< Job 31 >

1 HICE pacto con mis ojos: ¿cómo pues había yo de pensar en virgen?
Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Porque ¿qué galardón [me daría] de arriba Dios, y qué heredad el Omnipotente de las alturas?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3 ¿No hay quebrantamiento para el impío, y extrañamiento para los que obran iniquidad?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
4 ¿No ve él mis caminos, y cuenta todos mis pasos?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Si anduve con mentira, y si mi pie se apresuró á engaño,
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 Péseme Dios en balanzas de justicia, y conocerá mi integridad.
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Si mis pasos se apartaron del camino, y si mi corazón se fué tras mis ojos, y si algo se apegó á mis manos,
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
8 Siembre yo, y otro coma, y mis verduras sean arrancadas.
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 Muela para otro mi mujer, y sobre ella otros se encorven.
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Porque es maldad é iniquidad, que han de castigar los jueces.
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, y desarraigaría toda mi hacienda.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, cuando ellos pleitearan conmigo,
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 ¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿y no nos dispuso uno mismo en la matriz?
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
16 Si estorbé el contento de los pobres, é hice desfallecer los ojos de la viuda;
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
17 Y si comí mi bocado solo, y no comió de él el huérfano;
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 (Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda; )
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 Si he visto que pereciera alguno sin vestido, y al menesteroso sin cobertura;
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 Si no me bendijeron sus lomos, y del vellón de mis ovejas se calentaron;
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 Si alcé contra el huérfano mi mano, aunque viese que me ayudarían en la puerta;
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 Mi espalda se caiga de mi hombro, y mi brazo sea quebrado de mi canilla.
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Porque temí el castigo de Dios, contra cuya alteza yo no tendría poder.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 Si puse en oro mi esperanza, y dije al oro: Mi confianza [eres] tú;
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
25 Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, y de que mi mano hallase mucho;
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
26 Si he mirado al sol cuando resplandecía, y á la luna cuando iba hermosa,
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 Y mi corazón se engañó en secreto, y mi boca besó mi mano:
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 Esto también fuera maldad juzgada; porque habría negado al Dios soberano.
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, y me regocijé cuando le halló el mal;
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
30 (Que ni aun entregué al pecado mi paladar, pidiendo maldición para su alma; )
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 Cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32 El extranjero no tenía fuera la noche; mis puertas abría al caminante.
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
33 Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, escondiendo en mi seno mi iniquidad;
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 Porque quebrantaba á la gran multitud, y el menosprecio de las familias me atemorizó, y callé, y no salí de mi puerta:
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 ¡Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión [es] que el Omnipotente testificaría por mí, aunque mi adversario me hiciera el proceso.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
36 Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, y me lo ataría en lugar de corona.
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Yo le contaría el número de mis pasos, y como príncipe me llegaría á él.
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Si mi tierra clama contra mí, y lloran todos sus surcos;
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 Si comí su sustancia sin dinero, ó afligí el alma de sus dueños;
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 En lugar de trigo me nazcan abrojos, y espinas en lugar de cebada. Acábanse las palabras de Job.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.

< Job 31 >