சங்கீதம் 95
Venez, chantons à haute voix à l’Éternel; poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut!
Allons au-devant de lui avec la louange, poussons vers lui des cris de joie en [chantant] des psaumes.
Car l’Éternel est un grand Dieu, et un grand roi par-dessus tous les dieux.
Les lieux profonds de la terre sont en sa main, et les sommets des montagnes sont à lui.
À lui est la mer, et lui-même l’a faite; et le sec, ses mains l’ont formé.
Venez, adorons et inclinons-nous, agenouillons-nous devant l’Éternel qui nous a faits!
Car c’est lui qui est notre Dieu; et nous, nous sommes le peuple de sa pâture et les brebis de sa main. Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,
8 ௮ இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களென்றால், வனாந்திரத்தில் கோபம் மூட்டினபோதும் சோதனை நாளிலும் நடந்ததுபோல, உங்களுடைய இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தாமலிருங்கள்.
N’endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa, dans le désert,
9 ௯ அங்கே உங்களுடைய முற்பிதாக்கள் என்னைச் சோதித்து, என்னைப் பரீட்சை பார்த்து, என்னுடைய செயல்களையும் கண்டார்கள்.
Où vos pères m’ont tenté, éprouvé, et ont vu mes œuvres.
10 ௧0 நாற்பது வருடங்களாக நான் அந்தச் சந்ததியின்மேல் கோபமாக இருந்து, அவர்கள் வழுவிப்போகிற இருதயமுள்ள மக்களென்றும், என்னுடைய வழிகளை அறியாதவர்களென்றும் சொல்லி,
Quarante ans j’ai eu cette génération en dégoût, et j’ai dit: C’est un peuple dont le cœur s’égare, et ils n’ont point connu mes voies,
De sorte que j’ai juré dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos!
