< Cantar de los Cantares 3 >

1 Por las noches busqué en mi cama al que ama mi alma; lo busqué, y no lo hallé.
‌ʻI he ʻeku ʻi hoku mohenga ʻi he pō, naʻaku kumi kiate ia ʻoku ʻofa ki ai hoku laumālie: ne u kumi, ka naʻe ʻikai ke ʻiloʻi ia,
2 Me levantaré ahora, y rodearé por la ciudad; por las calles y por las plazas buscaré al que ama mi alma; lo busqué, y no lo hallé.
Pea ko eni, te u tuʻu hake ʻo ʻalu fano ʻi he ngaahi hala ʻoe kolo mo e ngaahi hala motuʻa, pea te u kumi ia ʻaia ʻoku ʻofa ki ai hoku laumālie: ne u kumi kiate ia, ka naʻe ʻikai te u ʻiloʻi ia.
3 Me hallaron los guardas que rondan la ciudad, y les dije: ¿Habéis visto al que ama mi alma?
Naʻe ʻiloʻi au ʻe he kau leʻo ʻoku feʻaluʻaki ʻi he kolo; [pea naʻaku fehuʻi ki ai ʻo pehē], “Kuo mou mamata kiate ia ʻoku ʻofa ki ai hoku laumālie?”
4 Pasando de ellos un poco, hallé luego al que mi alma ama; trabé de él, y no lo dejé, hasta que lo metí en casa de mi madre, y en la cámara de la que me dio a luz.
Pea kuo tuku siʻi atu ʻakinautolu, pea u ʻilo ia ʻoku ʻofa ki ai hoku laumālie: pea naʻaku puke ia, pea naʻe ʻikai te u toe tukuange ia, kaeʻoua ke u ʻomi ia ki he fale ʻo ʻeku faʻē, mo e potu fale ʻoʻona naʻa ne fanauʻi ai au.
5 Yo os conjuro, oh doncellas de Jerusalén, por las gamas y por las ciervas del campo, que no despertéis ni hagáis velar al amor, hasta que él quiera.
‌ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ʻi hoʻomou ʻofa ki he fanga kāseli mo e hainite ʻoe vao, ke ʻoua naʻa mou ueʻi pe fafangu ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke faʻiteliha pe ia.
6 ¿Quién es ésta que sube del desierto como varas de humo, sahumada de mirra y de incienso, y de todos los polvos aromáticos?
Ko hai eni ʻoku haʻu mei he toafa, ʻoku hangē ko e pou ko e kohu ʻoe afi, pea kuo fakanamu lelei ʻaki ʻae mula mo e laipeno, mo e ngaahi kakala kotoa pē mei he kau fakatau?
7 He aquí es la cama de Salomón; sesenta fuertes la rodean, de los fuertes de Israel.
Vakai ki he mohenga ʻo Solomone, ʻoku kāpui ia ʻe he kau tangata toʻa ʻe toko onongofulu, mei he kau tangata toʻa ʻo ʻIsileli.
8 Todos ellos tienen espadas, diestros en la guerra; cada uno su cuchillo sobre su muslo, por los temores de la noche.
‌ʻOku nau taki taha toʻo ʻae heletā, he ʻoku nau maheni ai mo e tau: ʻoku taki taha ai ʻene heletā ki hono tuʻa tenga, naʻa ai ha manavahē ʻi he poʻuli.
9 El rey Salomón se hizo un tálamo de madera del Líbano.
Naʻe ngaohi ʻe he tuʻi ko Solomone ha mohenga moʻona, mei he ngaahi ʻakau ʻo Lepanoni.
10 Sus columnas hizo de plata, su solado de oro, su cielo de grana, su interior enlosado de amor, por las doncellas de Jerusalén.
Naʻa ne ngaohi ʻaki ʻae siliva ʻa hono pou, pea ko hono faliki ko e koula, ko hono ʻufiʻufi ko e kulokula, pea faliki ʻaki ʻi loto ʻae ʻofa ki he ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema.
11 Salid, oh doncellas de Sion, y ved al rey Salomón con la corona con que le coronó su madre el día de su desposorio, y el día del gozo de su corazón.
‌ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Saione, mou ʻalu atu, ʻo vakai kia Solomone, ko e tuʻi, mo e tatā fakatuʻi naʻe tatā ʻaki ia ʻe heʻene faʻē ʻi he ʻaho ʻo ʻene fakamaʻu mali, ʻi he ʻaho ʻoe fiefia ʻa hono loto.

< Cantar de los Cantares 3 >