Psaltaren 73

1 En Psalm Assaphs. Visserliga hafver Israel Gud till tröst, der man rent hjerta hafver.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Men jag hade sånär stapplat med mina fötter; mine steg hade fulltnär sluntit.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Ty mig förtröt om de stortaliga, då jag såg, att dem ogudaktigom väl gick.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Ty de äro i ingen dödsfara, utan stå faste såsom ett palats.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 De äro icke i olycko, såsom andra menniskor, och varda icke, såsom andra menniskor, plågade.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Derföre måste deras stolthet vara en kostelig ting, och deras öfvervåld måste heta allt väl gjordt.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 De svälla i ansigtet som en fet buk; de göra hvad dem lyster.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 De förakta all ting, och tala illa derom; och tala och lasta högmodeliga.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 Hvad de tala, det måste vara taladt neder af himmelen; hvad de säga, det måste gälla på jordene.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Derföre faller dem den menige man till; förty de nyttja deras vatten tillfyllest;

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 Och säga: Hvad skulle Gud fråga efter dem? Hvad skulle den Högste sköta om dem?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Si, det äro de ogudaktige, de äro lyckosamme i verldene, och varda rike.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Skall det då fåfängt vara, att mitt hjerta ostraffeliga lefver, och jag mina händer i oskyldighet tvår;

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 Och varder plågad dagliga, och min näpst är hvar morgon för handene?

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Jag hade fulltnär så sagt som de; men si, dermed hade jag fördömt all din barn, som någon tid varit hafva.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Jag tänkte till att jag det begripa måtte; men det var mig för svårt;

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 Tilldess jag gick in uti Guds helgedom, och märkte uppå deras ända.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Men du satte dem på det hala, och förstörte dem i grund.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Huru snart varda de till intet! De förgås, och få en ända med förskräckelse.

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Såsom en dröm, när en uppvaknar; så gör du, Herre, deras beläte i stadenom försmädt.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Men det gör mig ondt i hjertat, och stinger mig i mina njurar;

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 Att jag måste vara en dåre, och intet veta; och måste vara som ett vilddjur för dig.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Likväl blifver jag städse vid dig; ty du håller mig vid mina högra hand.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Du leder mig efter ditt råd, och upptager mig på ändalyktone med äro.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 När jag hafver dig, så frågar jag efter himmel och jord intet.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Om mig än kropp och själ försmäktade, så äst du dock, Gud, alltid mins hjertas tröst, och min del.

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Ty si, de som ifrå dig vika, de skola förgås. Du förgör alla dem som emot dig hor bedrifva.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Men det är min glädje, att jag håller mig intill Gud, och sätter mitt hopp till Herran, Herran, att jag må förkunna, huru du det gör.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.