Psaltaren 119
1 Salige äro de som utan vank lefva, de som i Herrans lag vandra.
Ka hari te hunga he tapatahi nei i te ara, e haere nei i te ture a Ihowa.
2 Salige äro de som hans vittnesbörd hålla; de som af allo hjerta söka honom.
Ka hari te hunga e mau ana ki ana whakaaturanga; e whakapaua ana o ratou ngakau ki te rapu i a ia.
3 Ty de som på hans vägom vandra, de göra intet ondt.
Ae, e kore ratou e mahi i te kino; e haere ana ratou i ana ara.
4 Du hafver budit, att hålla dina befallningar fliteliga.
Kua oti matou te whakahau ki au akoranga, kia ata puritia e matou.
5 O! att mitt lif hölle dina rätter med fullt allvar.
Aue, me i whakatikaia toku ara ki te pupuri i au akoranga!
6 När jag skådar uppå all din bud, så kommer jag icke på skam.
Ko reira ahau ka kore ai e whakama: i ahau ka whai whakaaro nei ki au whakahau katoa.
7 Jag tackar dig af rätt hjerta, att du lärer mig dina rättfärdighets rätter.
Ka whakamoemiti ahau ki a koe i runga i te ngakau tika, ina ako ahau i au whakaritenga tika.
8 Dina rätter vill jag hålla; öfvergif mig dock aldrig.
Ka puritia e ahau au tikanga: kaua ahau e whakarerea rawatia.
9 Huru skall en yngling sin väg ostraffeliga gå? När han håller sig efter din ord.
He aha te mea e ma ai i te taitamariki tona ara? kia rite ki tau kupu tana whakamaharatanga iho.
10 Jag söker dig af allo hjerta; Låt mig icke fela om din bud.
Kua whakapaua e ahau toku ngakau ki te rapu i a koe: kaua ahau e tukua kia kotiti ke i au whakahau.
11 Jag behåller din ord i mitt hjerta, på det jag icke skall synda emot dig.
Kua whakatakotoria e ahau tau kupu ki roto ki toku ngakau, kei hara ahau ki a koe.
12 Lofvad vare du, Herre; lär mig dina rätter.
E Ihowa, ka whakapaingia koe: whakaakona ahau ki au tikanga.
13 Jag vill med mina läppar förtälja alla dins muns rätter.
Kua whakapuakina e oku ngutu nga whakaritenga katoa a tou mangai.
14 Jag fröjdar mig af dins vittnesbörds väg, såsom af allahanda rikedomar.
Ko toku koa i te ara o au whakaaturanga, me te mea mo nga taonga katoa.
15 Jag talar det du befallt hafver, och ser på dina vägar.
Ka whakaaroaro ahau ki au ako, a ka whai mahara ki au huarahi.
16 Jag hafver lust till dina rätter, och förgäter icke din ord.
He oranga ngakau ki ahau au tikanga: e kore ahau e wareware ki tau kupu.
17 Gör väl med din tjenare, att jag må lefva och hålla din ord.
Kia atawhai ki tau pononga, kia ora ai ahau; kia puritia ai hoki tau kupu.
18 Öppna mig ögonen, att jag må se under i din lag.
Whakatirohia oku kanohi kia kite ai ahau i nga mea whakamiharo i roto i tau ture.
19 Jag är en gäst på jordene; fördölj icke din bud för mig.
He manene ahau i runga i te whenua: kaua au whakahau e huna ki ahau.
20 Min själ är all sönderkrossad för trängtans skull, efter dina rätter alltid.
Ka ngawha toku wairua i te matenui atu ki au whakaritenga i nga wa katoa.
21 Du näpser de stolta; förbannade äro de som vika ifrå din bud.
Kua riria e koe te hunga whakakake kua oti nei te kanga, e kotiti ke nei i au whakahau.
22 Vänd ifrå mig försmädelse och föraktelse; ty jag håller din vittnesbörd.
Parea atu i ahau te tawai me te whakahawea: kua mau hoki ahau ki au whakaaturanga.
23 Sitta ock Förstarna och tala emot mig; men din tjenare talar om dina rätter.
I noho ano hoki nga rangatira ki te korero kino moku: otira e whakaaro ana tau pononga ki au tikanga.
