Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
Our necks [are] under persecution: we labour, [and] have no rest.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
We gat our bread with [the peril of] our lives because of the sword of the wilderness.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
The crown is fallen [from] our head: woe unto us, that we have sinned!
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Wherefore dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
