Salmos 35

1 Salmo de David. DISPUTA, oh Jehová, con los que contra mí contienden; pelea con los que me combaten.

Gospode! budi suparnik suparnicima mojim; udri one koji udaraju na me.

2 Echa mano al escudo y al pavés, y levántate en mi ayuda.

Uzmi oružje i štit, i digni se meni u pomoæ.

3 Y saca la lanza, cierra contra mis perseguidores; di á mi alma: Yo soy tu salud.

Potegni koplje, i presijeci put onima koji me gone, reci duši mojoj: ja sam spasenje tvoje.

4 Avergüéncense y confúndanse los que buscan mi alma: vuelvan atrás, y sean avergonzados los que mi mal intentan.

Neka se postide i posrame koji traže dušu moju; neka se odbiju natrag i postide koji mi zlo hoæe.

5 Sean como el tamo delante del viento; y el ángel de Jehová [los] acose.

Neka budu kao prah pred vjetrom, i anðeo Gospodnji neka ih progoni.

6 Sea su camino oscuridad y resbaladeros; y el ángel de Jehová los persiga.

Neka bude put njihov taman i klizav, i anðeo Gospodnji neka ih tjera.

7 Porque sin causa escondieron para mí su red en un hoyo; sin causa hicieron [hoyo] para mi alma.

Jer ni za što zastriješe mrežom jamu za mene, ni za što iskopaše jamu duši mojoj.

8 Véngale el quebrantamiento que no sepa, y su red que escondió lo prenda: con quebrantamiento en ella caiga.

Neka doðe na njega pogibao nenadna, i mreža koju je namjestio neka ulovi njega, neka on u nju padne na pogibao.

9 Y gócese mi alma en Jehová; y alégrese en su salud.

A duša æe se moja radovati o Gospodu, i veseliæe se za pomoæ njegovu.

10 Todos mis huesos dirán: Jehová, ¿quién como tú, que libras al afligido del más fuerte que él, y al pobre y menesteroso del que le despoja?

Sve æe kosti moje reæi: Gospode! ko je kao ti, koji izbavljaš stradalca od onoga koji mu dosaðuje, i ništega i ubogoga od onoga koji ga upropašæuje?

11 Levantáronse testigos falsos; demandáronme lo que no sabía;

Ustaše na me lažni svjedoci; što ne znam, za ono me pitaju.

12 Volviéronme mal por bien, para abatir á mi alma.

Plaæaju mi zlo za dobro, i sirotovanje duši mojoj.

13 Mas yo, cuando ellos enfermaron, me vestí de saco; afligí con ayuno mi alma, y mi oración se revolvía en mi seno.

Ja se u bolesti njihovoj oblaèih u vreæu, muèih postom dušu svoju, i molitva se moja vraæaše u prsima mojima.

14 Como por mi compañero, como por mi hermano andaba; como el que trae luto por madre, enlutado me humillaba.

Kao prijatelj, kao brat postupah; bijah sjetan i s oborenom glavom kao onaj koji za materom žali.

15 Pero ellos se alegraron en mi adversidad, y se juntaron; juntáronse contra mí gentes despreciables, y yo no lo entendía: despedazábanme, y no cesaban;

A oni se raduju kad se ja spotaknem, i kupe se, kupe se na me, zadaju rane, ne znam zašto, èupaju i ne prestaju.

16 Con los lisonjeros escarnecedores truhanes, crujiendo sobre mí sus dientes.

S nevaljalijem i podrugljivijem besposlièarima škrguæu na me zubima svojima.

17 Señor, ¿hasta cuándo verás [esto]? Recobra mi alma de sus quebrantamientos, mi única de los leones.

Gospode! hoæeš li dugo gledati? Otmi dušu moju od napadanja njihova, od ovijeh lavova jedinicu moju.

18 Te confesaré en grande congregación; te alabaré entre numeroso pueblo.

Priznavaæu te u saboru velikom, usred mnogoga naroda hvaliæu te:

19 No se alegren de mí mis enemigos injustos: ni los que me aborrecen sin causa hagan del ojo.

Da mi se ne bi svetili koji mi zlobe nepravedno, i namigivali oèima koji mrze na me ni za što.

20 Porque no hablan paz; y contra los mansos de la tierra piensan palabras engañosas.

Jer oni ne govore o miru, nego na mirne na zemlji izmišljaju lažne stvari.

21 Y ensancharon sobre mí su boca; dijeron: ¡Ea, ea, nuestros ojos [lo] han visto!

Razvaljuju na me usta svoja, i govore: dobro! dobro! vidi oko naše.

22 Tú lo has visto, oh Jehová; no calles: Señor, de mí no te alejes.

Vidiš, Gospode! nemoj muèati; Gospode! nemoj otstupiti od mene.

23 Muévete y despierta para mi juicio, para mi causa, Dios mío y Señor mío.

Probudi se, ustani na sud moj, Bože moj i Gospode, i na parnicu moju.

24 Júzgame conforme á tu justicia, Jehová Dios mío; y no se alegren de mí.

Sudi mi po pravdi svojoj, Gospode, Bože moj, da mi se ne svete.

25 No digan en su corazón: ¡Ea, alma nuestra! No digan: ¡Hémoslo devorado!

Ne daj da govore u srcu svojem: dobro! to smo htjeli! Ne daj da govore: proždrijesmo ga.

26 Avergüéncense, y sean confundidos á una los que de mi mal se alegran: vístanse de vergüenza y de confusión los que se engrandecen contra mí.

Nek se postide i posrame svi koji se raduju zlu mojemu, nek se obuku u stid i u sram koji se razmeæu nada mnom.

27 Canten y alégrense los que están á favor de mi justa causa, y digan siempre: Sea ensalzado Jehová, que ama la paz de su siervo.

Neka se raduju i vesele koji mi žele pravdu, i govore jednako: velik Gospod, koji želi mira sluzi svojemu!

28 Y mi lengua hablará de tu justicia, y de tu loor todo el día.

I moj æe jezik kazivati pravdu tvoju, i hvalu tebi svaki dan.