24 Jag hafver lust till din vittnesbörd; de äro mine rådgifvare.
Ko au whakaaturanga ano toku oranga ngakau, oku hoa whakatakoto whakaaro.
25 Min själ ligger i stoft; vederqvick mig efter ditt ord.
Piri tonu toku wairua ki te puehu; whakahauoratia ahau kia rite ki atu kupu.
26 Jag förtäljer mina vägar, och du bönhörer mig; lär mig dina rätter.
I whakaaturia e ahau oku ara, a whakahoki kupu ana koe ki ahau: whakaakona ahau ki au tikanga.
27 Undervisa mig dina befallningars väg, så vill jag tala om din under.
Meinga ahau kia matau ki te ara o au ako: kia whakaaroaro ai ahau ki au mahi whakamiharo.
28 Jag grämer mig så att hjertat mig försmäktas; styrk mig efter ditt ord.
E maturuturu iho ana toku wairua i te pouri: kia rite ki tau kapu tau whakau ake i ahau.
29 Vänd ifrå mig den falska vägen, och unna mig din lag.
Whakamataratia atu i ahau te ara o te teka: kia atawhai mai hoki, a homai tau ture.
30 Jag hafver utvalt sanningenes väg; dina rätter hafver jag mig föresatt.
Kua whiriwhiria e ahau te ara o te pono: ka waiho e ahau au whakaritenga ki toku aroaro.
31 Jag håller mig intill din vittnesbörd; Herre, låt mig icke på skam komma.
Piri tonu ahau ki au whakaaturanga: e Ihowa, kei whakama ahau.
32 När du mitt hjerta tröstar, så löper jag dins buds väg.
Ka oma ahau i te ara o au whakahau, ina whakanuia e koe toku ngakau.
33 Lär mig, Herre, dina rätters väg, att jag må bevara dem intill ändan.
E Ihowa, whakaakona ahau ki te ara o au tikanga: a ka mau i ahau taea noatia te mutunga.
34 Undervisa mig, att jag må bevara din lag, och hålla dem af allo hjerta.
Homai he matauranga ki ahau, a ka mau i ahau tau ture; ka whakapaua toku ngakau ki te pupuri.
35 För mig in på din buds stig, ty jag hafver der lust till.
Meinga ahau kia haere i te ara o au whakahau; ko taku hoki tena e whakaahuareka nei.
36 Böj mitt hjerta till din vittnesbörd, och icke till girighet.
Whakaangahia toku ngakau ki au whakaaturanga; kaua hoki ki te apo.
37 Vänd bort min ögon, att de icke se efter onyttig läro; utan vederqvick mig på dinom väg.
Whakatahuritia ketia oku kanohi kei kite i te horihori: whakahauorangia ahau i tau ara.
38 Låt din tjenare hålla din bud stadeliga för din ord, att jag må frukta dig.
Whakapumautia tau kupu ki tau pononga, e wehi nei ki a koe.
39 Vänd ifrå mig den försmädelse, som jag fruktar; ty dine rätter äro lustige.
Parea atu toku tawainga, e wehi nei ahau: he pai hoki au whakaritenga.
40 Si, jag begärar dina befallningar; vederqvick mig med dine rättfärdighet.
Nana, kua matenui ahau ki au ako: whakahauorangia ahau i runga i tou tika.
41 Herre, låt mig vederfaras dina nåd; dina hjelp efter ditt ord;
Kia puta ano au mahi tohu ki ahau, e Ihowa: ara tau whakaoranga, kia rite ki tau kupu.
42 Att jag mina lastare svara må; ty jag förlåter mig uppå ditt ord.
Penei ka whai kupu maku ki toku kaitawai; noku ka whakawhirinaki ki tau kupu.
43 Och tag ju icke ifrå minom mun sanningenes ord; ty jag hoppas uppå dina rätter.
Kaua e tangohia rawatia i toku mangai te kupu o te pono: e tumanako nei hoki ahau ki au whakaritenga.
44 Jag vill hålla din lag allstädes, alltid och evinnerliga.
Penei ka puritia e ahau tau ture ake ake.
45 Och jag vandrar i glädje; ty jag söker dina befallningar.
A ka haereere noa ahau; kua rapua hoki e ahau au akoranga.
46 Jag talar om din vittnesbörd inför Konungar, och blyges intet;
Ka korerotia ano e ahau au whakaaturanga ki te aroaro o nga kingi, e kore ano e whakama.
