Job 16

1 Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

A Jov odgovori i reèe:

2 Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.

Slušao sam mnogo takih stvari; svi ste dosadni tješioci.

3 ¿Tendrán fin las palabras ventosas? ó ¿qué te animará á responder?

Hoæe li biti kraj praznijem rijeèima? ili šta te tjera da tako odgovaraš?

4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.

I ja bih mogao govoriti kao vi, da ste na mom mjestu, gomilati na vas rijeèi i mahati glavom na vas,

5 [Mas] yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios apaciguaría [el dolor vuestro].

Mogao bih vas hrabriti ustima svojim, i micanje usana mojih olakšalo bi bol vaš.

6 Si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo [de hablar], no se aparta de mí.

Ako govorim, neæe odahnuti bol moj; ako li prestanem, hoæe li otiæi od mene?

7 Empero ahora me ha fatigado: has tú asolado toda mi compañía.

A sada me je umorio; opustošio si sav zbor moj.

8 Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

Navukao si na me mrštine za svjedoèanstvo; i moja mrša podiže se na me, i svjedoèi mi u oèi.

9 Su furor [me] destrizó, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

Gnjev njegov rastrže me, nenavidi me, škrguæe zubima na me, postavši mi neprijatelj sijeva oèima svojima na me.

10 Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.

Razvaljuju na me usta svoja, sramotno me biju po obrazima, skupljaju se na me.

11 Hame entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo estremecer

Predao me je Bog nepravedniku, i u ruke bezbožnicima bacio me.

12 Próspero estaba, y desmenuzóme: y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome por blanco suyo.

Bijah miran i zatr me, i uhvativši me za vrat smrska me i metnu me sebi za biljegu.

13 Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.

Opkoliše me njegovi strijelci, cijepa mi bubrege nemilice, prosipa na zemlju žuè moju.

14 Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.

Zadaje mi rane na rane, i udara na me kao junak.

15 Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.

Sašio sam kostrijet po koži svojoj, i uvaljao sam u prah slavu svoju.

16 Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos:

Lice je moje podbulo od plaèa, na vjeðama je mojim smrtni sjen;

17 A pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido mi oración pura.

Premda nema nepravde u rukama mojim, i molitva je moja èista.

18 ¡Oh tierra! no cubras mi sangre, y no haya lugar á mi clamor.

Zemljo, ne krij krvi što sam prolio, i neka nema mjesta vikanju mojemu.

19 Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, y mi testimonio en las alturas.

I sada eto na nebu je svjedok moj, svjedok je moj na visini.

20 Disputadores [son] mis amigos: [mas] á Dios destilarán mis ojos.

Prijatelji se moji podruguju mnom; oko moje roni suze Bogu.

21 ¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como con su prójimo!

O da bi se èovjek mogao pravdati s Bogom, kao sin èovjeèiji s prijateljem svojim!

22 Mas los años contados vendrán, y yo iré el camino por donde no volveré.

Jer godine izbrojene navršuju se, i polazim putem odakle se neæu vratiti.