< Psaltaren 130 >

1 En vallfartssång. Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.
আরোহণ-গীত। আমি বিপদের গভীর সমুদ্রথেকে তোমাকে ডাকি, সদাপ্রভুু।
2 Herre, hör min röst, låt dina öron akta på mina böners ljud.
প্রভু আমার রব শোন, তোমার কান আমার বিনতির রব শুনুক।
3 Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar, Herre, vem kan då bestå?
যদি তুমি, সদাপ্রভুু, অপরাধ সব ধর, প্রভু, কে দাঁড়াতে পারে?
4 Dock, hos dig är ju förlåtelse, på det att man må frukta dig.
কিন্তু তোমার কাছে ক্ষমা আছে, যেন তুমি শ্রদ্ধা পাও।
5 Jag väntar efter HERREN, min själ väntar, och jag hoppas på hans ord.
আমি সদাপ্রভুুর জন্য অপেক্ষা করি; আমার আত্মা অপেক্ষা করে; আমি তাঁর বাক্যে আশা করছি।
6 Min själ väntar efter Herren mer än väktarna efter morgonen, ja, mer än väktarna efter morgonen.
প্রহরীরা যেমন সকালের জন্য অপেক্ষা করে, আমার আত্মা তার থেকে বেশী প্রভুর জন্য অপেক্ষা করে।
7 Hoppas på HERREN, Israel; ty hos HERREN är nåd, och mycken förlossning är hos honom.
ইস্রায়েল, সদাপ্রভুুতে আশা কর; সদাপ্রভুু করুণাময় এবং তিনি ক্ষমা করতে খুব ইচ্ছুক।
8 Och han skall förlossa Israel från alla dess missgärningar.
এই হলেন তিনি যিনি তার সব পাপ থেকে ইস্রায়েলকে মুক্ত করবেন।

< Psaltaren 130 >