47 Och hafver lust till din bud, och de äro mig käre;
A ka waiho e ahau hei oranga ngakau moku au whakahau e aroha nei ahau.
48 Och lyfter mina händer upp till din bud, de mig kär äro; och talar om dina rätter.
Ka toro atu hoki oku ringa ki au whakahau e aroha nei ahau, ka whakaaroaro ano ki au tikanga.
49 Tänk dinom tjenare uppå ditt ord, på hvilket du låter mig hoppas.
Maharatia te kupu ki tau pononga, no te mea kua meinga ahau e koe kia tumanako atu.
50 Det är min tröst i mitt elände; ty ditt ord vederqvicker mig.
Ko toku oranga ngakau tenei i ahau e tangi nei: na tau kupu nei hoki ahau i whakahauora.
51 De stolte hafva deras gabberi af mig; likväl viker jag icke ifrå din lag.
Nui rawa te whakahi ki ahau o te hunga whakakake: heoi kihai ahau i peka ke i tau ture.
52 Herre, när jag tänker, huru du af verldenes begynnelse dömt hafver, så varder jag tröstad.
I mahara ahau ki au whakaritenga, e Ihowa, o tua iho; a marie ana toku ngakau.
53 Jag brinner innan, för de ogudaktiges skull, som din lag öfvergifva.
Mau pu ahau i te pawera, mo te hunga kino kua whakarere nei i tau ture.
54 Dine rätter äro min visa i mino huse.
Ko au tikanga aku e himene ai i te whare i noho manene ai ahau.
55 Herre, jag tänker om nattena på ditt Namn, och håller din lag.
I mahara ahau ki tou ingoa i te po, e Ihowa: a puritia ana e ahau tau ture.
56 Det är min skatt, att jag dina befallningar håller.
I ahau tenei, he mau noku ki au ako.
57 Jag hafver sagt, Herre: Det skall mitt arf vara, att jag dina vägar håller.
Ko Ihowa toku wahi: kua mea nei ahau, ka pupuri ahau i au kupu.
58 Jag beder inför ditt ansigte af allo hjerta; var mig nådelig efter ditt ord.
I whakapaua toku ngakau ki te inoi ki a koe kia pai mai: kia rite ki tau kupu tau mahi tohu ki ahau.
59 Jag betraktar mina vägar, och vänder mina fötter till din vittnesbörd.
I whakaaro ahau ki oku ara: a anga ana oku waewae ki au whakaaturanga.
60 Jag skyndar mig, och dröjer intet, till att hålla din bud.
I hohoro ahau, a kihai i whakaroa ki te pupuri i au whakahau.
61 De ogudaktigas rote beröfvar mig; men jag förgäter intet din lag.
Karapotia putia ana ahau e nga here a te hunga kino: kihai ia ahau i wareware ki tau ture.
62 Om midnatt står jag upp, till att tacka dig för dina rättfärdighets rätter.
I waenganui po ka ara ahau ki te whakawhetai ki a koe mo au whakaritenga tika.
63 Jag håller mig till alla dem som frukta dig, och dina befallningar hålla.
He hoa ahau no te hunga katoa e wehi ana i a koe; no te hunga ano e pupuri ana i au ako.
64 Herre, jorden är full af dine godhet; lär mig dina rätter.
Ki tonu, e Ihowa, te whenua i tau mahi tohu: whakaakona ahau ki au tikanga.
65 Du gör dinom tjenare godt, Herre, efter ditt ord.
Pai rawa tau hanga ki tau pononga, e Ihowa; rite tonu ki tau kupu.
66 Lär mig goda seder och förståndighet; ty jag tror dinom budom.
Whakaakona ahau ki te ngarahu pai, ki te matauranga: kua whakapono hoki ahau ki au whakahau.
67 Förr än jag späkt vardt, for jag vill; men nu håller jag ditt ord.
I ahau kiano i whakawhiua, i he ahau: tena ko tenei ka puritia e ahau tau kupu.
68 Du äst mild och god; lär mig dina rätter.
He pai koe, he pai hoki au mahi: whakaakona ahau ki au tikanga.
69 De stolte dikta lögn öfver mig; men jag håller dina befallningar af allt hjerta.
Kua titoa e te hunga whakakake he teka moku: ka whakapaua toku ngakau ki te pupuri i au ako.
