< Job 11 >

1 Entonces Zofar el Naamatita respondió y dijo:
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 ¿Todas estas palabras quedan sin respuesta? ¿Un hombre tiene razón porque está lleno de palabras?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
3 ¿Son tus palabras de orgullo para callar a los hombres? ¿Y que nadie puede contestar a tus burlas, sin que nadie te avergüence?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Puedes decir: Mi camino es limpio, y estoy libre de pecado en tus ojos.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Pero si solo Dios tomara la palabra, abriera sus labios para discutir contigo;
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 ¡Y te dejaría en claro los secretos de la sabiduría y las maravillas de su propósito y que no te ha castigado de acuerdo a tu iniquidad!
Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
7 ¿Crees que investigando vas a encontrar la perfección en Dios, que vas descubrir los límites del Dios Todopoderoso?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Que puedes hacer, son más altos que el cielo; más profundo que él sepulcro, como lo conocerás; (Sheol h7585)
Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Más largos en medida que la tierra, y más anchos que el mar.
Longior terra mensura eius, et latior mari.
10 Si él se atraviesa, aprisiona o congrega, ¿quién puede impedírselo?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Porque él sabe que los hombres son vanos; Él ve el mal y toma nota.
Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Y así, un hombre vano obtendrá sabiduría, cuando él pollino de un asno salvaje nazca hombre.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 He aquí sí tu corazón está firme, extiende tus manos hacia él;
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Si apartas el mal de tus manos y no dejas que el mal tenga lugar en tu casa;
Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
15 Entonces verdaderamente tu rostro será levantado, sin ninguna marca de pecado, y estarás firme en tu lugar sin temor:
Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
16 Porque tu dolor saldrá de tu memoria, como las aguas que fluyen:
Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
17 Y tu vida será más brillante que el día; aunque esté oscuro, se volverá como la mañana.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Y estarás confiado porque hay esperanza; después de mirar alrededor, confiadamente tomarás tu descanso;
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 Durmiendo sin temor al peligro; y los hombres desearán tener gracia en tus ojos;
Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Pero los ojos de los malvados se acabarán; no encontrarán refugio, y su única esperanza es la muerte.
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.

< Job 11 >