< 2 Reyes 2 >

1 Y aconteció que, cuando quiso el SEÑOR alzar a Elías en el torbellino al cielo, Elías venía con Eliseo de Gilgal.
Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he te u ʻe Sihova ke toʻo hake ʻa ʻIlaisiā ki loto langi ʻi he ʻahiohio, naʻe ʻalu ʻa ʻIlaisiā mo ʻIlaisa mei Kilikali.
2 Y dijo Elías a Eliseo: Quédate ahora aquí, porque el SEÑOR me ha enviado a Bet-el. Y Eliseo dijo: Vive el SEÑOR, y vive tu alma, que no te dejaré. Descendieron, pues, a Bet-el.
Pea naʻe pehē ʻe ʻIlaisiā kia ʻIlaisa, “ʻOku ou kole ke ke tatali koe ʻi heni; he kuo fekauʻi au ʻe Sihova ki Peteli.” Pea naʻe pehē ʻe ʻIlaisa, “ʻOku moʻui ʻa Sihova, pea ʻoku moʻui ho laumālie, pea ʻe ʻikai te u mahuʻi meiate koe.” Pea ko ia naʻa na ʻalu hifo ai ki Peteli.
3 Y saliendo a Eliseo los hijos de los profetas que estaban en Bet-el, le dijeron: ¿Sabes cómo el SEÑOR quitará hoy a tu señor de tu cabeza? Y él dijo: Sí, yo lo sé; callad.
Pea naʻe hū mai kia ʻIlaisa ʻae ngaahi foha ʻoe kau palōfita ʻaia naʻe ʻi Peteli, ʻonau pehē kiate ia, “ʻOku ke ʻilo ʻe ʻave ʻe Sihova ʻa hoʻo ʻeiki mei ho ʻulu he ʻaho ni?” Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻIo, ʻoku ou ʻilo; ka mou longo pe kimoutolu.”
4 Y Elías le volvió a decir: Eliseo, quédate aquí ahora, porque el SEÑOR me ha enviado a Jericó. Y él dijo: Vive el SEÑOR, y vive tu alma, que no te dejaré. Vinieron, pues, a Jericó.
Pea naʻe pehē ʻe ʻIlaisiā kiate ia, “ʻIlaisa, ʻOku ou kole ke ke tatali ʻi heni; he kuo fekauʻi au ʻe Sihova ki Seliko.” Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻOku moʻui ʻa Sihova, pea ʻoku moʻui ho laumālie, pea ʻe ʻikai te u mahuʻi meiate koe.” Ko ia naʻa na hoko ai ki Seliko.
5 Y se acercaron a Eliseo los hijos de los profetas que estaban en Jericó, y le dijeron: ¿Sabes cómo el SEÑOR quitará hoy a tu señor de tu cabeza? Y él respondió: Sí, yo lo sé; callad.
Pea naʻe haʻu ʻae ngaahi foha ʻoe kau palōfita ʻaia naʻe ʻi Seliko kia ʻIlaisa, ʻonau pehē kiate ia, “ʻOku ke ʻilo ʻe ʻave ʻe Sihova ʻa hoʻo ʻeiki mei ho ʻulu he ʻaho ni?” Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻIo, ʻoku ou ʻilo; ka mou longo pe kimoutolu.”
6 Y Elías le dijo: Te ruego que te quedes aquí, porque el SEÑOR me ha enviado al Jordán. Y él dijo: Vive el SEÑOR, y vive tu alma, que no te dejaré. Y así fueron ellos ambos.
Pea naʻe pehē ʻe ʻIlaisiā kiate ia, “ʻOku ou kole ke ke tatali koe ʻi heni; he kuo fekauʻi au ʻe Sihova ki Sioatani.” Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻOku moʻui ʻa Sihova, pea ʻoku moʻui ho laumālie, pea ʻe ʻikai te u mahuʻi meiate koe.” Pea naʻe ʻalu atu pe ʻakinaua ni.
7 Y vinieron cincuenta varones de los hijos de los profetas, y se pararon enfrente a lo lejos; y ellos dos se pararon junto al Jordán.
Pea naʻe ʻalu ʻae kau tangata ʻe toko nimangofulu ʻoe ngaahi foha ʻoe kau palōfita, ʻonau tutuʻu ke sio mei he mamaʻo: pea naʻe tutuʻu ʻakinaua ʻo feʻunga atu mo Sioatani.
8 Tomando entonces Elías su manto, lo dobló, e hirió las aguas, las cuales se apartaron a uno y a otro lado, y pasaron ambos en seco.