70 Deras hjerta är fett vordet, såsom flott; men jag hafver lust till din lag.
He ngako rawa to ratou ngakau, koia ano kei te taupa: ko ahau ia, he oranga ngakau ki ahau tau ture.
71 Det är mig ljuft att du hafver späkt mig, att jag må lära dina rätter.
Marie ano ahau kia pehia e te pouri; i ako ai ahau i au tikanga.
72 Dins muns lag är mig täckare, än mång tusend stycke guld och silfver.
Ko te ture a tou mangai pai ke atu ki ahau i nga mano o te koura, o te hiriwa.
73 Din hand hafver gjort och beredt mig; undervisa mig, att jag må lära din bud.
Na ou ringa ahau i hanga, i whakawhaiahua: homai he matauranga ki ahau, kia ako ai ahau ki au whakahau.
74 De som dig frukta, de se mig, och glädja sig; ty jag hoppas uppå din ord.
Ka hari te hunga e wehi ana i a koe ina kite i ahau: noku i tumanako ki tau kupu.
75 Herre, jag vet att dina domar äro rätte, och du hafver troliga späkt mig.
E matau ana ahau, e Ihowa, he tika au whakaritenga; a he pono nou i pehia ai toku ngakau e koe.
76 Din nåd vare min tröst, såsom du dinom tjenare lofvat hafver.
Tena ra, waiho tau mahi tohu hei whakamarie moku; kia rite ki tau kupu ki tau pononga.
77 Låt mig vederfaras dina barmhertighet, att jag må lefva; ty jag hafver lust till din lag.
Kia puta ki ahau au mahi aroha, kia ora ai ahau; ko tau ture hoki toku oranga ngakau.
78 Ack! att de stolte måtte komma på skam, som mig med lögn nedertrycka; men jag talar om dina befallningar.
Kia whakama te hunga whakakake; no te mea kahore he take i he ai ta ratou hanga ki ahau; ko ahau ia ka whakaaroaro ki au akoranga.
79 Ack! att de måtte hålla sig till mig, som dig frukta, och känna din vittnesbörd.
Ko te hunga e wehi ana ki a koe me anga ki ahau, a ka mohio ratou ki au whakaaturanga.
80 Mitt hjerta blifve rättsinnigt i dinom rättom, att jag icke på skam kommer.
Kia tapatahi toku ngakau ki au tikanga; kei whakama ahau.
81 Min själ trängtar efter dina salighet; jag hoppas uppå ditt ord.
E matenui ana toku wairua ki tau whakaoranga: otiia ka tumanako ahau ki tau kupu.
82 Min ögon trängta efter ditt ord, och säga: När vill du trösta mig?
Matawaia ana oku kanohi, he meatanga ki tau kupu, i ahau e mea ana, Ahea koe whakamarie ai i ahau?
83 Ty jag är såsom en lägel i rök; dina rätter förgäter jag icke.
Kua rite nei hoki ahau ki te koki i roto i te paoa: he ahakoa e kore ahau e wareware ki au tikanga.
84 Huru länge skall din tjenare bida? När vill du dom hålla öfver mina förföljare?
E hia nga ra o tau pononga? a hea koe whakarite whakawa ai mo te hunga e tukino nei i ahau?
85 De stolte grafva mig gropar, hvilka intet äro efter din lag.
Kua keri poka te hunga whakakake moku; he mea kahore e rite ki tau ture.
86 Dine bud äro alltsamman sanning; de förfölja mig med lögn, hjelp mig.
Pono tonu au whakahau katoa: e tukino takekore ana ratou i ahau; awhinatia mai ahau.
87 De hade fulltnär förgjort mig på jordene; men jag öfvergifver icke dina befallningar.
Wahi iti kua moti ahau i a ratou i runga i te whenua: otira kihai i mahue i ahau au akoranga.
88 Vederqvick mig genom dina nåd, att jag må hålla dins muns vittnesbörd.
Kia rite ki tou aroha tau whakahauora i ahau: a ka puritia e ahau nga whakaaturanga a tou mangai.
89 Herre, ditt ord blifver evinnerliga, så vidt som himmelen är.
Pumau tonu tau kupu, e Ihowa, ake ake i runga i te rangi.
