Job 29
1 Y volvió Job a tomar su propósito, y dijo:
| و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت: | ۱ |
2 ¡Quién me volviese como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba,
| «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت. | ۲ |
3 cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
| هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم. | ۳ |
4 como fue en los días de mi juventud, cuando Dios era familiar en mi tienda;
| چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند. | ۴ |
5 cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí;
| وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند. | ۵ |
6 cuando lavaba yo mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite!
| حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت. | ۶ |
7 Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla,
| چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم. | ۷ |
8 Los jóvenes me veían, y se escondían; y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
| جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند. | ۸ |
9 Los príncipes detenían sus palabras; ponían la mano sobre su boca;
| سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند. | ۹ |
10 la voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar;
| آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید. | ۱۰ |
11 cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio.
| زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد. | ۱۱ |
12 Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
| زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت. | ۱۲ |
13 La bendición del que se iba a perder venía sobre mí; y al corazón de la viuda daba alegría.
| برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم. | ۱۳ |
14 Me vestía de justicia, y ella me cubría como un manto; y mi diadema era juicio.
| عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود. | ۱۴ |
15 Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
| من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای. | ۱۵ |
16 A los menesterosos era padre; y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
| برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم. | ۱۶ |
17 Y quebraba los colmillos del inicuo, y de sus dientes hacía soltar la presa.
| دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم. | ۱۷ |
18 Y decía yo: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
| «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت. | ۱۸ |
19 Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
| ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد. | ۱۹ |
20 Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
| جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند. | ۲۰ |
21 Me oían, y esperaban; y callaban a mi consejo.
| مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند. | ۲۱ |
22 Tras mi palabra no replicaban, mas mi razón destilaba sobre ellos.
| بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید. | ۲۲ |
23 Me esperaban como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
| و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند. | ۲۳ |
24 Si me reía a ellos, no lo creían; y no abatían la luz de mi rostro.
| اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند. | ۲۴ |
25 Aprobaba el camino de ellos, y me sentaba en cabecera; y moraba como rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
| راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد. | ۲۵ |
