Marcos 15
1 Y luego por la mañana, habiendo tenido consejo los príncipes de los sacerdotes con los ancianos, y con los escribas, y con todo el concilio, llevaron a Jesús atado, y le entregaron a Pilato.
అథ ప్రభాతే సతి ప్రధానయాజకాః ప్రాఞ్చ ఉపాధ్యాయాః సర్వ్వే మన్త్రిణశ్చ సభాం కృత్వా యీశుం బన్ధయిత్వ పీలాతాఖ్యస్య దేశాధిపతేః సవిధం నీత్వా సమర్పయామాసుః|
2 Y Pilato le preguntó: ¿Eres tú el Rey de los Judíos? Y respondiendo él, le dijo: Tú lo dices.
తదా పీలాతస్తం పృష్టవాన్ త్వం కిం యిహూదీయలోకానాం రాజా? తతః స ప్రత్యుక్తవాన్ సత్యం వదసి|
3 Y los príncipes de los sacerdotes le acusaban mucho.
అపరం ప్రధానయాజకాస్తస్య బహుషు వాక్యేషు దోషమారోపయాఞ్చక్రుః కిన్తు స కిమపి న ప్రత్యువాచ|
4 Y le preguntó otra vez Pilato, diciendo: ¿No respondes algo? Mira de cuántas cosas te acusan.
తదానీం పీలాతస్తం పునః పప్రచ్ఛ త్వం కిం నోత్తరయసి? పశ్యైతే త్వద్విరుద్ధం కతిషు సాధ్యేషు సాక్షం దదతి|
5 Mas Jesús ni aun con eso respondió; de modo que Pilato se maravillaba.
కన్తు యీశుస్తదాపి నోత్తరం దదౌ తతః పీలాత ఆశ్చర్య్యం జగామ|
6 Pero en el día de la fiesta les soltaba un preso, cualquiera que pidiesen.
అపరఞ్చ కారాబద్ధే కస్తింశ్చిత్ జనే తన్మహోత్సవకాలే లోకై ర్యాచితే దేశాధిపతిస్తం మోచయతి|
7 Y había uno, que se llamaba Barrabás, preso con sus compañeros de motín que habían hecho muerte en una revuelta.
యే చ పూర్వ్వముపప్లవమకార్షురుపప్లవే వధమపి కృతవన్తస్తేషాం మధ్యే తదానోం బరబ్బానామక ఏకో బద్ధ ఆసీత్|
8 Y la multitud, dando voces, comenzó a pedir que hiciera como siempre les había hecho.
అతో హేతోః పూర్వ్వాపరీయాం రీతికథాం కథయిత్వా లోకా ఉచ్చైరువన్తః పీలాతస్య సమక్షం నివేదయామాసుః|
9 Y Pilato les respondió, diciendo: ¿Queréis que os suelte al Rey de los Judíos?
తదా పీలాతస్తానాచఖ్యౌ తర్హి కిం యిహూదీయానాం రాజానం మోచయిష్యామి? యుష్మాభిః కిమిష్యతే?
10 Porque conocía que por envidia le habían entregado los príncipes de los sacerdotes.
యతః ప్రధానయాజకా ఈర్ష్యాత ఏవ యీశుం సమార్పయన్నితి స వివేద|
11 Mas los príncipes de los sacerdotes incitaron a la multitud, que les soltase antes a Barrabás.
కిన్తు యథా బరబ్బాం మోచయతి తథా ప్రార్థయితుం ప్రధానయాజకా లోకాన్ ప్రవర్త్తయామాసుః|
12 Y respondiendo Pilato, les dice otra vez: ¿Qué pues queréis que haga del que llamáis Rey de los Judíos?
అథ పీలాతః పునః పృష్టవాన్ తర్హి యం యిహూదీయానాం రాజేతి వదథ తస్య కిం కరిష్యామి యుష్మాభిః కిమిష్యతే?
13 Y ellos volvieron a dar voces: Cuélguenlo de un madero.
తదా తే పునరపి ప్రోచ్చైః ప్రోచుస్తం క్రుశే వేధయ|
14 Mas Pilato les decía: ¿Pues qué mal ha hecho? Y ellos daban más voces: Cuélguenlo de un madero.
తస్మాత్ పీలాతః కథితవాన్ కుతః? స కిం కుకర్మ్మ కృతవాన్? కిన్తు తే పునశ్చ రువన్తో వ్యాజహ్రుస్తం క్రుశే వేధయ|
15 Y Pilato, queriendo satisfacer al pueblo, les soltó a Barrabás, y entregó a Jesús, después de azotarle, para que fuese colgado de un madero.
