< Salmos 144 >

1 Salmo de David. Bendito sea el SEÑOR, mi roca, que enseña mis manos a la batalla, y mis dedos a la guerra.
Ko e Saame ʻa Tevita. Ke monūʻia pē ʻa Sihova ko hoku makatuʻu, ʻaia ʻoku ne ako ki hoku nima ketau, mo hoku louhiʻi nima ke tau:
2 Misericordia mía y mi castillo, altura mía y mi libertador, escudo mío, en quien he confiado; el que allana mi pueblo delante de mí.
Ko hoku leleiʻanga, mo ʻeku kolo: mo hoku fale māʻolunga, mo hoku fakamoʻui; ko hoku fakaū, pea ko ia ʻoku ou falala ki ai; ʻoku ne fakamoʻulaloaʻi hoku kakai kiate au.
3 Oh SEÑOR, ¿qué es el hombre, que lo conoces? ¿O el hijo del hombre, para que lo estimes?
‌ʻE Sihova, ko e hā ʻae tangata, ʻoku ke tokanga ai kiate ia! Pe ko e foha ʻoe tangata, koeʻuhi ʻoku ke finangalo kiate ia!
4 El hombre es semejante a la vanidad; sus días son como la sombra que pasa.
‌ʻOku tatau ʻae tangata mo e meʻa vaʻinga: ko hono ngaahi ʻaho ʻoku hangē ko e ʻata ʻoku mole atu.
5 Oh SEÑOR, abaja tus cielos y desciende; toca los montes, y humeen.
Ofeʻi hifo, ʻE Sihova, ho ngaahi langi, pea ke hāʻele hifo: ala ki he ngaahi moʻunga, pea tenau kohu ai.
6 Despide relámpagos, y disípalos, envía tus saetas, y contúrbalos.
Lī atu ʻae ʻuhila, pea fakamovete ʻakinautolu: fanaʻi atu hoʻo ngaahi ngahau, mo fakaʻauha ʻakinautolu.
7 Envía tu mano desde lo alto; redímeme, y sácame de las muchas aguas, de la mano de los hijos extraños;
Fekau mai ho nima mei ʻolunga; fakamoʻui au, mo fakahaofi au mei he ngaahi vai lahi, mei he nima ʻoe fānau ʻae muli;
8 cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
‌ʻAkinautolu ʻoku lea ʻaki ʻe honau ngutu ʻae vaʻinga, pea ko honau nima toʻomataʻu ko e nima toʻomataʻu ʻoe loi.
9 Oh Dios, a ti cantaré canción nueva; con salterio, con decacordio cantaré a ti.
‌ʻE ʻOtua, te u hiva ʻaki ʻae hiva foʻou kiate koe: te u hiva fakamālō kiate koe ʻaki ʻae saliteli mo e meʻa faiva ʻoku filo ʻe hongofulu.
10 Tú, el que da salud a los reyes, el que redime a David su siervo de maligna espada.
Ko ia ia ʻoku ne foaki ʻae fakamoʻui ki he ngaahi tuʻi: ʻoku ne fakamoʻui ʻa Tevita ko ʻene tamaioʻeiki mei he heletā ʻoe kovi.
11 Redímeme, y sálvame de mano de los hijos extraños, cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
Fakamoʻui au, mo fakahaofi au mei he nima ʻoe fānau ʻae muli; ʻakinautolu ʻoku lea ʻaki ʻe honau ngutu ʻae vaʻinga, pea ko honau nima toʻomataʻu ko e nima toʻomataʻu ʻoe loi:
12 Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud; nuestras hijas como las esquinas labradas a manera de las de un palacio;
Koeʻuhi ke tatau homau ngaahi foha mo e ngaahi ʻakau naʻe tupu ʻi heʻenau talavou; ke tatau homau ngaahi ʻofefine mo e ngaahi maka ʻoe tuliki, kuo tā ʻo fakatatau mo e fale fakaʻeiʻeiki:
13 nuestros graneros llenos, provistos de toda suerte de grano; nuestros ganados, que paran a millares y diez millares en nuestras plazas;
Koeʻuhi ke pito ai homau ngaahi feleoko, ʻoku ʻomi mei ai ʻae meʻakai kehekehe kotoa pē: ke fānau ʻemau ngaahi fanga sipi ʻi he lauʻi afe mo e lauʻi mano ʻi homau ngaahi hala:
14 que nuestros bueyes estén fuertes para el trabajo; que no tengamos asalto, ni que hacer salida, ni grito de alarma en nuestras plazas.
Ke mālohi ai ʻemau fanga pulu tangata ke ngāue; ke ʻoua naʻa ai ʻae ʻoho mai, pē ʻae hola kituaʻā; ke ʻoua naʻa ai ha lāunga ʻi homau ngaahi hala.
15 Bienaventurado el pueblo que tiene esto; bienaventurado el pueblo cuyo Dios es el SEÑOR.
‌ʻOku monūʻia ʻae kakai ko ia, ʻaia ʻoku pehē: ʻio, ʻoku monūʻia ʻae kakai ko ia, ʻoku ʻOtua ʻaki ʻa Sihova.

< Salmos 144 >