90 Din sanning varar i evighet; du hafver tillredt jordena, och hon blifver ståndandes.
Kei nga whakatupuranga katoa tou pono: whakaungia ana e koe te whenua, a e tu nei ano.
91 Det blifver dagliga efter ditt ord; ty all ting måste tjena dig.
E tu nei ano inaianei, pera tonu me tau i whakarite ai, he pononga hoki nga mea katoa nau.
92 Om din lag icke hade min tröst varit, så vore jag förgången i mitt elände.
Me kaua tau ture hei oranga mo toku ngakau, kua ngaro ahau i reira i toku auetanga.
93 Jag vill aldrig förgäta dina befallningar; ty du vederqvicker mig med dem.
E kore rawa ahau e wareware ki au ako, he mea whakahauora hoki nau ena i ahau.
94 Jag är din, hjelp mig; ty jag söker dina befallningar.
Nau ahau, mau ahau e whakaora: kua rapua hoki e ahau au ako.
95 De ogudaktige vakta uppå mig, att de måga förgöra mig; men jag aktar uppå din vittnesbörd,
Kua tatari te hunga kino ki ahau kia whakamatea: ka whakaaro ia ahau ki au whakaaturanga.
96 Jag hafver på all ting en ända sett; men ditt bud är varaktigt.
Kua kitea e ahau te mutunga o nga mea tino tika katoa: he whanui rawa ia tau whakahau.
97 Huru hafver jag din lag så kär; dageliga talar jag derom.
Ano toku aroha ki tau ture! Ko taku tena e whakaaroaro ai i te roa o te ra.
98 Du gör mig med ditt bud visare, än mina fiender äro; ty det är evinnerliga min skatt.
Nau i hira ake ai oku whakaaro i o oku hoariri, na au whakahau, e piri tonu nei ki ahau.
99 Jag är lärdare, än alle mine lärare; ty din vittnesbörd äro mitt tal.
Nui atu oku mahara i o oku kaiwhakaako katoa: noku i whakaaroaro tonu ki au whakaaturanga.
100 Jag är förståndigare, än de gamle; ty jag håller dina befallningar.
Tera atu toku mohio i to nga kaumatua, no te mea i pupuri ahau i au ako.
101 Jag förtager minom fotom alla onda vägar, att jag må hålla din ord.
Kua kaiponuhia mai e ahau oku waewae i nga ara kino katoa, kia pupuri ai ahau i tau kupu.
102 Jag viker icke ifrå dina rätter; ty du lärer mig.
Kihai ahau i titaha i au whakaritenga; nau hoki ahau i ako.
103 Din ord äro minom mun sötare än hannog.
Ano te reka o au kupu ki toku ngao; ae ra, reka atu i te honi ki toku mangai.
104 Ditt ord gör mig förståndigan; derföre hatar jag alla falska vägar.
Na au ako ahau i whai mohio ai: na reira ahau i kino ai ki nga ara teka katoa.
105 Ditt ord är mina fötters lykta, och ett ljus på minom vägom.
He rama tau kupu ki oku waewae, he marama ki toku ara.
106 Jag svär, och vill hållat, att jag dina rättfärdighets rätter hålla vill.
Kua oati ahau, a ka whakamana ano e ahau: kia puritia e ahau au whakaritenga tika.
107 Jag är svårliga plågad; Herre, vederqvick mig efter ditt ord.
He nui te mamae o toku ngakau: whakahauorangia ahau, e Ihowa, kia rite ki tau kupu.
108 Låt dig behaga, Herre, mins muns välviljoga offer, och lär mig dina rätter.
Manakohia, e Ihowa, nga ohaohatanga a toku mangai, whakaakona hoki ahau ki au whakaritenga.
109 Jag bär mina själ i mina händer alltid, och jag förgäter icke din lag.
Kei toku ringa tonu toku wairua, heoi kahore ahau e wareware ki tau ture.
110 De ogudaktige sätta mig snaror; men jag far icke vill ifrå dina befallningar.
Kua whakatakotoria e te hunga kino he mahanga moku: heoi kahore ahau i peka ke i au ako.
111 Din vittnesbörd äro mitt eviga arf; ty de äro mins hjertas fröjd.
Ka waiho e ahau au whakaaturanga hei kainga tupu moku ake ake: ko toku koanga ngakau hoki ena.
