Job 14

1 En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.

De mens, geboren uit een vrouw, Leeft korte tijd en vol ellende;

2 Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.

Hij ontluikt en verwelkt als een bloem, Vliedt heen als een schaduw, en houdt geen stand:

3 ¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?

En op zo een vestigt Gij uw oog, En daagt Gij voor uw gericht!

4 Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!

Kan een reine uit een onreine komen? Niet een!

5 Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;

Maarwanneer dus zijn dagen zijn vastgesteld, Het getal zijner maanden door U is bepaald, Gij hem zijn grens hebt gesteld, die hij niet overschrijdt:

6 Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.

Wend dan uw blik van Hem af, en laat hem met rust, Tot hij zijn dagtaak als een huurling volbracht heeft!

7 Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.

Ja, voor een boom is er hoop, als hij wordt omgehakt: Hij loopt weer uit, en zijn loten houden niet op.

8 Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;

Al is ook zijn wortel in de bodem verouderd, Afgestorven zijn tronk in het stof:

9 Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.

Hij bot weer uit, zodra hij het water maar ruikt, Schiet takken als een jonge plant.

10 Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?

Maar sterft een mens, ontzield blijft hij liggen Geeft hij de geest, hij is er niet meer.

11 Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;

Zoals water wegvloeit uit de zee, De rivier leegloopt en uitdroogt:

12 Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.

Zo legt de mens zich neer, en staat niet meer op En wordt niet wakker uit zijn slaap. Zolang de hemel bestaat, ontwaken zij niet!

13 ¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)

Ach, als Gij mij in het dodenrijk mocht verschuilen, Mij verbergen, tot uw toorn is bedaard, Mij een tijdstip bepalen, en dan aan mij denken, (Sheol h7585)

14 Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.

Den mens na zijn dood deedt herleven: Dan zou ik al de dagen van mijn harde dienst blijven wachten, Tot mijn aflossing komt!

15 Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.

Hoe zou ik dan antwoorden, als Gij riept Als Gij het werk uwer handen verlangend kwaamt zoeken!

16 Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.

Terwijl Gij thans mijn schreden telt, Zoudt Gij niet langer op mijn zonden meer loeren,

17 Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.

Maar in een buidel mijn overtreding verzegelen, En mijn fouten bedekken!

18 Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;

Maar zoals een berg ineenstort, Een rots van haar plaats wordt gerukt,

19 Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.

Het water de stenen uitholt, Een stortregen de aardbodem wegspoelt: Zo slaat Gij de hoop der mensen de bodem in,

20 Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.

Gij slaat hem neer, hij gaat heen voor altijd; Gij verbleekt zijn gelaat, en zendt hem weg.

21 Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.

Zijn zonen mogen worden geëerd: hij ziet het niet; Tot schande komen: hij bemerkt het niet.

22 Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.

Slechts over zijn eigen lichaam voelt hij smart, Blijft over zijn eigen ziel in droefheid gedompeld!