< Éxodo 17 >

1 Y toda la congregación de los hijos de Israel partió del desierto de Sin, por sus jornadas, al mandamiento del SEÑOR, y asentaron el campamento en Refidim; y no había agua para que el pueblo bebiese.
Pea naʻe fononga ʻae fakataha kotoa pē ʻae fānau ʻa ʻIsileli mei he toafa ʻo Sini, ʻi he anga ʻo honau ngaahi fononga, ʻo fakatatau ki he fekau ʻa Sihova, ʻonau ʻapitanga ʻi Lefitimi: pea naʻe ʻikai ha vai ʻi ai ke inu ʻe he kakai.
2 Y riñó el pueblo con Moisés, y dijeron: Danos agua que bebamos. Y Moisés les dijo: ¿Por qué reñís conmigo? ¿Por qué tentáis al SEÑOR?
Ko ia naʻe lea fakamamahi ai ʻae kakai kia Mōsese, ʻo pehē, “Tuku mai ha vai kiate kimautolu ke mau inu.” Pea pehē ʻe Mōsese kiate kinautolu, “Ko e hā ʻoku mou tautea ai au? Ko e hā ʻoku mou ʻahiʻahi kovi ai kia Sihova?”
3 Así que el pueblo tuvo allí sed de agua, y murmuró contra Moisés, y dijo: ¿Por qué nos hiciste subir de Egipto para matarnos de sed a nosotros, y a nuestros hijos y a nuestros ganados?
Pea naʻe holi ʻae kakai ki he vai; pea lāunga ʻae kakai kia Mōsese, ʻo pehē, “Ko e hā kuo ke ʻomi ai ʻakimautolu mei ʻIsipite ke tāmateʻi ʻakimautolu mo e mau fānau, mo e mau fanga manu ʻaki ʻae fie inu?”
4 Entonces clamó Moisés al SEÑOR, diciendo: ¿Qué haré con este pueblo? De aquí a un poco me apedrearán.
Pea naʻe tangi ʻa Mōsese kia Sihova, ʻo pehē, “Ko e hā te u fai ki he kakai ni? ʻOku nau meimei tolongaki au ʻaki ʻae maka.”
5 Y el SEÑOR dijo a Moisés: Pasa delante del pueblo, y toma contigo de los ancianos de Israel; y toma también en tu mano tu vara, con que heriste el río, y ve:
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻAlu atu ʻo muʻomuʻa ʻi he kakai, pea ʻalu mo koe ʻae mātuʻa ʻo ʻIsileli: mo ho tokotoko ʻaia naʻa ke tā ʻaki ʻae vaitafe, toʻo ia ʻi ho nima, mo ke ʻalu.
6 He aquí que yo estoy delante de ti allí sobre la peña en Horeb; y herirás la peña, y saldrán de ella aguas, y beberá el pueblo. Y Moisés lo hizo así en presencia de los ancianos de Israel.
Vakai, te u tuʻu ʻi ho ʻao ʻi ai ʻi he maka ʻi Holepi; pea te ke tā ʻae maka pea ʻe tupu mei ai ʻae vai, koeʻuhi ke inu ai ʻae kakai.” Pea naʻe fai ia ʻe Mōsese ʻi he ʻao ʻoe kau mātuʻa ʻo ʻIsileli.
7 Y llamó el nombre de aquel lugar Masah y Meriba, por la rencilla de los hijos de Israel, y porque tentaron al SEÑOR, diciendo: ¿Está, pues, el SEÑOR entre nosotros, o no?
Pea ne ui hono hingoa ʻoe potu ko ia ko Masa, mo Melipa, ko e meʻa ʻi he lea fakamamahi ʻae fānau ʻa ʻIsileli, pea ko e meʻa ʻi heʻenau ʻahiʻahi kovi kia Sihova, ʻi heʻenau pehē, “ʻOku ʻiate kitautolu ʻa Sihova pe ʻikai?”
8 Y vino Amalec y peleó con Israel en Refidim.
Pea naʻe haʻu ʻa ʻAmaleki, ʻo tauʻi ʻa ʻIsileli ʻi Lefitimi.
9 Y dijo Moisés a Josué: Escógenos varones, y sal, pelea con Amalec; mañana yo estaré sobre la cumbre del collado, y la vara de Dios en mi mano.
Pea naʻe fekau ʻe Mōsese kia Siosiua, “Fili haʻatau kau tangata, pea ʻalu ʻo tauʻi ʻa ʻAmaleki: te u tuʻu ʻapongipongi ki he tumutumu ʻoe moʻunga mo e tokotoko ʻoe ʻOtua ʻi hoku nima.”
10 E hizo Josué como le dijo Moisés, peleando con Amalec; y Moisés y Aarón y Hur subieron a la cumbre del collado.
Pea naʻe fai ʻe Siosiua ʻo hangē ko e fekau ʻa Mōsese kiate ia, ʻo ne tauʻi ʻa ʻAmaleki: pea naʻe ʻalu ʻa Mōsese, mo ʻElone, mo Hua, ki he tumutumu ʻoe moʻunga.
11 Y sucedía que cuando alzaba Moisés su mano, Israel prevalecía; mas cuando él bajaba su mano, prevalecía Amalec.
Pea naʻe pehē, ʻi he hiki ki ʻolunga ʻae nima ʻo Mōsese, naʻe mālohi ʻa ʻIsileli: pea ka tuku hifo hono nima, naʻe mālohi ʻa ʻAmaleki.
12 Y las manos de Moisés estaban pesadas; por lo que tomaron una piedra, y la pusieron debajo de él, y se sentó sobre ella; y Aarón y Hur sustentaban sus manos, el uno de un lado y el otro de otro; así hubo en sus manos firmeza hasta que se puso el sol.
Ka naʻe mamafa ʻae nima ʻo Mōsese pea naʻa nau toʻo ʻae maka ʻo tuku ia ke ne heka ai: pea naʻe poupou hake hono nima ʻe ʻElone mo Hua, ko e tokotaha ki hono toʻomataʻu, mo e taha ki hono toʻohema; pea naʻe taʻengāue hono nima ʻo aʻu ki he tō ʻae laʻā.
13 Y Josué deshizo a Amalec y a su pueblo a filo de espada.
Pea naʻe ikuna ʻe Siosiua ʻa ʻAmaleki mo hono kakai ʻaki ʻae mata ʻoe heletā.
14 Y el SEÑOR dijo a Moisés: Escribe esto para memoria en el libro, y di a Josué que del todo tengo de raer la memoria de Amalec de debajo del cielo.
Pea naʻe fekau ʻe Sihova kia Mōsese, “Tohi ʻae meʻa ni ʻi ha tohi, ko e meʻa fakamanatu, pea lau ia ʻi he telinga ʻo Siosiua: he te u fakaʻauha ʻaupito ʻae fakamanatu ki ʻAmaleki mei he lalo langi.”
15 Y Moisés edificó un altar, y llamó su nombre El SEÑOR Es Mí Bandera ( YHWH-nisi );
Pea naʻe fokotuʻu ʻe Mōsese ʻae ʻesifeilaulau, ʻo ne ui hono hingoa ko Sihova-nisai:
16 y dijo: Por cuanto Amalec levantó la mano sobre el trono del SEÑOR, el SEÑOR tendrá guerra con Amalec de generación en generación.
He naʻa ne pehē, “Kuo fuakava ʻa Sihova, ʻe tauʻi maʻuaipē ʻe Sihova ʻa ʻAmaleki ʻi he toʻutangata ki he toʻutangata.”

< Éxodo 17 >