakatatau ki he ngaahi ʻaho ʻaia naʻa mou mataki ai ʻae fonua, ʻio, ko e ʻaho ʻe fāngofulu, ko e ʻaho taki taha ki he taʻu ʻe taha, ʻio, ko e taʻu ʻe fāngofulu te mou fua hoʻomou angahala, pea te mou ʻilo ai ʻeku fakamamahi,
Conforme al número de los días, de los cuarenta días en que reconocisteis la tierra, llevaréis vuestras iniquidades cuarenta años, un año por cada día; y conoceréis mi castigo.
35 Kuo u lea ʻaki eni ʻeau ko Sihova, ko e moʻoni te u fai ia ki he kakai kovi ni kotoa pē, kuo tānaki ʻo fakataha ke angatuʻu kiate au: ʻe fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he toafa ni, pea tenau mate ʻi ai.
Yo el SEÑOR he hablado; así haré a toda esta congregación perversa que se ha juntado contra mí; en este desierto serán consumidos, y allí morirán.
36 Pea ko e kau tangata, naʻe fekau ʻe Mōsese kenau ʻalu ʻo vakai ki he fonua, ne nau liliu mai, pea naʻa nau fakalanga lāunga ʻi he kakai kiate ia, ʻi heʻenau ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua,
Y los varones que Moisés envió a reconocer la tierra, y que al volver habían hecho murmurar contra él a toda la congregación, desacreditando la tierra,
37 ‌ʻIo, ʻae kau tangata naʻe ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua, naʻa nau mate ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi he mahaki fakaʻauha.
aquellos varones que habían hablado mal de la tierra, murieron de plaga delante del SEÑOR.
38 Ka naʻe fakamoʻui ʻa Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe ʻalu ke vakai ki he fonua.
Mas Josué hijo de Nun, y Caleb hijo de Jefone, quedaron con vida de entre aquellos hombres que habían ido a reconocer la tierra.
39 Pea naʻe tala ʻe Mōsese ʻae ngaahi lea ni ki he fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli: pea naʻe loto mamahi lahi ʻae kakai.
Y Moisés dijo estas cosas a todos los hijos de Israel, y el pueblo se enlutó mucho.
40 Pea naʻa nau tuʻu hengihengi hake pe, pea naʻa nau ō ki he tumutumu ʻoe moʻunga, ʻonau pehē, “Vakai, kuo tau ʻi heni, ka tau ō ki he potu ʻaia kuo talaʻofa ki ai ʻe Sihova: he kuo mau angahala.”
Y se levantaron por la mañana, y subieron a la cumbre del monte, diciendo: Henos aquí preparados para subir al lugar del cual ha hablado el SEÑOR; porque hemos pecado.
41 Pea naʻe pehē ʻe Mōsese, “Ko e hā eni ʻoku mou talangataʻa ai ki he fekau ʻa Sihova? Ka ʻe ʻikai monūʻia ia.
Y dijo Moisés: ¿Por qué quebrantáis el dicho del SEÑOR? Esto tampoco os sucederá bien.
42 ‌ʻOua naʻa mou ʻalu hake, he ʻoku ʻikai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova; naʻa taaʻi ʻakimoutolu ʻi he ʻao ʻo homou ngaahi fili.
No subáis, porque el SEÑOR no está en medio de vosotros, no seáis heridos delante de vuestros enemigos.
43 He ko e kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani ʻoku nau ʻi ai ʻi homou ʻao, pea te mou tō ʻi he heletā: koeʻuhi kuo mou fulituʻa kia Sihova, ko ia ʻe ʻikai ai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova.”
Porque el amalecita y el cananeo están allí delante de vosotros, y caeréis a cuchillo; pues por cuanto os habéis retraído de seguir al SEÑOR, también el SEÑOR no está con vosotros.
44 Ka naʻa nau talangataʻa pe ʻonau ʻalu ki he tumutumu ʻoe moʻunga: ka ko e puha ʻoe fuakava ʻa Sihova, pea mo Mōsese, naʻe ʻikai ʻalu mei he ʻapitanga.
Sin embargo, se esforzaron a subir a la cima del monte; pero el arca del pacto del SEÑOR, y Moisés, no se apartaron de en medio del campamento.
45 Pea naʻe toki hifo mai ʻae kau ʻAmaleki, mo e kau Kēnani, ʻakinautolu naʻe nofo ʻi he moʻunga ko ia, ʻonau taaʻi ʻakinautolu, mo haha ʻakinautolu, ʻo aʻu ki Hoama.
Y descendieron el amalecita y el cananeo, que habitaban en aquel monte, y los hirieron y los derrotaron, persiguiéndolos hasta Horma.

< Nomipā 14 >