తదా పీలాతః సర్వ్వాల్లోకాన్ తోషయితుమిచ్ఛన్ బరబ్బాం మోచయిత్వా యీశుం కశాభిః ప్రహృత్య క్రుశే వేద్ధుం తం సమర్పయామ్బభూవ|
16 Entonces los soldados le llevaron dentro del patio, es a saber al Pretorio; y convocan toda la cuadrilla.
అనన్తరం సైన్యగణోఽట్టాలికామ్ అర్థాద్ అధిపతే ర్గృహం యీశుం నీత్వా సేనానివహం సమాహుయత్|
17 Y le vistieron de púrpura; y poniéndole una corona tejida de espinas,
పశ్చాత్ తే తం ధూమలవర్ణవస్త్రం పరిధాప్య కణ్టకముకుటం రచయిత్వా శిరసి సమారోప్య
18 Comenzaron luego a saludarle: ¡Salve, Rey de los Judíos!
హే యిహూదీయానాం రాజన్ నమస్కార ఇత్యుక్త్వా తం నమస్కర్త్తామారేభిరే|
19 Y le herían su cabeza con una caña, y escupían en él, y le adoraban hincadas las rodillas.
తస్యోత్తమాఙ్గే వేత్రాఘాతం చక్రుస్తద్గాత్రే నిష్ఠీవఞ్చ నిచిక్షిపుః, తథా తస్య సమ్ముఖే జానుపాతం ప్రణోముః
20 Y cuando le hubieron escarnecido, le desnudaron la ropa de púrpura, y le vistieron sus propios vestidos, y le sacaron para colgarle del madero.
ఇత్థముపహస్య ధూమ్రవర్ణవస్త్రమ్ ఉత్తార్య్య తస్య వస్త్రం తం పర్య్యధాపయన్ క్రుశే వేద్ధుం బహిర్నిన్యుశ్చ|
21 Y cargaron a uno que pasaba, (Simón Cireneo, padre de Alejandro y de Rufo, que venía del campo), para que llevase su madero.
తతః పరం సేకన్దరస్య రుఫస్య చ పితా శిమోన్నామా కురీణీయలోక ఏకః కుతశ్చిద్ గ్రామాదేత్య పథి యాతి తం తే యీశోః క్రుశం వోఢుం బలాద్ దధ్నుః|
22 Y le llevaron al lugar de Gólgota, que declarado quiere decir: Lugar de la Calavera.
అథ గుల్గల్తా అర్థాత్ శిరఃకపాలనామకం స్థానం యీశుమానీయ
23 Y le dieron a beber vino mezclado con mirra; mas él no lo tomó.
తే గన్ధరసమిశ్రితం ద్రాక్షారసం పాతుం తస్మై దదుః కిన్తు స న జగ్రాహ|
24 Y cuando le hubieron colgado del madero, repartieron sus vestidos echando suertes sobre ellos, qué llevaría cada uno.
తస్మిన్ క్రుశే విద్ధే సతి తేషామేకైకశః కిం ప్రాప్స్యతీతి నిర్ణయాయ
25 Y era la hora de las tres cuando le colgaron del madero.
తస్య పరిధేయానాం విభాగార్థం గుటికాపాతం చక్రుః|
26 Y el título escrito de su causa era: EL REY DE LOS JUDIOS.
అపరమ్ ఏష యిహూదీయానాం రాజేతి లిఖితం దోషపత్రం తస్య శిరఊర్ద్వ్వమ్ ఆరోపయాఞ్చక్రుః|
27 Y colgaron de maderos con él dos ladrones, uno a su mano derecha, y el otro a su mano izquierda.
తస్య వామదక్షిణయో ర్ద్వౌ చౌరౌ క్రుశయో ర్వివిధాతే|
28 Y se cumplió la Escritura, que dice: Y con los inicuos fue contado.
తేనైవ "అపరాధిజనైః సార్ద్ధం స గణితో భవిష్యతి," ఇతి శాస్త్రోక్తం వచనం సిద్ధమభూత|
29 Y los que pasaban le denostaban, meneando sus cabezas, y diciendo: ¡Ah! Tú que derribas el Templo de Dios, y en tres días lo edificas,
అనన్తరం మార్గే యే యే లోకా గమనాగమనే చక్రుస్తే సర్వ్వ ఏవ శిరాంస్యాన్దోల్య నిన్దన్తో జగదుః, రే మన్దిరనాశక రే దినత్రయమధ్యే తన్నిర్మ్మాయక,
30 sálvate a ti mismo, y desciende del madero.
అధునాత్మానమ్ అవిత్వా క్రుశాదవరోహ|
31 Y de esta manera también los príncipes de los sacerdotes escarneciendo, decían unos a otros, con los escribas: A otros salvó, a sí mismo no se puede salvar.
కిఞ్చ ప్రధానయాజకా అధ్యాపకాశ్చ తద్వత్ తిరస్కృత్య పరస్పరం చచక్షిరే ఏష పరానావత్ కిన్తు స్వమవితుం న శక్నోతి|
32 El Cristo, Rey de Israel, descienda ahora del madero, para que veamos y creamos. También los que estaban colgados de maderos con él le denostaban.