Pea naʻe toʻo ʻe ʻIlaisiā ʻa hono pulupulu, mo ne takai fakataha ia, mo ne tā ʻaki ia ʻae ngaahi vai, pea naʻe vaheua ia, pea ko ia naʻa na ʻalu atu ai ʻi he kelekele mōmoa.
9 Y cuando hubieron pasado, Elías dijo a Eliseo: Pide lo que quieres que haga por ti, antes que sea quitado de contigo. Y dijo Eliseo: Te ruego que una doble medida de tu espíritu sea sobre mí.
Pea hili ʻena ʻalu ki he kauvai ʻe taha naʻe pehē ʻe ʻIlaisiā kia ʻIlaisa, “Ke ke tala mai pe ko e hā ha meʻa te u fai maʻau ʻi he teʻeki ʻave au meiate koe.” Pea naʻe pehē ʻe ʻIlaisa, “ʻOku ou kole kiate koe, tuku ke ʻiate au ha vāhenga ʻe ua ʻo ho ʻulungāanga ʻoʻou.”
10 Y él le dijo: Cosa difícil has pedido. Si me vieres cuando fuere quitado de ti, te será hecho así; mas si no, no.
Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻOku faingataʻa ʻae meʻa kuo ke kole ki ai: Ka koeʻuhi, kapau te ke mamata ki he ʻave au meiate koe, ʻe hoko ʻo pehē kiate koe pea kapau ʻe ʻikai, pea ʻe ʻikai hoko ia.”
11 Y aconteció que, yendo ellos hablando, he aquí, un carro de fuego con caballos de fuego apartó a los dos; y Elías subió al cielo en un torbellino.
Pea vakai, lolotonga ʻa ʻena kei ʻalu atu, mo talanoa, naʻe hā mai ha saliote afi, mo e fanga hoosi ʻoe afi, pea naʻe māvae ai ʻakinaua; pea naʻe ʻalu hake ʻa ʻIlaisiā ʻi he ʻahiohio ki he langi.
12 Y viéndolo Eliseo, clamaba: ¡Padre mío, padre mío, carro de Israel y su gente de a caballo! Y nunca más le vio, y trabando de sus vestidos, los rompió en dos partes.
Pea naʻe mamata ki ai ʻa ʻIlaisa, pea naʻa ne kalanga, “ʻA ʻeku tamai, ʻa ʻeku tamai, ko e saliote ʻo ʻIsileli, mo e kau heka hoosi ʻo ia.” Pea naʻe ʻikai toe mamata ia kiate ia: pea naʻa ne puke ʻa hono ngaahi kofu ʻoʻona, mo ne haeua ia.
13 Y alzando el manto de Elías que se le había caído, volvió, y se paró a la orilla del Jordán.
Naʻa ne toʻo hake foki ʻae pulupulu ʻo ʻIlaisiā ʻaia naʻe tō hifo meiate ia, pea ne foki ki mui, mo ne tuʻu ki he kauvai ʻo Sioatani:
14 Y tomando el manto de Elías que se le había caído, hirió las aguas, y dijo: ¿Dónde está el SEÑOR Dios de Elías? Y cuando hirió las aguas, se apartaron a uno y a otro lado, y pasó Eliseo.
Pea naʻa ne toʻo ʻae pulupulu ʻo ʻIlaisiā ʻaia naʻe tō hifo meiate ia, ʻo ne tā ʻaki ʻae ngaahi vai, mo ne pehē, “Ko fē ia ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIlaisiā?” Pea ʻi heʻene tā foki ʻe ia ʻae ngaahi vai, naʻa nau vahe kehekehe, ka ka ʻalu atu ʻa ʻIlaisa [ki he kauvai ]ʻe taha.
15 Y viéndole los hijos de los profetas que estaban en Jericó al otro lado, dijeron: El espíritu de Elías reposó sobre Eliseo. Y vinieron a recibirle, y se inclinaron a él hasta la tierra.
Pea ʻi he sio kiate ia ʻae ngaahi foha ʻoe kau palōfita ʻaia naʻe ʻalu atu mei Seliko ke mamata, naʻa nau pehē, “Kuo hoko ʻae laumālie ʻo ʻIlaisiā kia ʻIlaisa.” Pea naʻa nau omi ke fetaulaki mai kiate ia, mo nau fakatōmapeʻe hifo kinautolu ki he kelekele ʻi hono ʻao.
16 Y le dijeron: He aquí hay con tus siervos cincuenta varones fuertes; vayan ahora y busquen a tu señor; por ventura lo ha levantado el espíritu del SEÑOR, y lo ha echado en algún monte o en algún valle. Y él les dijo: No enviéis.