112 Jag böjer mitt hjerta till att göra efter dina rätter alltid och evinnerliga.
Kua whakaanga e ahau toku ngakau ki te mahi tonu i au tikanga: a te mutunga ra ano.
113 Jag hatar de ostadiga andar, och älskar din lag.
E kino ana ahau ki te hunga whakaaro ruarua; ko tau ture ia taku e aroha ai.
114 Du äst mitt beskärm och sköld; jag hoppas uppå ditt ord.
Ko toku piringa koe, ko toku whakangungu rakau: e tumanako ana ahau ki tau kupu.
115 Viker ifrå mig, I onde; jag vill hålla min Guds bud.
Mawehe atu i ahau, e te hunga kino; ka whakaritea hoki e ahau nga whakahau a toku Atua.
116 Uppehåll mig igenom ditt ord, att jag må lefva; och låt mig icke på skam komma med mitt hopp.
Kia rite ki tau kupu tau tautoko ake i ahau, kia ora ai ahau: kaua hoki ahau e tukua kia whakama ki taku e tumanako atu nei.
117 Stärk mig, att jag må blifva salig; så vill jag alltid lust hafva till dina rätter.
Tautokona ake ahau, kia ora ai ahau, a ka whai whakaaro tonu ahau ki au tikanga.
118 Du förtrampar alla dem som villa gå om dina rätter; ty deras bedrägeri är alltsammans lögn.
Kua whakahaweatia e koe te hunga katoa e kotiti ke ana i au tikanga; he horihori hoki to ratou tinihanga.
119 Du bortkastar alla ogudaktiga på jordene som slagg; derföre älskar jag din vittnesbörd.
Ka whakakahoretia e koe te hunga kino katoa o te whenua, ano he para mata: koia ahau i aroha ai ki au whakaaturanga.
120 Jag fruktar mig för dig, så att mitt kött skälfver; och förskräcker mig for dina rätter.
Wiri ana oku kikokiko i te wehi ki a koe; e mataku ana hoki ahau ki au whakaritenga.
121 Jag aktar uppå rätt och rättfärdighet; öfvergif mig icke dem som mig öfvervåld göra vilja.
He whakawa tika, he tika taku mahi: kaua ahau e tukua ki oku kaitukino.
122 Beskärma du din tjenare, och tröst honom, att de stolte icke göra mig öfvervåld.
Ko koe hei tuara mo tau pononga mo te pai: kei tukinotia ahau e te hunga whakakake.
123 Mina ögon trängta efter dina salighet, och efter dine rättfärdighets ord.
Matawaia ana oku kanohi i te meatanga ki tau whakaora, ki te kupu hoki o tau tika.
124 Handla med dinom tjenare efter dina nåd; och lär mig dina rätter.
Kia rite ki tou aroha tau mahi ki tau pononga: whakaakona hoki ahau ki au tikanga.
125 Jag är din tjenare; undervisa mig, att jag må känna din vittnesbörd.
He pononga ahau nau; homai he mahara ki ahau, kia matau ai ki au whakaaturanga.
126 Det är tid, att Herren gör der något till; de hafva omintetgjort din lag.
Kua rite te wa hei mahinga ma Ihowa; kua whakakahoretia hoki e ratou tau ture.
127 Derföre älskar jag din bud, öfver guld och öfver fint guld.
Na reira i arohaina rawatia ai e ahau au whakahau i te koura, ae, i te tino koura.
128 Derföre håller jag rätt fram i alla dina befallningar; jag hatar allan falskan väg.
Na reira tika tonu ki ahau au ako katoa mo nga mea katoa: kino iho ano ahau ki nga ara teka katoa.
129 Underliga äro din vittnesbörd, derföre håller dem min själ.
He mea whakamiharo au whakaaturanga: i mau ai toku wairua ki reira.
130 När ditt ord uppenbaradt varder, så fröjdar det, och gör de enfaldiga visa.
Ko te whakapuakanga o au kupu he homai marama; na reira i homai he mahara ki nga kuware.
131 Jag öppnar min mun, och begärar din bud; ty mig längtar efter dem.
I hamama toku mangai, i kihakiha: he matenui noku ki au whakahau.
132 Vänd dig till mig, och var mig nådelig, såsom du plägar göra dem som ditt Namn älska.
Tahuri mai ki ahau, tohungia hoki ahau: kia rite ki tau hanga ki te hunga e aroha ana ki tou ingoa.
