Psaltaren 120

1 En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

2 HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

3 Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

4 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

5 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

6 Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

7 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.

Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.