యదీస్రాయేలో రాజాభిషిక్తస్త్రాతా భవతి తర్హ్యధునైన క్రుశాదవరోహతు వయం తద్ దృష్ట్వా విశ్వసిష్యామః; కిఞ్చ యౌ లోకౌ తేన సార్ద్ధం క్రుశే ఽవిధ్యేతాం తావపి తం నిర్భర్త్సయామాసతుః|
33 Y cuando vino la hora sexta, fueron hechas tinieblas sobre toda la tierra hasta la hora novena.
అథ ద్వితీయయామాత్ తృతీయయామం యావత్ సర్వ్వో దేశః సాన్ధకారోభూత్|
34 Y a la hora novena, exclamó Jesús a gran voz, diciendo: Eloi, Eloi, ¿lama sabactani? Que declarado, quiere decir: Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has desamparado?
తతస్తృతీయప్రహరే యీశురుచ్చైరవదత్ ఏలీ ఏలీ లామా శివక్తనీ అర్థాద్ "హే మదీశ మదీశ త్వం పర్య్యత్యాక్షీః కుతో హి మాం?"
35 Y oyéndole unos de los que estaban allí, decían: He aquí, llama a Elías.
తదా సమీపస్థలోకానాం కేచిత్ తద్వాక్యం నిశమ్యాచఖ్యుః పశ్యైష ఏలియమ్ ఆహూయతి|
36 Y corrió uno, y empapando una esponja en vinagre, y poniéndola en una caña, le dio a beber, diciendo: Dejad, veamos si vendrá Elías a quitarle.
తత ఏకో జనో ధావిత్వాగత్య స్పఞ్జే ఽమ్లరసం పూరయిత్వా తం నడాగ్రే నిధాయ పాతుం తస్మై దత్త్వావదత్ తిష్ఠ ఏలియ ఏనమవరోహయితుమ్ ఏతి న వేతి పశ్యామి|
37 Mas Jesús, dando una grande voz, expiró.
అథ యీశురుచ్చైః సమాహూయ ప్రాణాన్ జహౌ|
38 Entonces el velo del Templo se rasgó en dos, de alto abajo.
తదా మన్దిరస్య జవనికోర్ద్వ్వాదధఃర్య్యన్తా విదీర్ణా ద్విఖణ్డాభూత్|
39 Y el centurión que estaba delante de él, viendo que había expirado así clamando, dijo: Verdaderamente este hombre era el Hijo de Dios.
కిఞ్చ ఇత్థముచ్చైరాహూయ ప్రాణాన్ త్యజన్తం తం దృష్ద్వా తద్రక్షణాయ నియుక్తో యః సేనాపతిరాసీత్ సోవదత్ నరోయమ్ ఈశ్వరపుత్ర ఇతి సత్యమ్|
40 Y también estaban algunas mujeres mirando de lejos; entre las cuales estaba María Magdalena, y María la madre de Jacobo el menor y de José, y Salomé;
తదానీం మగ్దలీనీ మరిసమ్ కనిష్ఠయాకూబో యోసేశ్చ మాతాన్యమరియమ్ శాలోమీ చ యాః స్త్రియో
41 las cuales, estando aún él en Galilea, le habían seguido, y le servían; y otras muchas que juntamente con él habían subido a Jerusalén.
గాలీల్ప్రదేశే యీశుం సేవిత్వా తదనుగామిన్యో జాతా ఇమాస్తదన్యాశ్చ యా అనేకా నార్యో యీశునా సార్ద్ధం యిరూశాలమమాయాతాస్తాశ్చ దూరాత్ తాని దదృశుః|
42 Y cuando fue la tarde, porque era la preparación, es decir, la víspera del sábado,
అథాసాదనదినస్యార్థాద్ విశ్రామవారాత్ పూర్వ్వదినస్య సాయంకాల ఆగత
43 José de Arimatea, senador noble, que también esperaba el Reino de Dios, vino, y osadamente entró a Pilato, y pidió el cuerpo de Jesús.
ఈశ్వరరాజ్యాపేక్ష్యరిమథీయయూషఫనామా మాన్యమన్త్రీ సమేత్య పీలాతసవిధం నిర్భయో గత్వా యీశోర్దేహం యయాచే|
44 Y Pilato se maravilló que ya fuese muerto; y haciendo venir al centurión, le preguntó si era ya muerto.
కిన్తు స ఇదానీం మృతః పీలాత ఇత్యసమ్భవం మత్వా శతసేనాపతిమాహూయ స కదా మృత ఇతి పప్రచ్ఛ|
45 Y enterado del centurión, dio el cuerpo a José.
శతసేమనాపతిముఖాత్ తజ్జ్ఞాత్వా యూషఫే యీశోర్దేహం దదౌ|
46 El cual compró una sábana, y quitándole, le envolvió en la sábana, y le puso en un sepulcro que estaba cavado en una peña, y revolvió la piedra a la puerta del sepulcro.
పశ్చాత్ స సూక్ష్మం వాసః క్రీత్వా యీశోః కాయమవరోహ్య తేన వాససా వేష్టాయిత్వా గిరౌ ఖాతశ్మశానే స్థాపితవాన్ పాషాణం లోఠయిత్వా ద్వారి నిదధే|
47 Y María Magdalena, y María madre de José, miraban donde era puesto.
కిన్తు యత్ర సోస్థాప్యత తత మగ్దలీనీ మరియమ్ యోసిమాతృమరియమ్ చ దదృశతృః|