133 Låt min gång viss vara i dino orde, och låt ingen orätt öfver mig råda.
Whakatikaia oku hikoinga ki runga i tau kupu: kaua hoki tetahi he e tukua hei rangatira moku.
134 Förlös mig ifrå menniskors orätt; så vill jag hålla dina befallningar.
Whakaorangia ahau i te tukino a te tangata: a ka puritia e ahau au ako.
135 Låt ditt ansigte lysa öfver din tjenare, och lär mig dina rätter.
Kia marama mai tou mata ki tau pononga: whakaakona hoki ahau ki au tikanga.
136 Mine ögon flyta med vatten, att man icke håller din lag.
Heke noa nga awa wai o oku kanohi; mo ratou kahore i pupuri i tau ture.
137 Herre, du äst rättfärdig, och rätt är ditt ord.
He tika koe, e Ihowa, he tika ano au whakaritenga.
138 Du hafver dina rättfärdighets vittnesbörd, och sanningena hårdeliga budit.
He tika, he pono rawa au whakaaturanga i whakahaua mai e koe.
139 Jag hafver när harmats till döds, att mine ovänner hafva din ord förgätit.
Ka ngaro ahau i toku ngakau whakapuke, mo au kupu ka wareware nei i oku hoariri.
140 Ditt ord är väl bepröfvadt, och din tjenare hafver det kärt.
Hore rawa he para o tau kupu: koia i arohaina ai e tau pononga.
141 Jag är ringa och föraktad; men jag förgäter icke dina befallningar.
He iti ahau, e whakahaweatia ana: heoi kahore ahau e wareware ki au ako.
142 Din rättfärdighet är en evig rättfärdighet, och din lag är sanning.
He tika pumau tonu tou tika; he pono hoki tau ture.
143 Ångest och nöd hafva drabbat uppå mig; men jag hafver lust till din bud.
Kua pa mai ki ahau te pouri me te mamae: ko au whakahau ia toku oranga ngakau.
144 Dins vittnesbörds rättfärdighet är evig; undervisa mig, så lefver jag.
Pumau tonu te tika o au whakaaturanga: homai he mahara ki ahau, a ka ora ahau.
145 Jag ropar af allo hjerta, bönhör mig, Herre, att jag må hålla dina rätter.
I whakapaua toku ngakau ki te karanga; whakahokia mai he kupu ki ahau, e Ihowa; ka mau i ahau au tikanga.
146 Jag ropar till dig, hjelp mig, att jag må hålla din vittnesbörd.
I karanga ahau ki a koe: whakaorangia ahau, a ka puritia e ahau au whakaaturanga.
147 Jag kommer bittida, och ropar; uppå ditt ord hoppas jag.
Kiano te ata i puao noa, kua karanga ahau: i tumanako ahau ki au kupu.
148 Jag vakar bittida upp, att jag må handla om din ord.
I hohoro oku kanohi i nga mataaratanga ki te whakaaroaro ki tau kupu.
149 Hör mina röst efter dina nåde: Herre, vederqvick mig efter dina rätter.
Whakarongo ki toku reo, kia rite ki tou aroha: kia rite, e Ihowa, ki tau i whakarite ai tau whakahauora i ahau.
150 Mine arge förföljare vilja till mig, och äro långt ifrå din lag.
E whakatata mai ana te hunga e whai ana i te whanoke: kei tawhiti atu ratou i tau ture.
151 Herre, du äst hardt när, och din bud äro alltsamman sanning.
E tata ana mai koe, e Ihowa: he pono katoa au whakahau.
152 Men jag vet det långt tillförene, att du din vittnesbörd evinnerliga grundat hafver.
Nonamata ahau i matau ai ki au whakaaturanga, he mea whakapumau nau no tua whakarere.
153 Se uppå mitt elände, och fräls mig; hjelp mig ut; förty jag förgäter icke din lag.
Whakaaro mai ki toku mate, a whakaorangia ahau: kahore hoki ahau e wareware ki tau ture.
154 Uträtta min sak, och förlossa mig; vederqvick mig igenom ditt ord.
Tohea taku tohe, whakaorangia hoki ahau: kia rite ki tau kupu tau whakahauoranga i ahau.
155 Saligheten är långt ifrå de ogudaktiga; ty de akta intet dina rätter.
Kei tawhiti atu i te hunga kino te whakaoranga: kahore hoki ratou e rapu ki au tikanga.
