Salmos 69

1 Al Músico principal: sobre Sosannim: Salmo de David. SÁLVAME, oh Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.

Pomozi mi, Bože, jer doðe voda do duše.

2 Estoy hundido en cieno profundo, donde no hay pie: he venido á abismos de aguas, y la corriente me ha anegado.

Propadam u dubokom glibu, gdje nema dna; tonem vodi u dubine, i vali me zatrpavaju.

3 Cansado estoy de llamar; mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos esperando á mi Dios.

Iznemogoh vièuæi, promuèe mi grlo, pobijelješe mi oèi pogledajuæi Boga.

4 Hanse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; hanse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin por qué: he venido pues á pagar lo que no he tomado.

Onijeh koji mrze na me ni za što ima više nego kose na glavi mojoj; osiliše koji hoæe da me pogube, lažljivi neprijatelji moji. Što nijesam otimao, valja da vratim.

5 Dios, tú sabes mi locura; y mis delitos no te son ocultos.

Bože! ti znaš je li u meni bezumlje, i krivice moje nijesu sakrivene od tebe.

6 No sean avergonzados por mi causa los que te esperan, oh Señor Jehová de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, oh Dios de Israel.

Nemoj da se postide u meni koji se uzdaju u tebe, Gospode, Gospode nad vojskama! Nemoj da se posrame u meni koji traže tebe, Bože Izrailjev!

7 Porque por amor de ti he sufrido afrenta; confusión ha cubierto mi rostro.

Jer tebe radi podnosim rug, i sramota popade lice moje.

8 He sido extrañado de mis hermanos, y extraño á los hijos de mi madre.

Tuðin postadoh braæi svojoj, i neznan sinovima matere svoje.

9 Porque me consumió el celo de tu casa; y los denuestos de los que te vituperaban, cayeron sobre mí.

Jer revnost za kuæu tvoju jede me i ruženja onijeh koji tebe ruže padaju na me.

10 Y lloré [afligiendo] con ayuno mi alma; y esto me ha sido por afrenta.

Plaèem, postim se dušom svojom, i to mi se prima za zlo;

11 Puse además saco por mi vestido; y vine á serles por proverbio.

Mjesto haljine oblaèim vreæu, i bivam im prièa.

12 Hablaban contra mí los que se sentaban á la puerta, y [me zaherían] en las canciones de los bebedores de sidra.

O meni se razgovaraju sjedeæi na vratima, pijuæi vino pjevaju me.

13 Empero yo [enderezaba] mi oración á ti, oh Jehová, al tiempo de [tu] buena voluntad: oh Dios, por la multitud de tu misericordia, por la verdad de tu salud, óyeme.

A ja se molim tebi, Gospode; vrijeme je da se smiluješ, Bože; po velikoj milosti svojoj usliši me, jer je istinito spasenje tvoje.

14 Sácame del lodo, y no sea yo sumergido: sea yo libertado de los que me aborrecen, y del profundo de las aguas.

Izvadi me iz gliba, da ne propadnem; da se izbavim od nenavidnika i iz duboke vode;

15 No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me suerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.

Da me ne uzme voda na maticu, da me ne proždre puèina, i da ne sklopi jama nada mnom ždrijela svojega.

16 Oyeme, Jehová, porque apacible es tu misericordia; mírame conforme á la multitud de tus miseraciones.

Usliši me, Gospode, jer je blagost tvoja milosrdna, po velikoj dobroti svojoj pogledaj me.

17 Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.

Nemoj odvratiti lica svojega od sluge svojega; jer me je tuga; pohitaj, usliši me.

18 Acércate á mi alma, redímela: líbrame á causa de mis enemigos.

Približi se duši mojoj, izbavi je; nasuprot neprijateljima mojim izbavi me.

19 Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi oprobio: delante de ti están todos mis enemigos.

Ti znaš pod kakvim sam rugom, stidom i sramotom; pred tobom su svi neprijatelji moji.

20 La afrenta ha quebrantado mi corazón, y estoy acongojado: y esperé quien se compadeciese de [mí], y no lo hubo: y consoladores, y ninguno hallé.

Sramota satr srce moje, iznemogoh; èekam hoæe li se kome sažaliti, ali nema nikoga; hoæe li me ko potješiti, ali ne nalazim.

21 Pusiéronme además hiel por comida, y en mi sed me dieron á beber vinagre.

Daju mi žuè da jedem, i u žeði mojoj poje me octom.

22 Sea su mesa delante de ellos por lazo, y [lo que es] para bien por tropiezo.

Trpeza njihova neka im bude mreža i zamka, to neka im bude plata.

23 Sean oscurecidos sus ojos para ver, y haz siempre titubear sus lomos.

Neka im potamne oèi njihove, da ne vide, i njihove bedre raslabi zasvagda.

24 Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo los alcance.

Izlij na njih jarost svoju, i plamen gnjeva tvojega neka ih obuzme!

25 Sea su palacio asolado: en sus tiendas no haya morador.

Stan njihov neka opusti, i u njihovijem šatorima neka ne bude nikoga da živi.

26 Porque persiguieron al que tú heriste; y cuentan del dolor de los que tú llagaste.

Jer koga si ti porazio, oni gone, i umnožavaju jade onima koje si ti ranio.

27 Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.

Meæi na njih krivicu za krivicom, da ne doðu do pravde tvoje.

28 Sean raídos del libro de los vivientes, y no sean escritos con los justos.

Neka se izbrišu iz knjige živijeh, i s pravednicima nek ne budu zapisani.

29 Y yo afligido y dolorido, tu salud, oh Dios, me defenderá.

A ja sam ništ i bolan; pomoæ tvoja, Bože, nek me zakloni.

30 Alabaré yo el nombre de Dios con cántico, ensalzarélo con alabanza.

Slaviæu ime Božije u pjesmi, velièaæu ga u hvali.

31 Y agradará á Jehová más que [sacrificio] de buey, ó becerro que echa cuernos y uñas.

To je Bogu milije od vola, od teleta s rogovima i s papcima.

32 Veránlo los humildes, y se gozarán; buscad á Dios, y vivirá vuestro corazón.

Vidjeæe ništi i radovaæe se. Koji tražite Boga, oživjeæe srce vaše.

33 Porque Jehová oye á los menesterosos, y no menosprecia á sus prisioneros.

Jer Bog èuje uboge, i sužanja svojih ne ogluša se.

34 Alábenlo los cielos y la tierra, los mares, y todo lo que se mueve en ellos.

Neka ga hvale nebesa i zemlja, mora i sve što se u njima mièe!

35 Porque Dios guardará á Sión, y reedificará las ciudades de Judá; y habitarán allí, y la poseerán.

Jer æe Bog spasti Sion, sazidaæe gradove Judine; i ljudi æe se ondje naseliti i naslijediæe ga.

36 Y la simiente de sus siervos la heredará, y los que aman su nombre habitarán en ella.

I natražje æe se sluga njegovijeh utvrditi u njemu, i koji ljube ime njegovo nastavaæe na njemu.