Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

A prayer of the afflicted when he is faint and pours out his lament before Yahweh. Hear my prayer, Yahweh; hear my cry to you.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Do not hide your face from me in my time of trouble. Listen to me. When I call out to you, answer me quickly.

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

For my days pass away like smoke, and my bones burn like fire.

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

My heart is crushed, and I am like grass that has withered. I forget to eat any food.

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

With my continual groaning, I have become very thin.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

I am like a pelican of the wilderness; I have become like an owl in the ruins.

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

I lie awake like a solitary bird, alone on the housetop.

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

My enemies taunt me all day long; those who mock me use my name in curses.

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

I eat ashes like bread and mix my drink with tears.

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

Because of your raging anger, you have lifted me up to throw me down.

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

My days are like a shadow that fades, and I have withered like grass.

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

But you, Yahweh, live forever, and your fame is for all generations.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

You will rise up and have mercy on Zion. Now is the time to have mercy upon her; the appointed time has come.

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

For your servants hold her stones dear and feel compassion for the dust of her ruins.

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

The nations will respect your name, Yahweh, and all the kings of the earth will honor your glory.

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

Yahweh will rebuild Zion and will appear in his glory.

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

At that time, he will respond to the prayer of the destitute; he will not reject their prayer.

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

This will be written for future generations, and a people not yet born will praise Yahweh.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

For he has looked down from the holy heights; from heaven Yahweh has viewed the earth,

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

to hear the groaning of the prisoners, to release those who were condemned to death.

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

Then men will proclaim the name of Yahweh in Zion and his praise in Jerusalem

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

when the peoples and kingdoms gather together to serve Yahweh.

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

He has taken away my strength in the middle of life. He has shortened my days.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

I said, “My God, do not take me away in the middle of life; you are here throughout all generations.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

In ancient times you set the earth in place; the heavens are the work of your hands.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

They will perish, but you will remain; they will all grow old like a garment; like clothing, you will remove them, and they will disappear.

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

But you are the same, and your years will have no end.

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

The children of your servants will live on, and their descendants will live in your presence.”