Job 3

1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

Después de esto Job abrió su boca y maldijo su día.

2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,

Y Job habló:

3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Perezca el día cuando nací y la noche cuando se dijo: Un varón fue concebido.

4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Sea aquel día oscuridad. No pregunte ʼElohim desde lo alto por él, ni claridad lo ilumine.

5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Que la oscuridad y las tinieblas reclamen [ese día] para ellas, repose sobre él una nube, llénelo de terror la calina del día.

6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Que la oscuridad se apodere de aquella noche. No se cuente entre los días del año ni aparezca en el número de los meses.

7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Sea esa noche estéril y los gritos de júbilo no penetren en ella.

8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Maldíganla los que maldicen en el día, los que se aprestan a excitar al cocodrilo.

9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

Oscurézcanse las estrellas de su alborada. Espere la luz, y no le venga, ni contemple los destellos de la aurora,

10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

porque no cerró las puertas de la matriz donde yo estaba, ni escondió la miseria de mis ojos.

11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

¿Por qué no morí yo en la matriz o expiré al salir del vientre?

12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

¿Por qué hallé rodillas que me acogieron y pechos que me amamantaron?

13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

Pues ahora yacería tranquilo, dormiría y tendría descanso

14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

con reyes y consejeros de la tierra que reedificaron ruinas para ellos,

15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

o con príncipes que tuvieron oro, que llenaron de plata sus palacios.

16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

¡Oh! ¿Por qué no fui escondido como aborto, como los fetos que nunca ven la luz?

17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

Allí dejan de perturbar los perversos. Allí descansan los de agotadas fuerzas.

18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

Allí también los cautivos gozan del reposo, sin oír la voz del capataz.

19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

Allí están el pequeño y el grande, y el esclavo está libre de su amo.

20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

¿Por qué se da luz al desdichado, y vida a los de ánimo amargado,

21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

a los que ansían la muerte y no les llega aunque la busquen más que tesoros escondidos,

22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

a los que se alegran grandemente, y se regocijan cuando hallan la tumba,

23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

al hombre para quien su camino está oculto, y a quien ʼElohim tiene acorralado?

24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Porque en lugar de mi pan viene mi suspiro, y mis gemidos corren como aguas,

25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

porque me cayó lo que temía y el terror que tenía me aconteció.

26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

¡No tengo paz, ni tranquilidad, ni reposo, sino me vino turbación!