யோபு 15
Then Eliphaz the Thaemanite answered and said,
Will a wise man give for answer a [mere] breath of wisdom? and does he fill up the pain of his belly,
reasoning with improper sayings, and with words wherein is no profit?
Hast not thou moreover cast off fear, and accomplished such words before the Lord?
5 ௫ உம்முடைய வாய் உம்முடைய அக்கிரமத்தைச் சொல்லிக்காட்டுகிறது; நீர் தந்திரமுள்ளவர்களின் சொல்லைத் தெரிந்துகொண்டீர்.
Thou art guilty by the words of thy mouth, neither hast thou discerned the words of the mighty.
6 ௬ நான் அல்ல, உம்முடைய வாயே உம்மைக் குற்றவாளி என்று முடிவு செய்கிறது; உம்முடைய உதடுகளே உமக்கு விரோதமாகச் சாட்சியிடுகிறது.
Let thine own mouth, and not me, reprove thee: and thy lips shall testify against thee.
What! art thou the first man that was born? or wert thou established before the hills?
Or hast thou heard the ordinance of the Lord? or has God used thee as [his] counsellor? and has wisdom come [only] to thee?
9 ௯ நாங்கள் அறியாத எந்தக் காரியத்தை நீர் அறிந்திருக்கிறீர்? எங்களுக்கு விளங்காத எந்தக் காரியமாவது உமக்கு விளங்கியிருக்கிறதோ?
For what knowest thou, that, we know not? or what understandest thou, which we do not also?
Truly among us [are] both the old and very aged man, more advanced in days than thy father.
11 ௧௧ தேவன் அருளிய ஆறுதல்களும், உம்முடன் சொல்லப்படுகிற மென்மையான பேச்சும் உமக்கு இழிவான காரியமாயிருக்கிறதோ?
Thou hast been scourged for [but] few of thy sins: thou hast spoken haughtily [and] extravagantly.
What has thine heart dared? or what have thine eyes [aimed at],
13 ௧௩ தேவனுக்கு விரோதமாக உம்முடைய ஆவியை எழுப்பி உம்முடைய வாயிலிருந்து வசனங்களைப் புறப்படச்செய்கிறீர்.
that thou hast vented [thy] rage before the Lord, and delivered such words from [thy] mouth?
14 ௧௪ மனிதனானவன் பரிசுத்தமாயிருக்கிறதற்கும், பெண்ணிடத்தில் பிறந்தவன் நீதிமானாயிருக்கிறதற்கும், அவன் எம்மாத்திரம்?
For who, being a mortal, [is such] that he shall be blameless? or, [who that is] born of a woman, that he should be just?
15 ௧௫ இதோ, தம்முடைய பரிசுத்தவான்களையும் அவர் நம்புகிறதில்லை; வானங்களும் அவர் பார்வைக்குச் சுத்தமானவைகள் அல்ல.
Forasmuch as he trusts not his saints; and the heaven is not pure before him.
16 ௧௬ அநியாயத்தைத் தண்ணீரைப்போலக் குடிக்கிற மனிதன் எத்தனை அதிகமாக அருவருப்பும் அசுத்தமுமாயிருக்கிறான்?
Alas then, abominable and unclean is man, drinking unrighteousness as a draught.
But I will tell thee, hearken to me; I will tell thee now what I have seen;
things wise men say, and their fathers have not hidden.
To them alone the earth was given, and no stranger came upon them.
20 ௨0 துன்மார்க்கன் உயிரோடிருக்கிற நாளெல்லாம் துன்பத்தால் வாதிக்கப்படுகிறான்; பலவந்தம் செய்கிறவனுக்கு அவனுடைய வருடங்களின் எண்ணிக்கை மறைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
All the life of the ungodly [is spent] in care, and the years granted to the oppressor are numbered.
21 ௨௧ பயங்கரமான சத்தம் அவனுடைய காதுகளில் தொனிக்கிறது; அவன் சமாதானமாயிருக்கும்போது பாழாக்குகிறவன் அவன்மேல் வருவான்.
And his terror is in his ears: just when he seems to be at peace, his overthrow will come.
22 ௨௨ இருளிலிருந்து திரும்பிவர அவனுக்கு நம்பிக்கையில்லாமல், ஒளிந்திருக்கிறவர்களின் பட்டயத்திற்கு அவன் பயப்படுகிறான்.
Let him not trust that he shall return from darkness, for he has been already made over to the power of the sword.
23 ௨௩ அப்பம் எங்கே கிடைக்கும் என்று அவன் அலைந்து திரிகிறான்; இருளானநாள் தனக்குச் சமீபித்திருக்கிறதை அறிவான்.
And he has been appointed to be food for vultures; and he knows within himself that he is doomed to be a carcass: and a dark day shall carry him away as with a whirlwind.
Distress also and anguish shall come upon him: he shall fall as a captain in the first rank.
For he has lifted his hands against the Lord, and he has hardened his neck against the Almighty Lord.
And he has run against him with insolence, on the thickness of the back of his shield.
For he has covered his face with his fat, and made layers of fat upon his thighs.
And let him lodge in desolate cities, and enter into houses without inhabitant: and what they have prepared, others shall carry away.
29 ௨௯ அவன் செல்வந்தனாவதுமில்லை, அவனுடைய செல்வம் நிலைப்பதுமில்லை; அப்படிப்பட்டவர்களின் செல்வம் பூமியில் நீடித்திருப்பதில்லை.
Neither shall he at all grow rich, nor shall his substance remain: he shall not cast a shadow upon the earth.
30 ௩0 இருளுக்கு அவன் தப்புவதில்லை; நெருப்புத்தணல் அவனுடைய கிளையைக் காய்ந்துபோகச் செய்யும்; அவருடைய வாயின் சுவாசத்தால் அற்றுப்போவான்;
Neither shall he in any wise escape the darkness: let the wind blast his blossom, and let his flower fall off.
Let him not think that he shall endure; for his end shall be vanity.
32 ௩௨ அது அவனுடைய நாள் வருமுன்னே அவனுக்குப் பூரணமாகப் பலிக்கும்; அவனுடைய செடிகள் பச்சையாக இருப்பதில்லை.
His harvest shall perish before the time, and his branch shall not flourish.
33 ௩௩ பிஞ்சுகள் உதிர்ந்துபோகிற திராட்சைச்செடியைப்போலவும், பூக்கள் உதிர்ந்து போகிற ஒலிவமரத்தைப் போலவும் அவன் இருப்பான்.
And let him be gathered as the unripe grape before the time, and let him fall as the blossom of the olive.
For death is the witness of an ungodly man, and fire shall burn the houses of them that receive gifts.
35 ௩௫ அப்படிப்பட்டவன் அநியாயத்தைக் கர்ப்பந்தரித்து அக்கிரமத்தைப் பெறுகிறான்; அவர்கள் கர்ப்பம் மாயையைப் பிறப்பிக்கும்” என்றான்.
And he shall conceive sorrows, and his end shall be vanity, and his belly shall bear deceit.