156 Herre, din barmhertighet är stor; vederqvick mig efter dina rätter.
E Ihowa, he nui au mahi tohu: kia rite ki au whakaritenga tau whakahauora i ahau.
157 Mine förföljare och ovänner äro månge; men jag viker icke ifrå din vittnesbörd.
He tokomaha oku kaitukino, oku hoariri: heoi kahore ahau i peka ke i au whakaaturanga.
158 Jag ser de föraktare, och det gör mig ondt, att de icke hålla din ord.
I kite ahau i nga kaimahi i te kino, a pouri iho: no ratou kahore e pupuri i tau kupu.
159 Si, jag älskar dina befallningar; Herre, vederqvick mig efter din nåd.
Tirohia mai toku aroha ki au ako: kia rite ki tou aroha, e Ihowa, tau whakahauora i ahau.
160 Ditt ord hafver af begynnelsen varit sanning; alle dine rättfärdighets rätter vara evinnerliga.
Ko te huinga katoatanga o tau kupu he pono; pumau katoa anao au whakaritenga tika ake ake.
161 Förstarna förfölja mig utan sak, och mitt hjerta fruktar sig för din ord.
Hore he rawa i tukinotia ai ahau e nga rangatira: otiia e wehi ana toku ngakau i tau kupu.
162 Jag gläder mig öfver din ord, såsom en den stort byte får.
E hari ana ahau ki tau kupu: ano he tangata kua whiwhi ki te taonga nui.
163 Lögnene är jag hätsk, och stygges dervid, men din lag hafver jag kär.
E kino ana ahau, e whakarihariha ana ki te korero teka: ko tau ture ia taku i aroha ai.
164 Jag lofvar dig sju resor om dagen, för dine rättfärdighets rätters skull.
Takiwhitu aku whakamoemiti ki a koe i te ra tahi mo au whakaritenga tika.
165 Stor frid hafva de som din lag älska, och de skola icke stappla.
He rangimarie nui to te hunga e aroha ana ki tau ture: e kore hoki o ratou waewae e tutuki.
166 Herre, jag väntar efter din salighet, och gör efter din bud.
A kua tumanako ahau ki tau whakaora, e Ihowa, kua mahi ahau i au whakahau.
167 Min själ håller din vittnesbörd, och hafver dem mycket kär.
Kua puritia e toku wairua au whakaaturanga, ae, e arohaina nuitia ana e ahau.
168 Jag håller dina befallningar, och dina vittnesbörder; ty alle mine vägar äro för dig.
Kua puritia e ahau au ako me au whakaaturanga: kei tou aroaro hoki oku ara katoa.
169 Herre, låt min klagan för dig komma; undervisa mig efter ditt ord.
Tukua atu taku tangi kia tata atu ki tou aroaro, e Ihowa: homai he mahara ki ahau, kia rite ki tau kupu.
170 Låt mina bön komma för dig; fräls mig efter ditt ord.
Kia tae atu taku inoi ki tou aroaro: kia rite ki tau kupu whakaora i ahau.
171 Mine läppar skola lofva, när du lärer mig dina rätter.
Kia whakapuaki oku ngutu i te whakamoemiti: e whakaako ana hoki koe i ahau ki au tikanga.
172 Min tunga skall tala om ditt ord; ty all din bud äro rätt.
Ma toku arero e korero tau kupu: he tika hoki au whakahau katoa.
173 Låt dina hand vara mig biståndiga; ty jag hafver utkorat dina befallningar.
Kia rite tou ringa ki te awhina i ahau; kua whiriwhiria hoki e ahau ko au ako.
174 Herre, jag längtar efter din salighet, och hafver lust till din lag.
Kua matenui ahau ki tau whakaora, e Ihowa: ko tau ture hoki toku oranga ngakau.
175 Låt mina själ lefva, att hon må lofva dig, och dine rätter hjelpa mig.
Kia ora toku wairua, a ka whakamoemiti ia ki a koe: kia awhinatia hoki ahau e au whakaritenga.
176 Jag är såsom ett villfarande och borttappadt får; sök din tjenare, ty jag förgäter icke din bud.
Kua kotiti ke ahau me he hipi ngaro: rapua tau pononga, kahore hoki ahau e wareware ki au whakahau.
