Job 27

1 Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:

2 Por la vida de Dios, que me ha quitado el derecho; y del Todopoderoso, que ha amargado mi alma;

Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:

3 Mientras haya vida en mí, y el aliento de Dios en mi nariz;

Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus

4 En verdad, no diré mentiras, y mi lengua no dice lo que es falso.

Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!

5 ¡Que esté lejos de mí! ¡Ciertamente no diré que tienes razón! Moriré antes de renunciar a mi justicia.

Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;

6 Me aferrare a mi justicia, y no lo dejaré ir; mi corazón no tiene nada que decir contra ninguna parte de mi vida.

Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!

7 Sea mi enemigo como el hombre malo, y el que viene contra mí, sea como el pecador.

Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!

8 ¿Cuál es la esperanza del pecador por mucho que haya robado, cuando Dios le quita su alma?

Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?

9 ¿Su grito llegará a los oídos de Dios cuando él esté en problemas?

Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;

10 ¿Se deleitará con el Todopoderoso hará su oración a Dios en todo momento?

Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?

11 Te daré enseñanzas acerca del poder de Dios; No mantendré en secreto lo que está en la mente del Todopoderoso.

Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:

12 En verdad, todos ustedes lo han visto; ¿Por qué entonces te has vuelto completamente tonto?

Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?

13 Este es el castigo para el malvado departe de Dios Todopoderoso, y la herencia dada a los violentos.

Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.

14 Si sus hijos son mayores, son destinados a morir; y su descendencia no será saciado de pan.

Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;

15 Cuando los de su casa que todavía viven llegan a su fin por la enfermedad, y serán sepultados, y sus viudas no lloran por ellos.

Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.

16 Aunque puede juntar plata como polvo, y preparar gran cantidad de ropa como el barro;

Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,

17 Puede que los prepare, pero los rectos se los pondrán, y el que está libre del pecado repartirá la plata.

Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.

18 Su casa no tiene más fuerza, es como la casa de una polilla, o la tienda de un vigilante.

Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;

19 Se va a descansar lleno de riqueza, pero lo hace por última vez al abrir los ojos, ya no la ve.

Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.

20 Los miedos lo asaltan como inundaciones; en la noche el viento de la tormenta se lo lleva.

Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;

21 El viento del este lo levanta y se va; es forzado a salir violentamente de su lugar.

De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.

22 Dios se arrojará contra él sin piedad; aunque trate de huir de su poder.

Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;

23 Los hombres batirán sus manos con señales de alegría por su ruina, sacándolo de su lugar con silbidos.

Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.