Pea naʻa nau pehē kiate ia, “Ko eni, vakai, ʻoku ʻi hoʻo kau tamaioʻeiki ʻae kau tangata mālohi ʻe toko nimangofulu; ʻoku mau kole, ke ke tuku ʻakinautolu ke ʻalu, ʻo kumi ki hoʻo ʻeiki: telia naʻa kuo toʻo hake ia ʻe he Laumālie ʻo Sihova, mo ne lī hifo ia ki ha tumuʻaki moʻunga, pe ki ha teleʻa.” Pea naʻe pehēange ʻe ia, “ʻE ʻikai te mou fekau [ha niʻihi].”
17 Mas ellos le importunaron, hasta que avergonzándose, dijo: Enviad. Entonces ellos enviaron cincuenta hombres, los cuales lo buscaron tres días, mas no lo hallaron.
Pea ʻi heʻenau kole fakafiu kiate ia, naʻa ne pehē, “Fekau pe.” Ko ia naʻa nau fekau atu ʻae kau tangata ʻe toko nimangofulu; pea naʻa nau kumi ʻi he ʻaho ʻe tolu, ka naʻe ʻikai ʻilo ia.
18 Y cuando volvieron a él, que se había quedado en Jericó, él les dijo: ¿No os dije yo que no fueseis?
Pea ʻi heʻenau toe hoko mai kiate ia, (he naʻa ne tatali pe ʻi Seliko, ) naʻa ne pehē kiate kinautolu, “ʻIkai naʻaku tala kiate kimoutolu, Ke ʻoua naʻa mou ʻalu?”
19 Y los hombres de la ciudad dijeron a Eliseo: He aquí el asiento de esta ciudad es bueno, como mi señor ve; mas las aguas son malas, y la tierra enferma.
Pea naʻe pehē ʻe he kau tangata ʻoe kolo kia ʻIlaisa, “Vakai koe, ʻoku matamatalelei ʻae tuʻuʻanga ʻoe kolo ni, ʻo hangē ko ia ʻoku sio ki ai ʻa hoku ʻeiki: ka ʻoku kovi ʻa hono vai, pea ʻoku kakā ʻae kelekele.”
20 Entonces él dijo: Traedme una botija nueva, y poned en ella sal. Y se la trajeron.
Pea naʻe pehēange ʻe ia, “ʻOmi kiate au ha ipu kelekele foʻou, pea ʻai ha māsima ki ai.” Pea naʻa nau ʻomi ia kiate ia.
21 Y saliendo él a los manaderos de las aguas, echó dentro la sal, y dijo: Así ha dijo el SEÑOR: Yo sané estas aguas, y no habrá más en ellas muerte ni enfermedad.
Pea naʻe ʻalu atu ia ki he punaʻanga ʻoe ngaahi vai, mo ne lī ki ai ʻae māsima, mo ne pehē, “ʻOku pehē ʻe Sihova, ‘Kuo u fakamoʻui ʻae ngaahi vai ni; ʻe ʻikai toe hoko mei ai ha mate pe ha taʻefua.’”
22 Y fueron sanas las aguas hasta hoy, conforme a la palabra que habló Eliseo.
Pea pehē, naʻe fakamoʻui ʻae ngaahi vai ʻo aʻu mai ki he ʻaho ni, ʻo fakatatau ki he lea naʻe lea ʻaki ʻe ʻIlaisiā.
23 Después subió de allí a Bet-el; y subiendo por el camino, salieron los muchachos de la ciudad, y se burlaban de él, diciendo: ¡Calvo, sube! ¡calvo, sube!
Pea naʻa ne ʻalu hake mei he potu ko ia ki Peteli: pea ʻi heʻene ʻalu hake ʻi he hala, naʻe hū mai mei he kolo ʻae tamaiki iiki, ʻonau manuki kiate ia, mo nau pehē ki ai, “ʻAlu hake, ʻa koe ko e tula; ʻalu hake ʻa koe ko e tula ē.”
24 Y mirando él atrás, los vio, y los maldijo en el nombre del SEÑOR. Y salieron dos osos del monte, y despedazaron de ellos cuarenta y dos muchachos.
Pea naʻa ne tangaki ki mui, mo ne sio kiate kinautolu, pea ne fakamalaʻiaʻi ʻakinautolu ʻi he huafa ʻo Sihova. Pea naʻe haʻu mei he vao ʻae ongo pea fefine ʻe ua, ʻo na haehae ʻae fānau ʻe toko fāngofulu ma toko ua ʻiate kinautolu.
25 De allí fue al monte del Carmelo, y de allí volvió a Samaria.
Pea naʻa ne ʻalu atu mei he potu ko ia ki he moʻunga ko Kameli, pea naʻa ne foki mai mei ai ki Samēlia.

< 2 Reyes 2 >