< Job 8 >

1 Y RESPONDIÓ Bildad Suhita, y dijo:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 ¿Hasta cuándo hablarás tales cosas, y las palabras de tu boca serán [como] un viento fuerte?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 ¿Acaso pervertirá Dios el derecho, ó el Todopoderoso pervertirá la justicia?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Si tus hijos pecaron contra él, él los echó en el lugar de su pecado.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Si tú de mañana buscares á Dios, y rogares al Todopoderoso;
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 Si fueres limpio y derecho, cierto luego se despertará sobre ti, y hará próspera la morada de tu justicia.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Y tu principio habrá sido pequeño, y tu postrimería acrecerá en gran manera.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Porque pregunta ahora á la edad pasada, y disponte para inquirir de sus padres de ellos;
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Pues nosotros somos de ayer, y no sabemos, siendo nuestros días sobre la tierra como sombra.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 ¿No te enseñarán ellos, te dirán, y de su corazón sacarán palabras?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 ¿Crece el junco sin lodo? ¿crece el prado sin agua?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Aun él en su verdor no será cortado, y antes de toda hierba se secará.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Tales son los caminos de todos los que olvidan á Dios: y la esperanza del impío perecerá:
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Porque su esperanza será cortada, y su confianza es casa de araña.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Apoyaráse él sobre su casa, mas no permanecerá en pie; atendráse á ella, mas no se afirmará.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 [A manera de un árbol], está verde delante del sol, y sus renuevos salen sobre su huerto;
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 Vanse entretejiendo sus raíces junto á [una] fuente, y enlazándose hasta un lugar pedregoso.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Si le arrancaren de su lugar, éste negarále entonces, [diciendo]: Nunca te vi.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Ciertamente éste será el gozo de su camino; y de la tierra de donde se [traspusiere], nacerán otros.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 He aquí, Dios no aborrece al perfecto, ni toma la mano de los malignos.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Aun henchirá tu boca de risa, y tus labios de júbilo.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Los que te aborrecen, serán vestidos de confusión; y la habitación de los impíos perecerá.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.

< Job 8 >