San Mateo 22
1 Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:
A Jezus, odpowiadając, znowu mówił do nich w przypowieściach tymi słowy:
2 El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;
Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił wesele swemu synowi.
3 Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.
I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale oni nie chcieli przyjść.
4 Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.
Ponownie posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę, zabito moje woły i tuczne zwierzęta i wszystko jest gotowe. Chodźcie na wesele.
5 Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;
Lecz oni zlekceważyli to i odeszli, jeden na swoje pole, a inny do swego kupiectwa;
6 Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.
A inni schwytali jego sługi, znieważyli [ich] i zabili.
7 Y el rey, oyendo [esto], se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.
Gdy król to usłyszał, rozgniewał się, a posławszy swoje wojska, wytracił tych morderców i spalił ich miasto.
8 Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.
Potem powiedział swoim sługom: Wesele wprawdzie jest gotowe, lecz zaproszeni nie byli godni.
9 Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.
Idźcie więc na rozstaje dróg i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie.
10 Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.
Wtedy słudzy ci wyszli na drogi i zgromadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych. I [sala] weselna napełniła się gośćmi.
11 Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.
A gdy król wszedł, aby zobaczyć gości, ujrzał tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.
12 Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.
I zapytał go: Przyjacielu, jak tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego? A on zaniemówił.
13 Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.
Wtedy król powiedział sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce, weźcie go i wrzućcie do ciemności zewnętrznych. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
14 Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.
Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.
15 Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en [alguna] palabra.
Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by go usidlić w mowie.
16 Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y [que] enseñas con verdad el camino de Dios, y [que] no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.
I posłali do niego swoich uczniów [wraz] z herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdziwy i drogi Bożej w prawdzie nauczasz, i nie zważasz na nikogo. Nie oglądasz się bowiem na osobę ludzką.
17 Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?
Powiedz nam więc, jak ci się wydaje: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie?
18 Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, [les] dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?
Ale Jezus poznał ich niegodziwość i powiedział: Czemu wystawiacie mnie na próbę, obłudnicy?
19 Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.
Pokażcie mi monetę podatkową. I podali mu grosz.
20 Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?
A on ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis?
21 Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.
Odpowiedzieli mu: Cesarza. Wtedy powiedział im: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.
22 Y oyendo esto, se maravillaron; y dejándole se fueron.
A gdy to usłyszeli, zdziwili się, zostawili go i odeszli.
23 Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,
Tego dnia przyszli do niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:
24 Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.
Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dzieci, to jego brat ma ożenić się z jego żoną i wzbudzić potomstwo swemu bratu.
25 Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.
Było więc u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a nie mając potomstwa, zostawił żonę swemu bratu.
26 De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.
Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego.
27 Y después de todos murió también la mujer.
A w końcu po wszystkich umarła też ta kobieta.
28 En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.
Żoną którego z tych siedmiu będzie więc przy zmartwychwstaniu? Gdyż wszyscy ją mieli [za żonę].
29 Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.
A Jezus im odpowiedział: Błądzicie, nie znając Pisma ani mocy Boga.
30 Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres maridos; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.
Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie Boga w niebie.
31 Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:
A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga:
32 Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.
Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych.
33 Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.
A tłumy, słysząc to, zdumiewały się jego nauką.
34 Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.
Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zeszli się razem.
35 Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:
I jeden z nich, znawca prawa, wystawiając go na próbę, spytał:
36 Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?
Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest największe?
37 Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.
A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.
38 Este es el primero y el grande mandamiento.
To jest pierwsze i największe przykazanie.
39 Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.
A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.
40 De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.
Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
41 Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,
A gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus ich zapytał:
42 Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.
Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli mu: Dawida.
43 El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:
I powiedział im: Jakże więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:
44 Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?
Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy?
45 Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?
Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?
46 Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.
I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa. Od tego też dnia nikt nie śmiał go więcej pytać.
