Psaltaren 56

1 För sångmästaren, efter "Den stumma duvan i fjärran"; en sång av David, når filistéerna grepo honom i Gat. Var mig nådig, o Gud, ty människor stå mig efter livet; beständigt tränga mig stridsmän.

Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

2 Mina förföljare stå mig beständigt efter livet; ja, de äro många, som i högmod strida mot mig.

Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

3 Men när fruktan kommer över mig, sätter jag min förtröstan på dig.

Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

4 Med Guds hjälp skall jag få prisa hans ord, på Gud förtröstar jag och skall icke frukta; vad kan det som är kött göra mig?

Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

5 Beständigt förbittra de livet för mig, alla deras tankar gå ut på att skada mig.

Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

6 De rota sig samman, de lägga försåt, de vakta på mina steg, ty de stå efter mitt liv.

Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

7 Skulle de räddas med all sin ondska? Nej, slå ned folken, Gud, i din vrede.

Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

8 Du har räknat min flykts dagar. Samla mina tårar i din lägel; de stå ju i din bok.

Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

9 Så måste då mina fiender vika tillbaka på den dag då jag ropar; det vet jag, att Gud står mig bi.

Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

10 Med Guds hjälp skall jag få prisa hans ord; med HERRENS hjälp skall jag få prisa hans ord.

Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

11 På Gud förtröstar jag och skall icke frukta; vad kunna människor göra mig?

W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

12 Jag har löften att infria till dig, o Gud; jag vill betala dig lovoffer.

Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

13 Ty du har räddat min själ från döden, ja, mina fötter ifrån fall, så att jag kan vandra inför Gud i de levandes ljus.

Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.